Aşk İşi *Tamamlandı*

21. Bölüm

Bir süre sessizce sahilde yürüdükten sonra Koray'ın telefonu çalmaya başladı. Arayan kişi ısrarcıydı,açmadı bekledi ama telefonuna bakarken hafifçe gülümsemişti. Telefon tekrar uzun uzun çaldı... Sude'yi belinden tutup hafifçe dönüşe yönlendirerek en sonunda açtı telefonunu..

-Efendiim...

Ses o kadar yüksekti ki hafif hafif duyuyordu Sude...

-Abii sana inanmıyorum! Kaç saattir ulaşamıyoruz sana neredesin? Heryeri aradım evden Sude'yle çıkmışsın sonrası yok.. Ne yapıyorsun, ne yaptın kıza o da ortada yok?

Sude gözlerini faltaşı gibi açmış gülerken bir yandan da kahkahasını susturmak için eliyle ağzını kapatıyordu. Eyvah... bir de işin açıklama kısmı vardı.. Koray rahattı çok.

-Zeynep beni annem aramıyor bu kadar , ne kadar meraklı çıktın sen!

-Sen bir söylesene abi neredesin? Sude yanında mı? Senin sağın solun belli olmaz, kızcağızı ezdirmem sana.

-Merak etme ben kıyamam ona!

Sude bitmişti bu sözle... Bakakalmıştı suratına ki, Koray uzanıp bir öpücük verdi yanağına..

Bu sırada telefonun diğer ucundaki Zeynep'te kalakalmıştı!

-Nee nasıl yani? Abiiii!

-Sen Selim'i de al akşama beraber olalım.

-Abii gerçeksin sen kafa bulmuyorsun yani benimle!? Zeynep hala inanamıyordu... Tamam hemen arıyorum Selim'i kulüpte buluşalım mı?

-Yok orası olmaz, balığa gidelim bu akşam, her zamanki yere...

Arabaya kadar gelmişlerdi ama Sude o sözlerden sonra uçmuştu zaten... Hatırlamıyordu nasıl yürüdüğünü... Bu harika bir duyguydu..

-Sana sormadım ama beraber olmamızın bir sakıncası yok değil mi Sudecim..

-Yok! Tabiki sorun olmaz da... Sadece çok hızlı ilerliyoruz gibi geliyor..

-Bence geç bile kaldık! Neden çıkmadın daha önce karşıma?! Bir daha öpmüş sonra arabaya bindirmişti Sude'yi.

***

Kesinlikle bir rüyaydı bu, konuşmak bile istemiyordu uyanırım diye Sude, ne kadar gittiler, nereden nereye gidiyorlardı hiç düşünmüyordu... Arabanın içinde sessizce yolu izliyordu. Koray hafif hafif çalan müziğe eşlik ederken, arada sırada da Sude'ye bakıyordu... Bir haftadır sürekli gerginlik yaşamışlardı, birbirlerine ,hatta kendilerine bile henüz itiraf etmemiş olmasalar da bu hafta düşüncelerinde hep birbirleri vardı şimdi ise sanki yüklerinden kurtulmuş gibi sakindiler... Araba Hisar sahilinde yolda durmuştu ama etrafta restoran görememişti. Kapısını açan görevli ile kendine geldi. Bir iskeleye yanaşmışlardı, Koray da hemen yanına gelmişti. Belinden tutuyordu şimdi tekneye binerken, fazla büyük görünmeyen üzerinde restoranın ismi yazılı kapalı bir alanı olan şık sayılabilecek bir tekneydi bu. Tam köprünün altından karşıya geçiyorlardı , yan yana oturmuşlardı tekne dalgaların etkisiyle hafifçe sallandığında aralarındaki yakınlık daha da artıyordu, Sude muhteşem akşam güneşi onlara eşlik ederken ,teninde Koray'ın vücudunda değdiği her noktanın hafifçe yandığını hissediyordu. Gene köprünün tam ayakları altında olan mekana tekne yanaştığında bu sefer elinden tutup inmesine yardım etmişti Sude'nin Koray. Zeynep Hanım ve Selim Bey'in tepkisini merak ediyordu gerçekten, şimdi biraz gergindi... Hafifçe yanına sokulan Koray'ın rahatlığından güç alarak ilerledi.