🎼
"Cehennemin benim..." Diye fısıldadı. "Cennetin bu altın zincir... Cennet ile cehennem arasına sıkışıp kalan bu nota sensin."
Bileklik olduğunu düşündüğüm zinciri eline alarak usulca oturduğu yerden ayaklandı. Bakışlarım merakla hareketlerini tak...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
22. Bölüm "KÜVET"
🎼
Huzursuz bir uyku ile kucaklaşan vücudum soğuğun etkisiyle titremeye devam ederken yüzümü yakan buz gibi su ile yattığım yerden sıçrayarak uyandım.
"Otel mi burası!? Kalk kahvaltıyı hazırla!"
Yine bir gün beni en derinlere batırarak doğmuştu.
Şura başucumda delirmiş gibi bağırırken ben, dehşetle açılmış gözlerimin ardından yüzüme yapışan saçlarımı yavaşça geriye ittim. Kalbim olduğu yerden çıkmak için debeleniyordu ve benim buna hiçbir itirazım yoktu.
"Kime diyorum!?"
Kulaklarımda patlayan sesiyle bir kez daha yerimde sıçradım. Ondan gelecek yeni hamlenin ne olacağını tahmin edemiyorum. Bu yüzden korkarak yavaşça ayağa kalkmaya çalıştım.
"Yürü hadi," diye bağırdı yeniden. "Uyuşuk! Bar köşelerinde şarkı söylemeye benzemez bu işler."
Sürtük.
Her bir hücresi sızlayan vücudum dinlenmem için çığlık çığlığa bağırırken, küçük bir adımla yürümeye çalıştım.
Aniden parmakları sarıldı koluma. Adımlarımda aynı dakikalar içinde hızlandı ama bu oldukça kısa süreli olmuştu. Yeniden yüzümün üstüne kapaklandım.
"Akşama kadar seni mi bekleyeceğim!?"
Herkesin bir beklentisi vardı ama en acil olanı benimkiydi.
Acı içinde düştüğüm yerden doğrulurken, çığlıklarımı diş izlerimi bıraktığım dudaklarımın ardına hapsettim.
Onun her düşürmesinin ardından ben yeniden ayağa kalktım.
Usul usul mutfağa doğru ilerledim. Bu hâlimle onunla zıtlaşamazdım ama yer gök şahit olsundu ki, bana yaşattığı acıların yerine bende Şura'yı yangınlara atacaktım. O alev alev yanarken ben ateşini harlayacaktım ve o, bana sunmadığı merhametini mumla arayacaktı.
Ağır hareketlerle masayı hazırladıktan sonra dinlenmek için kendimede bir sandalye çekip oturdum. Parmaklarım usul usul ovdu alnımı. Başım çatlayacak gibi ağrıyordu.
"Kalk şuradan!" Diye bağırdı yeniden. İnadıma inadıma sesini yüksek tuttuğuna adım gibi eminim. "Biraz dinleneyim," dedim onun aksine fısıltı dolu bir tonda. "Kalkarım-"
