🎼
"Cehennemin benim..." Diye fısıldadı. "Cennetin bu altın zincir... Cennet ile cehennem arasına sıkışıp kalan bu nota sensin."
Bileklik olduğunu düşündüğüm zinciri eline alarak usulca oturduğu yerden ayaklandı. Bakışlarım merakla hareketlerini tak...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
35. Bölüm "ANLAŞMA"
🎼
Yüzüme çarpan sıcak nefesi, tüm cesurluğu ile içime kor ateşleri bıraktı.
Gözlerindeki derin kuyular bakışlarımı içine hapsedecek kadar uzunca bir süre gözlerime baktı, baktı, baktı... Yanağımdaki elini usulca, okşar gibi geriye çekti. Ellerini iki yanımdan uzattı. Avuç içlerini yatağa bastırdı. Keskin kara gözleri gözlerimin en içine bakıyordu.
Ne karşı koyacağım bir şey yapıyor, ne de üzerimden kalkmak için harekete geçiyordu.
Tüm dikkati ile öylece gözlerime baktı.
Sanki Aybars zamanı durdurmuş biz öylece kalmıştık. Diline gelen sözleri vardı. Sürekli konuşmak için biriktirdiği nefesleri ve susmak için sıkıca birbirine bastırdığı dudakları onu ifşa ediyor ama o bunun farkında değildi. İnatla kendini gizlemeye çalıştı. İnatla sustu. O sustukça gözlerinden taştı kelimeleri ama yine fark etmedi.
"Aybars," diye fısıldadım gözlerimi gözlerinden çekmeden.
"Hmm."
Sustum. Çok dikkatli bakıyordu gözlerime. Ne diyebilirdim ki? Sözlerimi de unutmuştum. Kaş çattım hâlime ve hiç düşünmeden ellerimi göğsüne bastırdım. "Kalk üstümden."
Kara gözleri önce dudaklarıma ardından göğsüne bastırdığım ellerime kaydı ve aniden kendini geriye çekti.
Saçlarım yatağa dağılmış bir hâlde beni bıraktığı yerde yatmaya devam ederken üstten bakan inceleyici bakışlarından duyduğum rahatsızlık hissiyle hemen toparlandım.
Henüz yatakta oturur pozisyonu almıştım ki Aybars'ın parmakları sıkıca bileğimi kavradı. Ne şaşkınlığımı ne de korkumu üzerimden atmamı beklemeden beni peşinden sürükledi. Hızlı adımlarla odadan çıktık.
Alt kata inen adımlarımız oturma grubunun önünde durunca kolumdaki parmaklarını çözdü. Ben onun dengesiz hâline bir anlam vermeye çalışırken o, başıyla koltuğu işaret etti.
"Otur."
Sakinliği garip bir şekilde beni rahatlatıyordu. En azından birden bire üzerime saldırmayacağından emin olabiliyordum. Sözünü dinleyerek koltuğa oturdum. Bakışlarım hâlâ Aybars'ın üzerinde, yaptıklarını çözmek için uğraş vermeye devam ediyordu.
Aybars ise bakışlarımı umursamadan, odanın içinde hareketlenerek oturma grubunun sonunda bulunan ahşap içki dolabına ilerledi.
Hızlı hareketle elinde aldığı kristal bir kadeh ve içki dolu şişeyle geriye döndü. Aramızda yok denecek kadar az bir mesafe bırakarak yanıma oturdu. Kadehi sertçe masanın üzerine bıraktı. Şişedeki kehribar renkli sıvıyı kadehe doldururken ikimizde sessizliğimizi koruyorduk.
