Aşk İşi *Tamamlandı*

26. Bölüm

Sude rüya gibi geçirdiği gecenin etkisiyle hayallere dalmıştı yol boyunca, danslarını düşünüyor, itirafını tekrar tekrar aklından geçiriyordu. Herşey mükemmeldi... Koray evinin önüne yanaştığında aniden çıktı o dünyadan, gece daha bitmemişti... Elbiseydi, ailesiydi,  sabah işler filan derken aslında eve dönüşlerini hiç düşünmemişti. Sakinliği hafif bir gerginliğe dönüşmüştü şimdi.. Koray kendinde olan anahtarlarını kullanıp kapıyı açtığında usulca yol veren sevgilisinin önünden içeri girdi. Bu ruh haliyle evinde yalnız olacakları fikri o kadar etkilemeye başlamıştı ki ışığın bile yerini bulamıyordu. Bir kaç denemeden sonra Koray imdadına yetişti..

-Aşkımm sakinn... Herşeyi anlamasa bir de bunu insanın yüzüne hemen pat diye söylemese olmazdı sanki...

-Sakinim canımm... Işığı bulamadım sadece...

-Belli belli , suratında öyle diyor zaten...

-Koray! Niye böyle fenasın...

-Ben ne yaptım ki! Kahkahalar atıyordu...

-...Offff... Hadi sana kahve ikram edeyim yorgunsun zaten... Serin davranmaya çalışıyordu Sude ama karşısındaki kişi onun bu haline bayılıyordu, oyununa devam edecekti...

-Hmmm uykumu açmak istiyorsun yani...

-Yok canımm, yani başka birşey istersen onu da yapabilirim...

-Yok istemem bence de uyanık kalmak daha iyi...

-Sude al al olmuştu ve bu şapşal halden çıkamıyordu... Koray çıldırtma beni!

-Tamam tamam! İyice kopmuştu Koray, beline sarıldı Sude'nin... saçlarını kokladı derin derin... Aslında buna da verecek bir cevabım vardı ama tutuyorum kendimi! Sonra kovarsın filan..

-Evet böyle utandırmaya devam edersen beni kovarım!

-Ama ben bu gece seninle kalmayı düşünmüştüm... İşte korktuğu olmuştu, hayır diyemeyecekti ve..

-Kalabilirsin... Misafir odam var, sonra güzel ve rahat koltuklarım var, hem sen alışıksın...

-Ben seninle uyuyacağım...

-Koray ben...

Cevap vermesini beklemeden Koray dudaklarına yumuşacık bir öpücük vermiş, Sude'yi bir bebek gibi kucağına almıştı bile, yukarı odasına doğru çıkıyorlardı. Kapıdan içeri girdiklerinde göz göze gelmişlerdi. Sude nabzını , kalp atışlarını kontrol edemiyordu, bir ilki daha bu gece yaşayacağını anlamıştı ve buna karşı koyamıyordu, Koray'sa tek bir şey söylemişti usulca...

-Bana güven...

                                                                       ***

Sabah ışıkları odaya çoktan dolmuştu, Koray'ın sıcak nefesini boynunda hissederken en sonunda uyanmıştı Sude... Kolları arasında huzurla uyuyordu, dün geceden sonra çok daha özel bir bağla bağlanmıştı artık, Koray da farkındaydı incitmemişti onu. Hafifçe yüzüne doğru döndü, zaten uyanıktı, gözleriyle tekrar sevdi Sude'yi, gülümsüyordu sakin sakin...

-Benim güzel sevgilim... Sana her geçen dakika daha çok aşık oluyorum...

-...

-Okşarken saçlarını... Başıma gelen en güzel şey sensin... diye devam etti...

-Utanıyordu Sude çok , hemde çok... Bu güzel sözler bile bu duygudan çıkaramıyordu aslında... " Ben... bende" diyebildi sadece gülümsüyordu...