"Deniz ile gökyüzünü ayıran o ince çizgiye astım hayallerimi. Bazen bir rüzgar esti, savurdu düşlerimi. Bazen de yağmur yağdı, damlalar değdi tenime. Umut en güçlü silahımdı. Ben hep bekledim, o hiç gelmeyen gemiyi. Geleceği günün hayaliyle, ne dün...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Deniz'im,
Bazı anlar ruhumun bedenimin içinde sıkıştığını, umutsuzluğa kapıldığımı hissediyorum. İşte böyle anlarda seni adını anmak bile yüreğimi ferahlatıyor, yüzünü gözlerimin önüne getirmek her şeyi mümkün kılıyor. Sen yanımda oldukça, her zorluğu aşabileceğimi biliyorum. Fakat bir şey var ki, düşündükçe boğazıma bir yumrunun oturmasını engelleyemiyorum. İçimi kemirip duran ve vicdanımın baskısı altında ezilmemi sağlayan bu sıkıntı, seninleyken daha da artıyor, buna engel olamıyorum. İşte o vicdanî sıkıntı, Oğuzhan...
Oğuzhan'ın beni gerçekten sevdiğini ve bu konuda elimden bir şey gelmediğini biliyorum. Onun acı çekmemesi için yapabileceğim bir şey yok, aslında bir tek şey var ama bu da benim yapacağım bir şey değil. Çünkü ben tüm hücrelerimle tek bir insanı seviyorum; seni... Ve bu daima böyle olacak.
Sana şu sıralar içimde dönen bu çelişkilerden ve Oğuzhan'ın bana yaklaşma çabalarından bahsetmediğim için beni affet. Gerçi yakın bir zamanda seninle bu konuda konuşacağım ama şimdilik bunu bu mektuba yazarak, bir nebze de olsa içimdeki yükü hafifletmek istedim.
Zaman ne getirir, neyi unutturur, neyi değiştirir bilmiyorum ama emin olduğum bir şey var; seni şimdi nasıl seviyorsam, ileride de de aynı tutkuyla, hatta daha da kuvvetlenerek sevmeye devam edeceğimdir. Güzel günler gelsin demiyorum. Biliyorum ki sen varsan, yaşanacak her gün zaten güzeldir.
