မျှော်လင့်ချက်လေးမပျက်ချင်ပါ / ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးမပ်က္ခ်င္ပါ [Completed]

Part 4 (Zawgyi&Unicode)

[Zawgyi]

စေန၊ တနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္နွစ္ရက္ကိုကုန္ဆံုးၿပီး အလုပ္တက္၊ေက်ာင္းတက္ေနရသူေတြအတြက္ စိတ္ပ်က္စရာ တနလၤာေန႔ မနက္ခင္းသို႔ တဖန္ေရာက္လာၿပီျဖစ္သည္။

First semester မေရာက္ခင္ February လသာ ရွိေသးေသာ္လည္း ေမၿမိဳ႕မွာေမြး၊ ေမၿမိဳ႕မွာပဲ ႀကီးခဲ့ရသည့္ ေမၿမိဳ႕သားမင္းျမတ္အဖို႔ မႏၲေလးရဲ႕ တနလၤာေန႔မနက္ခင္းကို ေခြၽးတစို႔စို႔နွင့္ အိပ္ရာမွထရျပန္သည္။

ပူစပ္ပူအိုက္ေနကာ ေခြၽးတလံုးလံုးနွင့္ ေနလို႔မေကာင္းေတာ့တာေၾကာင့္ အိပ္ရာမွထထခ်င္း အိပ္ယာေဘးက ေရဘူးကိုယူကာ တစ္က်ိဳက္တည္းေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးျပင္ဆင္ၿပီးမွသာ ေက်ာင္းသြားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ဖုန္းဖြင့္ကာ Lock screen မွ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ေတာ့ ေစာေသးတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းေရာက္မွသာ မနက္စာစားၿပီး Canteen ေအးေဆးထိုင္ရန္ သူသူနဲ႔ကိုစိုင္းတို႔ကိုပါ တစ္ခါတည္း ဖုန္းဆက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။

ေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲၿပီးေနာက္ လြယ္အိတ္ထဲကို လိုအပ္တဲ့စာအုပ္မ်ားကိုသာစစ္ယူၿပီး ဆိုင္ကယ္နဲ႔ေက်ာင္းကို ထြက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေသခ်ာရပ္ၿပီး Canteen ဘက္ကို ေျပးခဲ့ေတာ့ Ruby တြင္ သူသူနဲ႔ကိုစိုင္းက ႀကိဳေတာင္ေရာက္ေနၿပီ။

မင္းျမတ္တို႔ အဖြဲ႕က Canteen ထိုင္လွ်င္ Ruby ဆိုတဲ့ဆိုင္မွာသာ ထိုင္ေလ့ရွိသည္။ အေၾကာင္းအရင္းက ေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ နွာဘူးမ ေဒၚသူသူေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ Ruby ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ကိုႀကီးမွာ ေခ်ာတယ္ဆိုတာေၾကာင့္ Canteen ထိုင္မည္ဆိုလွ်င္ဒင္းေလးက canteen ကို အရင္ေရာက္ေအာင္သြားကာ ဆိုင္ေကာင္တာေရွ႕က ဝိုင္းမွာသာ အက်အနထိုင္ၿပီး ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ကိုႀကီးကို ငမ္းတတ္သည္။ သူၾကည့္ေနက် ဗီယက္နမ္က ၾကာျဖဴေလးနဲ႔တူတယ္ဆိုၿပီး ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ကိုႀကီးကိုလည္း ၾကာျဖဴဆိုၿပီး nick name ေပးထားေသးသည္။

မင္းျမတ္ ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာေတာ့ သူသူေရာ၊ကိုစိုင္းေရာ မင္းျမတ္ကိုမျမင္။ ကိုစိုင္းက ဖုန္းကိုအသဲအသန္ၾကည့္ေနၿပီး သူသူကေတာ့ စာအုပ္ထူထူတစ္အုပ္ကို ေခါင္းဝင္မတတ္ ဖတ္ေနသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ဆိုင္ေကာင္တာေရွ႕က ဝိုင္းမွာျဖစ္ၿပီး ဆိုင္ေကာင္တာတြင္ သူသူေျပာတဲ့ ၾကာျဖဴဆိုတဲ့ အကိုႀကီးက ထိုင္ေနေသာ္လည္း ဒီေန႔မွထူးထူးျခားျခား သူသူကအာရံုမရွိ။ လက္ထဲကစာအုပ္ကိုသာ မ်က္လံုးကြၽတ္ထြက္မတတ္ ဖတ္ေနသည္။ မင္းျမတ္လည္း ညစ္က်ယ္က်ယ္ေတြးၿပီး လြယ္အိတ္ကို သူသူနဲ႔ကိုစိုင္းေရွ႕က စားပြဲေပၚကို အားပါပါပစ္ခ်လိုက္သည္။