Aşk İşi *Tamamlandı*

32. Bölüm

                                                                                       Üç Ay Sonra

Zaman herkes için farklı geçmişti, o günden sonra hayatları derinden etkilenen bir sürü insan olmuştu...

Koray polisle ve araya soktuğu bir sürü insanla sevdiği kadını günlerce aramıştı. Kızgınlığı öfkesi her geçen gün artıyordu, eski soğuk, agresif hali bile, dönüştüğü adamdan çok daha katlanılırdı. Kimse yanına yaklaşamıyordu. Holdinge uğramıyor o kadar emek verdiği hiç bir işle ilgilenmiyordu. Zeynep bahaneler uydurarak Buse'yi bir süre ağabeyinden uzak tutmayı başarmıştı ama en sonunda, bir kaç gün geçtikten sonra Koray gidip kendi bulmuştu onu da.

Karşısındaki insana öfkesi çok fazlaydı ama onun bir kadın olması bir şey yapmasını engelliyordu, o tür bir erkek hiçbir zaman olmamıştı. Kulüpte karşılaştıkları gece onu bıraktığı evine gitmişti. O gece bir kadın olarak acımıştı haline, alkollüydü ayakta duracak hali yoktu ve kendisine açık bir şekilde asılıyordu. Kapısını yumrukladığı sırada o iğrenç hali gözlerinin önüne geldi. Yol boyunca kadınlığını kullanarak etkilemeye çalışmıştı Koray'ı, başarılı olamayınca da alkollü halini kullanmış evine hatta yatak odasına kadar çıkartmıştı etkilemeye çalıştığı adamı. Her erkek kendisine böyle gelen , bu kadar güzel bir kadından faydalanabilirdi ama O yapmamıştı. O gün aklında da kalbinde de artık kabullenmeye başladığı ,hatta deli gibi kıskandığı Sude vardı. Koray hiçbir şey yapmamıştı... Zaten Sude'ye öfkesi de bu yüzdendi.  Bu kadına, her teklifine rağmen hiç yaklaşmamıştı. O geceden sonra da defalarca aramıştı ama hep reddetmişti Koray. Hastalıklı bir tavrı vardı, o kaçtıkça tersledikçe Koray'ı daha çok istiyordu. En son Ankara'ya gitmeden tekrar aramış kendisinden kesinlikle uzak durmasını söylemişti.

Kapı usulca açıldığında kafasındaki tüm düşüncelerden çıktı Koray, yüzleşme zamanıydı. Neler olduğunu bir de kendisinden öğrenecekti. Dinledi sakin kalmaya çalışarak , karşısındaki kadın yaptığının sonuçlarını anlamayacak kadar bencildi. Umurunda bile değildi , hala kur yapmaya bile çalışıyordu. Bebek yalanı dışında herşeyi anlattı Koray'a , o kadar ileri gittiğini bilmesine gerek yoktu, kendince istediği adama ulaşmasını engelleyen basit bir kadındı Sude sadece. Hastalıklı olduğuna tekrar inandığı kadına bir zavallı gibi baktıktan sonra soğukkanlı bir şekilde çıktı gitti evinden. O günden sonra da bir daha eskisi gibi olamadı. Bu zavallıya inanan Sude'ye çok kızgındı.

Yüzleşmek istiyordu, geçen sürede aklında sadece Sude ile yüzleşmek vardı ama bunun için elinden hiç bir şey gelmiyordu. Evine de gitmiyor otelde kalıyordu. Her köşesi onunla dolu o ev bir hapishaneye dönüşmüştü. Sude yok olmuştu. Korkuları öfkesi bir süre sonra onun normali gibi olmaya başladı, hiçbir haber yoktu, haftalar sonra işine döndü ama başka bir insan olarak.

Zeynep ve Selim Sude'nin kaybı ile Koray kadar olmasa da sarsılmışlardı, aslında ailesinin tamamı şaşkındı yaşananlara , annesi ve babası oğullarının haline çok üzülüyorlardı ama ellerinden gelen bir şey yoktu. Koray ile bu konuyu konuşmak cesaret istiyordu, öfkesi aslında kalbinin acısındandı ama kesinlikle bu konuyu polis dışında kimse ile görüşmüyordu. Zamanla da bu görüşmeler ilk günlere göre daha azaldı, sonuçta yetişkin bir kadın kendi isteği ile gitmişti. Takip edebilecekleri bir telefon yoktu yanında, mobeseler İstanbul'dan çıktıktan sonra kesilmişti, her yere gidebilirdi. Kredi kartı kullanmamış, kimseyi aramamıştı. Akrabaları, arkadaşları hatta daha önce iş yaptığı ustalara kadar herkesle görüşülmüştü ama kimsenin bir haberi yoktu. Koray'ın tek tesellisi bu sürede herhangi bir kazada ya da olayda, Sude'nin eşgaline uyan birinin çıkmamış olmasıydı, deli gibi korkuyordu böyle bir haberden.