Winter Wonderland: The Powerful Locket (Completed | Revising)

Chapter 37: Emerald Gem Stone

Chapter 37: Emerald Gem Stone

AIRA

I was surprised when someone suddenly pulled me away from Lee's embrace. I saw Josh's serious face. He glared at Lee with intensity.

"J-Josh—"

"Shut up!" He shouted.

I fell silent, tears streaming down my face. I could see how intensely Josh was looking at Lee. I was taken aback when Josh's eyes and hands suddenly lit up. He let go of me but kept his gaze fixed on Lee.

"Traydor ka." Mariing sabi ni Josh kay Lee.

"Josh... please don't do this," I pleaded.

He didn't even acknowledge me. In his rage, he entered his Spiritual State. This is bad! I cried even more when he used thick air to choke Lee.

I reached for Josh's hand, but he just pushed me away. I fell to the ground. Why is he doing this?

I used my power to create a thick force field around Lee to protect him from Josh's power. I trapped Lee within my force field while he struggled to breathe.

"Josh, stop it! Do you really want to kill Lee?!" I shouted at him. He looked at me, and slowly, the light in his eyes and hands faded.

Tears welled up in his eyes. He approached me and helped me stand up. I dissolved the force field surrounding Lee. The atmosphere became calm again.

"A-Aira... nasasaktan ako." Sabi niya at tumulo ulit ang luha niya. Tinitigan ko siya nang masama.

"Hindi lang ikaw ang nasasaktan dito, Josh. Sinasaktan mo si Lee! Bakit ka ba ganiyan? Ano ba ang nangyayari sayo? P-parang... hindi na kita kilala!" Pinunasan ko ang mga luha ko at pinuntahan ko si Lee.

Tinulungan ko siyang makatayo.

"Aira, patawad."

Naiinis ako sa kaniya ngayon. Tiningnan ko lang nang masama si Josh at hinawakan ko ang kamay ni Lee. Lumabas kami sa kwarto ko at nagtungo na lang kami sa kwarto niya. Umupo kaming dalawa ni Lee sa kama

"Aira..." Tawag niya. Tiningnan ko siya, nag-aalala siya sakin. Pinunasan niya ang mga luha ko. Naiyak na naman ako. Bakit ba ako nasasaktan? Saan ba ako nasasaktan? Kanino ba ako nasasaktan?

"Patawarin mo siya Aira—"

"Patawarin?! Lee, muntik ka na niyang mapatay kanina tapos ngayon sasabihin mo sakin na patawarin ko siya?! What the hell!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nasigawan ko na siya.

"Aira, huwag kang magalit sa kaniya. Kaibigan natin siya. Huwag naman nating hayaang masira ang Hexad Group nang dahil lang sa nangyari. Kasalanan ko ang lahat nang 'to e."

"Hindi mo kasalanan ang lahat ng 'to, Lee. Huwag mong sisihin ang sarili mo. Naninibago na talaga ako kay Josh, dati naman hindi siya gano'n pero bakit ngayon... parang iba na siya. Parang nagbago na siya."

Umiyak na naman ako. Bwisit na luha iyan! Di na naubos-ubos, wal 'ata 'tong katapusan e. Hinigit ako ni Lee papalapit sa kaniya at niyakap niya ako. Niyakap ko na lang siya nang mahigpit as if I don't want to let go of him.

"Sige na, puntahan mo na si Josh. Baka mamaya kung ano pa ang magawa niya kapag hindi mo pa siya pinuntahan."

I sighed deeply. Kailangan kong kausapin si Josh.

***

3 weeks later...

"Time out muna! Hindi ba kayo napapagod?" Sigaw ni Lee. Natawa na lang kaming dalawa ni Josh. We're here at the battlefield. Araw-araw kaming nagtre-training para mapaghandaan namin ang magaganap na labanan. Iniisip ko pa lang ang tungkol sa bagay na iyon, kinakabahan na ako. Paano pa kaya kung ngayon na ang labanan.