ONA İNANMA

49. Bölüm "MUAMMA"

Her bölüm sonu yeni bölüm yazmak yerine satır aralarına yorum yapıp oy vermeyi tercih etseniz her şey herkes için daha güzel olur bence 🥺❤️

Instagram/wattpad: hayalleriminbaskenti

49. Bölüm "MUAMMA"

🎼

Sıkıldım.

Koca bir bilinmezliğin ortasında kaybolmaktan, çok sıkıldım.

Bir sonu olmalıydı. İyi ve ya kötü. Bu yolun bir sonu olmalıydı. O aynı zalim, ben aynı esir kalamazdık.

Değişmek istiyordu, görebiliyordum. Bunun için çabalıyordu. Beni defalarca kırdı, paramparça etti. Şimdi o kırıklarımı birleştirmek istiyordu.

Tıpkı söylediği gibi yeniden doğmamız için çabalıyordu.

Onunla ölmek zordu.

Ve onunla dirilmek, daha zordu.

Çene kemikleri seğirmeye başladı. Yüzü olabildiğince gergin bir hal aldı. Oysa kızacağı bir şey söylememiştim. Gittikçe kararan gözlerini sıkıca kapattı.

O, severken bile ürkütücüydü.

Yavaşça araladı, katran karasına dönüşen gözlerini. Tuhaf bir hali vardı. Kızgın ama tehlikeli değil. Dingin ama huzur verici değil.

"Hala akşamdan kalmasın, değil mi?" Dişlerini sıkıca birbirine bastırdı. Aslında ona söylediğim o çılgın sözler hoşuna gitmişti ama sözlerimi yerine getirecek gibi değildi. "Bir daha sana içki içirirsem, tüm şişeler bana girsin!"

Gözlerim yuvalarından çıkmak için büyük bir uğraş verdi. Onunla bu kadar yakın, nefeslerimiz birbiriyle dans eder haldeyken, dudaklarımdan dökülen sözlerin sonucuna katlanacağımı düşünmüştüm oysa. Şimdi böyle bir şey söylemesini beklemiyordum.

Hızlı bir hareketle yatakta yan döndü. Çıplak sırtı, gerilen kaslarını açıkça ortaya seriyordu.

Hasta bir adamdı o. Umarım tedavi olmasını söyleyebilecek birisi karşısına çıkardı.

Bakışlarımı çıplak sırtından alarak, tavanda ki cam mekanizmaya çevirdim. Yıldızlar, benim için yaktığı yıldızlar parıl parıldı.

Yüzümde istemsizce bir gülümseme oluştu. Parmaklarımı birbirine dolayarak, dudaklarımı ısırdım.

Biraz önce büyük bir çılgınlık yapmış, ona asla söyleyemeyeceğim bir şeyi pat diye söylemiştim. Kıkırdadım. Bu komikti. Oldukça komik. Sanırım ben yeniden doğarken, akıl sağlığım bu kez bana eşlik etmeyecekti. Ölmemde ki asıl neden de bu olabilirdi. Onun yanında akıl sağlığım ile kalmam fazla sırıtırdı.  

Aybars ani bir hareketle bedenini çevirerek sırt üstü yattı. Şimdi yine ikimizinde bakışları cam tavandaydı.

Ona bakmaya cesaretim yoktu. Yanaklarımın ısındığını hissedebiliyordum. Derin bir nefesle göğsüm yukarıya doğru havalanıp, tekrar aşağıya indi.

Aybars hala sessizdi. Ama söylemek istediği bir şey varmış gibi kıvranıyordu.

Oldukça tedirgin bir haldeydim. Sanki onunla yeni tanışmış ve ilk kez bir araya gelmiş gibi. Tedirgin ve tuhaf bir heyecanın ayak izlerini taşıyordum.