The Demigoddess' Secret

Chapter Thirty Two

Him

Tahimik ang paligid habang kumakain kami ng hinandang salu salo ni Supremo. Ang dami daming pagkain ngunit kakaunti pa lamang ang nababawas. Para bang gusto kong kumain na ayaw ko.

Napatingin ako kay Zean ng mapansin ko ang paghigpit ng paghawak niya sa mga kubyertos. Kanina pa siya mukhang hindi mapalagay.

"Kain pa kayo. Inihanda ko talaga ito para kay Rory." saad ng Supremo. Napatingin ako sa kanya at abot tainga ang kanyang ngiti. Isang nakakakilabot na ngiti.

Napalunok ako. "H-Ho?" tanong ko dahil hindi ko naintindihan masyado ang gusto niyang iparating.

This is for me? But why?

He smirked at me and grinned. "You'll know soon. Or maybe, I'll let Zean tell you?"

Napatingin ako kay Zean. Tuluyan na niyang binitawan ang mga kubyertos. He looked at Supremo intently. His eyes are deeper now. Ang nakabukas niyang palad ay dahan dahang kumuyom.

"I said we'll talk about this first." halos may pambabantang saad ni Zean. Napahalakhak lang naman ang Supremo.

I badly wanna know what is happening pero parang walang lumabalas na mga salita bibig ko. All I know is that, this is serious. Alam ko rin na parte ako nito. I can see through Supremo's eyes that he won, para bang mayroon na siyang alas laban kay Zean.

Out of consciousness,  hinawakan ko ang kamay ni Zean na nakakuyom. Agad siyang tumingin sa'kin. I faked a smile at marahang pinisil iyon.

After ng ilang minuto ay dahan dahan naman siyang kumalma. His eyes slowly soften. Naging malalim ang kanyang pagbuntong hininga at tila ba pinipilit din na pigilan ang puot na dinaramdam niya. I slowly looked at Supremo na ngayon ay masamang nakatitig sa akin.

Napalunok ako dahil do'n.

Maya maya ay may kumurbang ngiti sa kanyang labi. "You have a beautiful eyes, Rory." saad nito. Ngumiti akong muli ng peke at marahang nag-bow.

"S- Salamat, Supremo." saad ko. Napatingin ako sa pagkain ko at kahit masarap ang mga ito, hindi ko magawang sumubo ulit dahil sa nerbyos na nararamdaman.

"Tell me, Rory," panimulang muli ni Supremo. Dahan dahan ang pag-angat ng tingin ko para titigan siya pabalik. Nakapangalumbaba siya sa lamesa habang nakatingin sa akin ng walang kurap kurap.

His eyes are curved that forms a small smile. If I didn't know who he is, siguro ay iisipin ko ay anak siya ng isang mayaman at hindi ko kailanman iisipin na nalalagi siya rito sa Glitch. I mean, he look so sophisticated and all, the glam fits him, pero hindi halata na siya ang namumuno rito.

I once read a book kung saan mayroong impormasyon na nagsasaad sa the Glitch. Hindi ko nga lang agad naisip na rito para ako dadalhin. Nakasaad sa libro na rito pinipilit na paaminin ang mga nagkakasala. Isa itong kulungan kung saan legal ang pagtorture. Pero kahit alam ko ang ganoong impormasyon, hindi ako gaanong natatakot marahil narin sa presensya ni Zean.

Somehow, I feel safe when he's around. Hindi naman kami ganoon ka close pero mayroon kaming ugnayan na maski ako ay hindi ko maipaliwanag.

"A- Ano po 'yon?" I asked. He tilted his head at tinignan ang buong mukha ko. Dahan dahan ko na namang naramdaman ang lamig sa aking sistema. He smiled widely dahil nakita niya na naramdaman ko ang kapangyarihan niya which is the cold temperature.

"Do you like to play games?" saad niya. Kumunot naman bigla ang noo ko.

"Supremo-" itinaas ng Supremo ang kanyang kamay upang patigilin si Zean sa kanyang sasabihin. Muling bumalik ang dilim ng aura ni Zean dahil do'n.