The Demigoddess' Secret

Chapter Thirty Four

Chaos

I know why now. Naiintindihan ko na kung bakit nakikita ko ang pulang mata niya. Is it because he's mad and furious, just like me everytime na may nangyaring hindi ko gusto na nagpapakulo ng dugo ko.

He lost everyone he loved. Parang bula na biglang naglaho sa paningin niya ang pamilya niya dahil sa isang akusasyon at dahil do'n, kinuha ang kanilang mga buhay. I saw him clenched his fists.

"Nawala sila ng dahil kay Supremo." he mumbled. Agad kong pinunasan ang luhang tumakas sa aking mata. Hindi ko alam kung dala ba ito ng awa, puot, o pagdadalamhati ng dahil sa nangyari sa kanya at sa pamilya niya. He's been through para makarating sa posisyon at sitwasyon niya na ito. He's so close getting revenge. 

Tinignan ko ang kanyang mga luha na lumalabas sa mga pula niyang mata. Everything he feels and will do, will it end the pain and sorrow his been feeling? Tama ba na gagawin namin ito para maipaghiganti ang mga taong nawalan ng pamilya dahil sa Supremo?

Marahas niyang pinunasan ang kanyang mga luha na lumalandas sa kanyang pisngi. "Help us and we will help you clear your name, Rory." saad niya.

Napalunok ako dahil sa tono ng pananalita niya. It wasn't a favor anymore, but an order. Para bang matapos niyang mailabas ang lahat ng saloobin niya sa akin ay muling nagbalik ang nararamdaman niya, o mas tumindi pa ito. I felt that my hands are trembling. Maybe it is because I'm shocked?

"I- I need to talk to Z- Zean first. Please g- give us more t-time." I said. Napahinga naman siya ng malalim. He looked at me in the eye and a little smile drew on his lips.

"I see. Hope you make the right choice, Rory." sagot naman niya. Dahan dahan akong napatungo sa naging tugon niya.

Maya maya pa ay lumabas narin kami sa kwarto at inihatid niya na ako sa kwarto namin ni Zean. Tinignan ko siya at pinilit kong ngumiti. And I can see that there's something different in him kahit nakangiti siya.

"Four hours, Rory. 'Yun lamang ang kaya kong ibigay." saad niya. Tumgo akong muli. Balak ko na sanang isara ang pintuan ngunit bigla niya itong pinigilan.

Nagulat ako ng ginawa niya iyon. Muli niya akong tinignan mata sa mata.

"You somehow resembles my sister, so please let me help you. Sa paraang 'yon, at least mararamdaman ko na nailigtas ko siya." huli niyang sinabi bago sa isang kisap mata ay nawala siya sa paningin ko. Nanginig ang tuhod ko dahil sa sinabi niya at mabilis ko ng isinara ang pintuan.

Mamaya, mamaya ay magkakaroon ng rebolusyon. I need to tell this to Zean. Dito sa lugar na ito, isang mali ang kikitil ng buhay mo.

And this means chaos.

~

Hindi ko magawang tignan ang dahan dahang pag-alis ng Mercury Council Members palabas ng University. Napapakuyom ang aking kamao sa tuwing nagtatama ang paningin ko sa kahit na isa sa kanila.

Naramdaman ko ang isang malambot na kamay na humawak sa aking nakakuyom na kamao.

"Lily, we will save her. Don't worry." Scarlett whispered. Napabuntong hininga naman ako dahil sa sinabi niya. Tama rin siya, hindi dapat ako magpadala sa damdamim ko. I need to stay quite habang papaalis ang council upang hindi sila maghinala sa gagawin naming pagtakas mamaya ni Scarlett para iligtas ang kaibigan naming si Rory.

Maya maya pa ay may mga yabag na lumapit sa amin ni Scarlett. Nakatayo sa harap namin si Tito Adolfo, ang ama ni Scarlett.

"We will be back really soon. Please don't do anything that could put your lives in danger. I'll handle-"