GURUR SAVAŞI Güzel Seven Kadınlar Serisi 2 (Bitti)

9. Bölüm Part I

Lütfen hikayeye başlamadan önce yıldıza dokununuz.

herdem6060 beni takip etmeyi unutmayınız.

Ana sayfamda instagram linkim vardır. nerimanvurgunkitaplari instagram hesabını takip ederseniz çok eğleneceğinize inanıyorum.

İYİ OKUMALAR SİZLERİ SEVİYORUM.

Ecem izni belli olur olmaz, iki gün sonraya uçak biletini almıştı. Kızlarla konuştuktan sonra kapattığı telefonunu mecburen uyandıktan sonra açtı. Ardı ardına gelen mesaj seslerinden bile heyecanlanıyor mu korkuyor mu anlam veremiyordu. Eline aldığında gelen mesajların hepsinin ondan olduğunu gördü.

-Ecem, neden telefonun kapalı?

-Ecem neden bankadan ayrıldın?

-Yapma bunu...

- Şu lanet olası telefonu aç artık...

-En az bir hafta burada kalmak zorundayım. Antalya'dan döner dönmez konuşacağız.

-Ecem lütfen...

-Şu siktiğimin telefonu bir açılsın ben sana soracağım...

-Hayalin aklımdan çıkmıyor. Lütfen bana geç kaldın deme...

-Kokun olmadan yaşayamam. Biliyorum sana çok kötülük yaptım pişmanım anla. Her insan ikinci şansı hak eder. Lütfen Mavişim bir kere konuş benimle sadece bir kere...

Ecem mesajları okudu hatta telefonun üzerinden kelimelere tek tek dokundu. Bunları yazanın o olduğuna inanamıyordu. Acı çekiyordu hem de çok, derdinin ne olduğunu bilmeseydi. Tanıştıkları gece Cihan'a söylediği sözleri duymasaydı. Gözlerinin içine bakarak başka bir kadını öptüğünü görmeseydi. Acı çektirmek için her ortamda ona hakaretler ettiğini unutabilseydi şu mesajlar mutluluktan uçmasına neden olabilirdi.

Peki! Ne olmuştu? Görmeseydim, duymasaydım, bilmeseydim dediği her şeyi o yaşamıştı. Yüreği yanarak ve sebebini bilmeyerek... Sürekli neden, neden bana bunu yapıyor diyerek... Kaç gece ağlayarak sen böyle güçsüz biri değilsin Ecem diye kendine kızıp, uyumuştu. Sayısını biliyor muydu? Bir kere olsun kendine dürüst olup, o adama aşık olduğunu kabul edip, onun karşısında güçsüz kalmaktan ödü kopmuştu. Öyle korkmuştu ki çoğu zaman ateşlerde yanacaksın uzak dur, düşünme diye kendini uyarır bulmuştu.

Evet! Artık çok netti. Oda celladına aşık olan kadınların hastalığına tutulmuştu. Hastalık olarak görüyordu. Çünkü bu kadar aşağılanmadan sonra bile o adamı düşünmeyi başka bir şeye bağlarsa gerçekten yıkılacaktı. Kalbini gururunu darmaduman eden duyguyu sadece hastalığa bağlayabilirdi.

Bir valiz aldı. Aklına gelen her şeyi koydu. Daha doğrusu geri dönmemek üzere gider gibi hazırlık yaptı. Kahvaltı edecek gibi değildi. Vazgeçilmesi olan az şekerli Türk kahvesinden yapıp, penceresinin kenarına oturdu. Dışarıyı seyretmek iyi gelecekti. Buraya ilk taşındığı zamanı düşündü. Ne korkmuştu ama...

Her zaman ki gibi yanında sadece Merve vardı. Banka da ilk yılı bitmek üzere olduğundan maaşı şimdiki kadar değildi. O yüzden kirası çok düşük aynı zamanda buradaki tek ailesi Merve'den uzak olmayan bir yere taşınması gerekiyordu. Levent'e en yakın ve ucuz yer Gültepe'ydi.

İki yer arasında resmen dağlar kadar fark vardı. İki oda bir salon ev büyük gibi dursa da kutu gibi odaları vardı. Evin olduğu sokak biraz garip gelmişti. Hatta Merve,