The Mask Behind the Past (RVS#1)

Chapter Five

SHANELLE

Hindi ako makapaniwala sa mismong sarili ko. Hinayaan kong mahulog kay Steven nang tuluyan at pinanalo ang nararamdaman ko para sa kanya.

We dated secretly without everyone knowing. I thought at first that this was a bad idea. Dawn will be furious, and this is not okay. I don't know what to even call this: stealth? a betrayal?

Pero ang sabi ni Steven ay tumigil na siya sa panliligaw kay Dawn. It turns out that we like each other. It's just that a part of me is afraid to what will happen if everyone finds out about us. Ang sabi ni Steven ay siya na ang bahala. At naniwala ako dahil lagi niya akong kinukumbinsi na kung handa na akong sabihin sa lahat at kung makakita siya ng tiyempo na magsabi ay hindi na namin ililihim.

This is a thing that is difficult to believe. An obscurity. Noong una ay hindi ako mapaniwala na gustong makipagkaibigan sina Dawn sa akin, at ngayon naman ay malalaman ko pang gusto rin ako ni Steven? Hindi naman ako gano'n kaimportante. Hindi rin ako sikat, hindi ako kilala kagaya ng mga titulong dala nina Dawn, at mas lalong iba ako sa kanila.

I have no desires to fit in Dawn's group, nor have the audacity to tell the people that my boyfriend is Steven Wilton. Imbes na pag-aaral ko ang pinagmumulan ng sakit ng ulo ko ay ang kondisyon ko naman sa pakikipagkaibigan ko kina Dawn at lihim na pakikipagrelasyon kay Steven.

Steven and I started dating after what happened, noong nag-confess ako sa kanya. He told me that he already stopped courting Dawn when he realized he also has feelings for me. Hindi ko alam kung napapansin ng mga kaibigan ko ang nangyayari, but they are way too busy sa mga schedules nila, kaya hindi nila ako natatanong sa mga nangyayari sa akin --- sa amin ni Steven.

Ngiting-ngiti ang adviser namin habang may hawak na papel sa kamay niya. Binalingan niya kaming lahat matapos kaming bumati sa kanya. Natahimik kami sa classroom.

"Good morning, class. Ngayon ko na iaanunsyo ang mga honor students for this semester," wika niya nang may pagtataas ng gilid ng labi.

Agad nagbulungan ang lahat. Ang iba ay kinakabahan, ang iba ay parang wala lang, at may iba na excited. Ako lang yata ang nagdadasal na sana nasa first five pa rin ako kahit hindi na lang ako ang top one.

"Tingin niyo, sino ang first?"

"Si Dawn. Hindi na si Shanelle."

"Pumapangit na ang performances ni Ramirez."

"I hope si Shanelle pa rin."

"No, Dawn's deserving to be the top one. Kitang nagsisikap na siya ngayong semester."

Napalunok ako sa naririnig ko. Then, am I not deserving?

"OMG! I'm so excited for the results!" sabi ni Dawn.

Napalingon ako sa kanya. Nginitian niya ako. Pilit naman ang sa akin.

Nakokonsensya ako tungkol sa 'min ni Steven. I only know that Steven stopped courting her, but I don't know if she knows that he has a girlfriend, which is me. Pero sa pakikitungo niya sa akin, para namang wala lang sa kanya.

Do our friends even know that he had stopped pursuing her? They are not saying anything. More likely, she is not saying something that could give me the bulb that she knows about me and Steven. She's just... fine?

Biglang nag-beep ang phone ko kaya napatingin ako rito sa lamesa at iniwas ang mga mata ko kay Dawn.

Sweetheart: I'm the top one in our class. How about you?

Napangiti ako.

Me : Congratulations. Sabi ko na, ang galing-galing mo talaga. Ia-announce pa ang sa 'min, e.