Chapter 30: Lee Is Endangered

156 9 0
                                    

Chapter 30: Lee Is Endangered

AIRA

"Princess Aira, some members of the Hexad Group, along with Queen Chyna, Master Azhuro, and your grandparents, have returned," she said. I opened the door and saw the peculiar expression on her face. She seemed oddly melancholic.

"Alright, thank you for the information," I replied as she bowed and left. I quickly headed to the main hall to greet them. I smiled seeing them back safely, although they had some wounds on their faces.

"Mom!" I immediately hugged Mama Chyna, I really missed her.

"Sorry, dear, for not allowing you to join us in the battle," she said with a bittersweet smile. I just nodded.

"It's okay," I replied, then hugged my grandparents, Master, Kuya August, Missy, and Wendy.

"Um, where's Lee? Why isn't he with you?" They all exchanged glances, unsure of who would speak. I looked at Kuya August, who quickly averted his gaze. Wendy just remained silent with her head down. Then, I turned to Missy.

"Missy, nasaan si Lee?" Mahinahon kong tanong, huminga muna siya nang malalim at dahan-dahan na umiling. Kusang nawala ang ngiti sa labi ko, parang pinagsakluban ako ng langit at lupa. Tiningnan ko naman si Master nang magsalita siya.

"Aira, promise me you won't be shocked," he said, and I nodded. "Lee went to his own Spiritual State to ask for additional strength from his Fire Spirit. He was so powerful that he managed to kill our clones, but Kashi still escaped. Because of the overwhelming power he obtained, his body gave out, and he lost consciousness. He could lose his powers or... he could die."

Hindi ko alam kung ano ba ang mararamdaman ko dahil sa narinig at nalaman ko. Hindi ko namamalayang kanina pa pala nag-uunahan na tumulo ang mga luha ko. Kusang gumalaw ang mga binti ko at tumatakbo na ako papunta sa kwarto ni Lee. No! Hindi siya pwedeng mamatay!

Binilisan ko pa ang pagtakbo hanggang sa makarating ako sa pinto ng kwarto ni Lee. Huminga ako nang malalim, dahan-dahan kong hinawakan ang doorknob at pinihit iyon. Pagkapasok ko, nakita ko ang ilang mga Healer Agent.

Napahinto sila sa pagpapagaling kay Lee at tinapunan nila ako ng tingin.

"Hmm, pwede po bang iwan niyo muna kami dito ni Lee? Please."

They all looked at each other and vanished into thin air. I looked at Lee lying on his bed, tears welling up in my eyes again. I sat beside him. He had so many wounds all over his body, and he looked so weak. He was peaceful, like he was just sleeping.

I held his cheek.

"L-Lee, get well soon, okay? Try to wake up quickly so we can all be happy again. Y-you can't leave us, okay? I'm sorry I couldn't help you. Don't let go, okay? Don't leave us behind."

Wala na akong ibang magawa kung hindi ay umiyak lang nang umiyak. Hinalikan ko siya sa noo niya at ngumiti nang mapait.

"Hihintayin ka naming magising, okay?" Humiga na lang ako sa tabi niya at niyakap siya. Inilagay ko ang kanan kong kamay sa tapat ng kaniyang kaliwang dibdib. Nararamdaman ko ang dahan-dahan na pagtibok ng puso niya. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung mawawala ka...

Ipinikit ko na lang ang mga mata ko at hinayaang dumaloy ang mga luha ko. Ang dami naming mga alaala ni Lee. Lahat ng mga memories namin ay nag-flash sa isipan ko.

***

"Hey, bago ka lang ba dito sa Winter Wonderland?" tumango naman ako sa sinabi ng lalaki, naglakad siya papalapit sakin.

"Alam mo, sigurado akong mas lalo ka pang mamamangha kapag nalaman mo ang sikreto ng Winter Wonderland. Pero, hindi ko lang alam kung matutuwa ka ba o hindi sa malalaman mo." sabi niya, nagtaka naman ako sa sinabi ng lalaki. Kasing edad ko lang 'ata siya.

Winter Wonderland: The Powerful Locket (Completed | Revising)Where stories live. Discover now