*30*

65 1 5
                                    

*30*

Noted

It's almost morning when we finally decided to sleep and rest. After our first we showered together at mukhang hindi pa nakontento ay inulit pa namin iyon ng dalawang beses pa sa loob ng shower.

I am sore all over. Hindi lang sa baba pati na rin ang buong katawan ko. My legs felt like a freakin jelly dahil agad akong natutumba at nanginginig kapag sinusubukan kong maglakad o kahit man lang tumayo.

We woke up at six in the morning and eat our breakfast in our room. Hindi ko pa talaga kayang maglakad. Kaonting oras lang naman kasi ang pahinga namin at agad ding nagising.

Bumukas ang pintuan ng CR revealing Aro in his gray board shorts and that black t-shirt with the name of the resort printed on it. May nakasabit na tuwalya sa balikat at basa pa ang buhok, mukhang ayos na ayos na.

I stopped from eating my food dahil sa tingin niya sa akin. Tiningnan ko rin ang sarili ko at pareho kami ng suot only that, I am wearing the jacket he bought me last night.

"Love, I am sorry. Does it's still hurt?" Napapaos na boses niya at hinatak ang katabing upuan para maupo sa harap ko.

I smiled and nodded. Okay lang naman. The pain I am feeling right now is an evident proof of what we did last night at kahit masakit ay napapangiti ako kapag naaalala ko iyon. So, there's no need to be sorry or regret everything.

Hinawakan ko ang mga kamay niya na nakapatong sa kandungan ko. "Love, I am okay. Still sore but I'm fine." I assured him. "I can't stand up or walk though." Ngiwi ko at nanlaki ang kanyang mga mata sa sinabi ko.

Tumayo siya sa pagkakaupo at nataranta. "Yo— y— you can't walk?" His voice and face is in horror kaya natawa ako. Mula sa pagkakataranta ay napalitan ng pagkalito ang kanyang mukha.

"I mean I can but I need to gripped or hold unto something so I won't fall down easily." Paglilinaw ko.

So that's what he did when we got out of our room. Sinubukan ko na maging normal ang lakad kahit pa sa bawat galaw ko ng balakang ko ay halos napapakagat ako sa labi dahil sa sakit na nararamdaman. I hold unto him at nasa balikat ko naman ang kamay niya at inaalalayan ako.

Nasa harap kami ng reception area at hinihintay na matapos ang isang customer na nauna sa amin. Tiningala ko si Aro na nakakunot ang noo habang nakatulala sa kawalan. Ano naman kaya ang iniisip niya? Siguro he's bothered pa rin about what last night's effect on me. Napansin niya na nakatingin ako sa kanya kaya huminga siya ng malalim at hinalikan ako sa noo. Hinagod niya ang likod ko.

"I am sorry. I was really hard last night. I just want you so bad." Bulong niya at hinalikan ulit ako sa noo.

Umiling ako. "Stop saying sorry. It was great." I said at nagulat siya sandali sa mabilis kong sinabi kaya napangisi ako. "You were great." Dugtong ko.

Tinaasan niya ako ng kilay and a ghost smile appeared on his lips. "Really?" Malambing na tanong niya.

Isang tikhim ang narinig namin at nakitang tapos na ang isang customer sa pakikipag-usap sa crew ng reception area. Kami na ang sumunod at agad nagbayad si Aro sa lahat. Another torture for me dahil naglakad kami papasok sa parking lot ng resort. When everything is set ay agad na rin kaming tumulak. Nakailang minuto pa lamang kami na tumatakbo ay nahila na ako ng antok.

Idinilat ko dahan dahan ang mga mata ko at mabilis na pumasok sa isip na nasa sasakyan ako ni Aro at pauwi na kami. Binalingan ko siya ng tingin na seryoso na nagmamaneho. Nang nakita ako na gising na ay ngumiti siya sa akin.

"Malapit na tayo." Deklara niya at napatingin ako sa labas at nakita ko na ang pamilyar na daanana papasok sa Centro ng lugar namin.

Bumagsak ang balikat ko sa naisip. Malapit na kami at kaonting oras na lang ay aalis na rin siya. Kinuyom ko ang mga palad at pilit na iniwas ang topic na iyon sa isipan. This is okay. I should be happy and thankful na nakasama ko siya ulit kahit isang araw lang.

A Double Heart (#2)Where stories live. Discover now