O L Y M P I A S (Home of the gods)

Thirty Nine

Four days before darkness.

Madami ng nangyari sa ilang araw.Halos sa  battle training na lang namin nilalaan ang oras namin.Unti-unti nasasanay ang katawan ko sa sakit, kahit na napapagaling ng ginagamit naming battle room ang mga sugat at mga baling buto ay ramdam pa din namin yung impact ng bawat atake.

"Zoelle!" Nakahiga ako ngayon.I feel sick.

"Mori di ako makakapag-training ngayon.Tell Tyrone that I'm very sorry for that." Naramdaman ko ang ang paglapat ng palad sa noo ko.Mori's checking my condition right now.

"Hala!Ang init mo!" Mori exclaimed.Nginitian ko na lang siya habang nakapikit dahil sa bigat ng talukap ng mga mata ko.

"I know Mori.Don't worry I'll be fine.Mag-training ka na, iniwan ka na tuloy ni Angel." Mahinang itinulak ko siya para umalis na pero nanatili lang siya.

"Ah!I have a better idea!Bye Zoelle!" Patakbo siyang lumabas ng kwarto.That was weird.

Nanatili na lamang akong nakahiga habang iniinda ko ang masakit kong ulo at katawan.Kung kailan malapit ng dumating yung mga forbidden gods and goddesses tsaka naman ako sinuwerte na magkasakit.Ayaw ko naman na guluhin pa si angel para lang i-heal ako dahil hindi naman ganon kalala yung sakit.

"Hey." Napatingin ako sa gawi ng pinto ng kwarto ko kung saan nakita kong nakatayo si Tyrone habang may pag-aalala sa mukha niya.

"Si Mori talaga..." Bulong ko.Kaya pala it felt weird dahil may plano si Mori na tatawagin niya si Tyrone.

"I'm fine,Ty.Magpahinga ka na lang din." Utos ko sa kanya tsaka ako pumikit at nagtaklob ng kumot.

Naramdaman ko na umupo siya sa tabihan ko tsaka hinila yung kumot at nilapat ang kamay niya sa noo ko.Makalipas ang ilang segundo ay pinitik niya ng malakas yung noo ko.

"Aray!" Hinawakan ko agad yung noo ko na pinitik niya ng malakas tsaka siya sinamaan ng tingin.Bwisit!May sakit na nga tapos nanakit pa.

"You are not fine, lady.Stop pushing people who wants to take care of you.Yeah?" Nakatitig lang ako sa kanya habang sinasabi niya yon.I'm thinking if this guy is really serious.Tinanguan ko na lamang siya.

"Thankyou." Sambit ko ng ilapag niya ang niluto niyang soup na umuusok pa hanggang ngayon.Malamang kakatapos lang lutuin kaya umuusok pa din.Di ko alam na nakakabobo pala ang pagkakaroon ng sakit.

Kukuhanin ko na dapat ang kutsara at ako na sana magpapakain sa sarili ko because I can manage pero tinabig niya ang kamay ko palayo tsaka ako sinamaan ng tingin.Napakunot na lang ako sa naging reaksyon niya.Ano ba yon?Ayaw niya ba akong pakainin o para sa kanya yung niluto niya?

"What are you doing?" Tanong ko sa kanya habang nakakunot ang noo ko.Instead of answering my question, agad niyang hinipan ang na-scoop niyang soup tsaka iyon inilagay sa harapan ng bibig ko.Tinitigan ko lang siya tsaka sa kutsarang hawak niya at nasa harapan ng bibig ko na.Palipat-lipat ang tingin ko sa kanya at sa kutsara.

"Do you want me to open your mouth as well?" Naiinis at naiinip na tanong niya sa akin kaya binuksan ko na alng ang nakatikom kong bibig at agad niya akong pinakain.

"Well, pwede mo naman sabihin na gusto mo akong pakainin.It's easy to say 'I want to feed you.' instead of saying nothing at bigla-bigla mo na lang yan gagawin." Sermon ko sa kanya.Di ako makapaniwalang inirapan niya ako at nagpatuloy na lang sa pagpapakain sa akin.Ugh.Tyrone is really...nevermind.

Well he's really good at taking care of people who's sick.I recommend, 4.5 out of 5 stars.

"You should sleep." Utos niya sa akin pero nanatiling nakabukas ang mga mata ko.Di naman ako inaantok eh.Unti-unti akong nakaramdam ng panlalamig kaya mas binalot ko ang sarili ko ng kumot.