🎼
"Cehennemin benim..." Diye fısıldadı. "Cennetin bu altın zincir... Cennet ile cehennem arasına sıkışıp kalan bu nota sensin."
Bileklik olduğunu düşündüğüm zinciri eline alarak usulca oturduğu yerden ayaklandı. Bakışlarım merakla hareketlerini tak...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
23. Bölüm "DELİ"
🎼
Geçmişin oluşturduğu bu enkazda, toprak yığınlarının yuttuğu en değerli hazinemi bulmak için çıkmıştım bu yola. Yolun sonundaki aydınlığa güvenmiştim. Kendime güvenmiştim. Geçmişin o koca enkazından üzerime tek toz tanesi sinmeyen hâlime güvenmiştim. Ama şimdi, geçmişimin derinliklerinden gelen bir sarsıntının hayatımı yeniden enkaza çevirmesini izliyordum.
Bu bir belaydı, karanlık bir büyüydü ya da bu Aybars'ın çocukluğunun bir ahıydı.
Tanrı, insanlar gibi yapılan kötülükleri unutmuyordu.
Unutturuyordu.
Aybars'ın geçmişinde benim kanımdan bir leke vardı. Şimdi o kanı oluşturan lekeyi hatırlama zamanıydı... Benim geleceğimde de Aybars'ın kanından bir parça olacaktı.
Bu bir karmaydı...
Geçmişim ve geleceğim arasında sıkışıp kalan vücudum kontrolünü tamamen kaybederek sarsılmaya devam ederken Aybars'ın gözleri, yarı çıplak bedenime sardığı gömleğinin açıkta bıraktığı tenimde gezindi.
Huzursuzca yerimde kıpırdanarak doğrulmaya çalıştım. Hareket etmeye yeltenmemle, vücuduma giren ağrılar eşliğinde izinsizce, acı bir çığlık döküldü dudaklarımdan.
Kimse tarafından duyulmayan, acı çığlıklarım...
Onun karşısında böyle çaresiz görünmek istemiyordum. Dudaklarımı kanatmak ister gibi dişlerimin arasına sıkıştırdım. Gömleğinden burnuma sızan koku midemi bulandırsa da cesaret edip üzerimden atamadım.
Üst kattan gelen kapı sesinin ardından Şura, merdivenleri telaşla inmeye başladı ve merdivenlerin bitiminde bakışları temkinli bir şekilde Aybars ile üzerimde gezindi. Kısa süreli tutukluk yaşaya adımları, donuk çehresine oturttuğu zoraki bir gülüşle çözüldü. Yavaşça yanımıza yanımıza doğru ilerlemeye başladı.
"Sevgilim, neden erken geldin?"
Aybars'ın deli deli bakan gözleri hâlâ bedenimde hüküm sürüyordu. Bakışlarının değdiği her bir kızarıklık gözlerine bir vahşeti kazırken Şura, görüş alanımı kapatarak Aybars'ın önüne geçti. İnce parmaklarını Aybars'ın çıplak omuzlarına sararak bedenini ona yaklaştırdı.
Paramparça olmuş hâlimle zaferlerinin tadını çıkarmalarını izliyordum. Ellerimden aldıkları gururu yerle bir ederlerken hareketsizce bekliyordum. Benimle alay eder gibi sarılmalarını izlerken harebeye çevirdikleri vücudumu hareket ettirip uzaklaşamıyordum. Elimde kalan tek şey, durmak bilmeksizin akan gözyaşlarımdı.
