Dearest Angel

Chapter 25

Chapter 25

Cassandra's POV

What happened last week wasn't a mistake. I guess it was really meant to happen. I didn't really mean to burst out especially because it's Asher's birthday but I'm so tired with him and his dramas. He's stupid. He's stupid for not realizing his feelings for Raven. Man! It was obvious.

Sometimes, I keep telling myself that maybe he was just afraid to confess his feelings for Raven but now he's just ruining their relationship. He's so stupid, really.

"Hey, I'm not going to say sorry for what I said that time but I will say sorry for the way I acted." Ngayon lang ako makakahingi ng sorry sa kanila dahil hindi naman na kami nagusap after ng araw na yon. Ngayon lang uli kami nagkita-kita at okay na rin siguro yon dahil medyo kalmado na kami ngayon.

Nandito kami ngayon sa cafeteria. Syempre wala si Asher. Ano pa bang ie-expect ko eh tinapos na nga niya yung pagkakaibigan namin ng ganon-ganon lang para sa isang babae.

Napatingin ako kay Raven dahil binabantayan ko yung kilos niya. Sa totoo lang naaawa ako sa kanya dahil alam kong siya yung pinakanasasaktan dahil sa nangyari. Gago naman kasi ng taong mahal niya.

Bakit nga ganon no? Bakit natin pinagpipilitan yung sarili natin sa mga taong hindi naman tayo pinipili?

Tsk ang drama ko na tuloy.

Tahimik lang kaming kumakain nang biglang may tumabi sa akin. Well, sa tabi ko lang naman kasi may vacant na upuan.

"Hey. Mind if I sit with you guys?"

"Like do we have a choice? You're already sitting there and I'm sure you won't leave even if we tell you."

He acted like he didn't hear me at all and just put his attention to Raven. What the heck? Ayos rin kausap tong lalaking to. Ugh. Bakit ba ang init ng ulo ko ngayon? Nakikisabay sa hotness ko.

Nagsimula nang magusap sina Raven at yung maangas na lalaki. Si Yvette at Castiel naman may sariling mundo so ang naiwan na lang ay ako at ang pinsan ko.

"Babaeng mataray!" Lumingon ako dun sa lalaki dahil bigla-bigla siyang nasigaw at parang gusto ko na ata siyang sapakin kahit one time lang nang makita ko siyang nakatingin sa akin! Ako ba yung tinawag niyang mataray?

"Are you referring to me?" I asked him while pointing to myself.

"Ikaw lang naman mataray dito diba?"

"For your information mister I-don't-know-who, hindi ako mataray! I'm just not in the mood today and I don't want to waste my time talking to a maangas guy like you!"

"Woah. First, hindi ako maangas. Second, kinakausap mo na nga ako ngayon eh. Third, my name is Oliver. Keep that in mind, Miss Mataray." Bigla siyang tumayo habang malaki ang ngiti habang ako naman para nang sasabog sa inis dito. "Sige na mauna na ako."

I rolled my eyes at him for the second time and I heard him laugh. He's getting into my nerves!

Napatingin ako kay Yvette at Raven na kakaiba yung ngiti na ibinigay sa akin. Parang kanina lang mga wala sa mood tong mga to tapos ngayon ganyan na sila makatingin. Hmp mukhang ako yung iinisin ng mga to. Well, mas mabuti to kesa yung maalala nila yung nangyari nung isang araw.

"Anong problema niyo? Bakit ganyan kayo makatingin?"

"Bagay kayong dalawa ni Oliver." Sabay nilang sabi at sabay rin silang natawa. Napakunot naman yung noo ko dahil don.

What? Oh bitch please.

"Oh please. Don't say bad words. Baka madumihan yang mga bibig niyo and I don't want that to happen." Tumigil ako sa pagsasalita pero sa totoo lang may gusto talaga akong itanong kay Raven. Kaya lang baka magisip sila ng kung ano at asarin pa ako. Pero curious talaga ako. "Close na kayo ni Oliver?"