Aşk İşi *Tamamlandı*

27. Bölüm

- Bora sana aşık! demişti Koray...

-Yanlış anladın sen... Olur mu öyle şey! Gerginliği şaşkınlığa dönüşmüştü, bu fazlaydı... Yanından uzaklaşıp masadaki tabakları bardakları toplamaya başlamıştı Sude...

-Sana aşık dedim Sude, nasıl farkında değilsin?

-Koraycım biz Bora ile üç yıldır beraber çalıyoruz sadece yakın arkadaşım o benim, ben ona hiç bir zaman o gözle bakmadım!

-Ama o sana bakıyor... Buna eminim... Bak seni bunun için suçlamıyorum ama biraz mesafe koy arana lütfen... Elinde tabaklarla salonun ortasında yakalamıştı Sude'yi Koray, kollarından tutmuş masum bir kedi gibi suratına bakan Sude'yi izliyordu... Lütfen...

-Tamam Koray ama haksız olduğunu anlayacaksın! Yanlış anladın sen..

-Hayır anlamadım, sen zamanla haklı olduğumu göreceksin...

Bir süre sinirle göz göze kalmışlardı ama bu halleri fazla uzun sürmemişti, uzatmak gecelerini mahvedecekti sadece, sessiz kaldılar, hatta etrafı toparlarken ve evi kapatırken Koray'da Sude'ye yardım etmişti. Bir yandan da suratı düşmüş kız arkadaşının gönlünü almaya çalışıyordu... Kendinden emindi, zaten bunu net bir dille de söylemişti ama uzatmak istemiyordu... Sude'nin onu sevdiğinden emindi, gecelerinin böyle bitmesine izin vermezdi... Bir sürü yol denemişti hamle yapmak için ama Sude hafif hafif nazlanıyordu... En sonunda onu sıkışmış kapı kolu bahanesi ile yanına çağırmıştı...

-Anlamadım Koray ben, o balkon kapısı hiiç.. daha sözünü bitiremeden ,yanına geldiği anda belinden sıkıca sarılmış dudakları dudakları ile buluşmuştu...

-Oracıkta uzun uzun öpüştükten sonra nefes nefese konuşmuştu Koray... O balkon kapısı gayet iyi, ama ben değilim , tamam yeter artık... Nihayet gittiler... Hadi bizde yukarı çıkalım...

Sadece gülümserken Sude , gene Koray'ın güçlü kollarında odasına gidiyordu...

                                                                                  ***

Sabah onun kokusuyla uyanmak , güçlü kollarının sarılışını hissetmek Sude için harika bir duyguydu... Bu sabah onu uyurken yakalamıştı nihayet! Uzun uzun seyretmişti , şükrediyordu herşey için ama bir tarafı da deli gibi korkuyordu. Dün Bora yüzünden aralarında ufacık bir gerilim yaşamışlardı, sanki kalbine kılıçlar saplanmış gibi hissetmişti. Korku inkar ettiği bir duygu değildi, deli gibi korkuyordu Koray'ın ondan vazgeçme ihtimalinden, ya da kötü birşeyler olmasından... Yüzünü avuçları içine alıp sevdi usul usul... Hafifçe uyanışını izledi...

-Bugün uykucu kimmiş?

-Daha uyuyacağım ben! Sende benim kollarımda kalacaksın... gözlerini açmadan konuşuyordu Koray...

-Aaaa işim var benim... Hadi kalk! Hafif hafif de gıdıklıyordu örtünün altından...

-Bak tehlikeli oyunlar bunlar uyanırım ama! Gözlerini açmış ani bir hareketle doğrulmuştu yatakta , tepesinden bakıyordu şimdi Sude'nin... Usulca öptü burnundan...

-Tamam tamam... diyebildi ancak Sude... En çok sabahlarını seviyordu, uyanışları harikaydı... Biraz sarılıp keyif yaptıktan sonra bu sabah tembellik yapmaya kararlı Koray'ı yatakta bırakıp kalktı.. Duşa önce kendisi geçti, yoksa çok geç kalacaktı... Islak saçları ve havlusuyla karşısında olmak hala utandırıyordu. Banyodan çıktıktan sonra hafif hızlı adımlarla eşyalarını alıp tekrar belli etmemeye çalışarak koştu banyoya döndü... Elinde bir sürü eşya , küçük çocuklar gibi koşturuyordu etrafta, bu hali Koray'ı çok eğlendirmişti , peşinden banyoya girdi.