GURUR SAVAŞI Güzel Seven Kadınlar Serisi 2 (Bitti)

9. Bölüm Part II

Lütfen hikayeye başlamadan önce yıldıza dokununuz.

herdem6060 beni takip etmeyi unutmayınız.

Ana sayfamda instagram linkim vardır. nerimanvurgunkitaplari instagram hesabını takip ederseniz çok eğleneceğinize inanıyorum.

İYİ OKUMALAR SİZLERİ SEVİYORUM.

Burada sana orospu diyen o şerefsiz pezevenkler var ya Allah bilir neler yapıyor. O yüzden benden çekinme abla..."

Nuriye Hanım hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Ona en yakın akrabaları babası ablası bile ne oldu diye sormamıştı. Odunlukta yediği dayaklar gözünün önüne geldi. Az mı yalvarmıştı benim suçum yok baba diye .. Ne olmuştu.? Sadece sus orospu diyerek dövülmüştü. Bu laf ona o kadar çok söylenmişti ki artık kendi bile inanmaya başlamıştı.

"Eee...Ecem sen kaç ya...yaşındasın..."

"Yirmi üçe gireceğim yakında abla... Lütfen ağlama konuşmak istemezsen konuşma! Ben sadece kendimi anlatmaya çalıştım sana... Bir buçuk yıldır bir bankada çalışıyorum. Bu eve taşınalı da beş ay anca oldu. Merve'nin yani en yakın arkadaşımın ailesi birlikte yaşamamıza izin vermediler o yüzden taşındım. Başta çok üzülmüştüm. Ancak bu gece diyorum ki belki de Rabbim bunun için o sıkıntıları çıkardı ve benim buraya taşınmama vesile oldu. Umut'a ve sana sahip çıkayım ve aile olalım diye... Bak her şerde bir hayır varmış... Lütfen ağlama abla ya valla bende ağlayacağım şimdi."

"Bugüne kadar kimseye anlatmadım daha doğrusu anlatamadım. Kimse sormadı kimse di..dinlemedi." Ecem kadının dizlerinde bulunan ellerini tuttu. Tir tir titreyen ellerin üstüne öpücük kondurdu.

"Ben dinlerim abla, ne yaşamış olursan ol yargılamam gerçekten bak, yeter ki bana güven..." Kadıncağız sadece başını sallayabilmişti.

"Ben Yozgat'ın bir köyündenim. On yedi yaşıma geldiğimde beni ememin oğluna verdiler. Ememin oğlu Salih kalp hastasıydı. Köyde tarla bağ bahçe işi yapamıyor diye kız vermiyorlardı. O yüzden yirmi sekiz yaşına kadar bekar kalmıştı. Abi dediğim adam birden kocam olmuştu. Beni alana kadar melek olan emem birden canavar oldu. Daha evliliğimin ilk ayında Salih'e beni dövdürmeye başladı. Kayınbabam ve ben tarla işlerini yaparken onlarda ahırla ilgileniyorlardı. Ememe her hareketim batıyordu. İlk çocuğumu on sekiz yaşında sırtımda odun taşıyorum diye düşürdüm. Salih annesinin lafları ile sürekli beni dövüyordu. Şehirde yaşayan bir kaynım vardı. O köye geldikçe hem abisine hem annesine kızıyordu.

Babamda annemde bana yapılanları gördükleri halde onlar senin atan saygısızlık etmede dayak yeme diyorlardı. Sonra bir yıla yakın hamile kalamadım diye kusurlu oldum. Bir yıl sonra hamile kaldığımda sıkıntılar biter diye düşünüyordum ama devam etti. Beş aylık hamileyken tarlada rahatsızlandım. Şehre zor yetiştirdiler bebeklerim ikizmiş ve ikisi de karnımda ölmüşler... İki gece önce sütü taşırdım diye kaynanam kocama dövdürmüştü beni karnıma aldığım darbelerden birinde erkek olan bebeğin kafası darbe almış. Darp raporu verdiler ama şikayetçi olmadım tabi birde herkes kocandır döver diyordu zaten..." Ecem'de ağlamaya başladı. Bu kadın neler anlatıyordu böyle daha kötüsünü duyacağından habersiz destek olmaya çalıştı.

"Bu böyle böyle devam etti. Her defasında hamile kaldım ve düştü. Altı çocuktan sonra yirmi altı yaşımda Umut'um doğdu. Kaynanam bana çocuğumu bile vermiyordu. Zaten emzirebilse onun için bile vermeyecekti. Birkaç defa anneme diyecek oldum. Biliyordum üzülüyordu ama emem annemin büyüğü olduğu için ses çıkaramıyordu. Kaderim deyip, çekiyordum. Ne yapabilirdim. İlkokulu bitirmiştim.