မျှော်လင့်ချက်လေးမပျက်ချင်ပါ / ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးမပ်က္ခ်င္ပါ [Completed]

Part 20(Zawgyi&Unicode)

[Zawgyi]

'ကိုျမတ္ ကိုယ့္ကို ေျပာစရာရွိလို႔ဆို ဘာေျပာမလို႔လဲ ေျပာေလ'

ေသြးခန္႔ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ကို တစ္ခ်က္ေမာ့ေသာက္ၿပီး ေရာက္ကတည္းက ခုထိ စကားမေျပာေသးပဲ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ သူ႔ေရွ႕က မင္းျမတ္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေမးမိသည္။ ေသြးခန္႔ အသံၾကားေတာ့မွ ငံု႔ေနတဲ့ မင္းျမတ္ ေခါင္းက ေထာင္လာၿပီး ေသြးခန္႔ မ်က္ဝန္းေတြကို စိုက္ၾကည့္လာသည္။ ျမင္တာ မမွားဘူးဆိုရင္ ေသြးခန္႔ရဲ႕ က်ဆံုးရာ အဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြက အရည္ၾကည္ေလးေတြ ရစ္သိုင္းေနသလားလို႔ ...

'ပိန္သြားလိုက္တာ ကိုခန္႔ရာ ဒီၾကားထဲ ေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာလား ဂရုစိုက္ဦးမွေပါ့'

ေမးတဲ့ေမးခြန္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္စြာ ထြက္လာတဲ့ အေျဖက သူ႔လို အေမးတစ္ခုသာ ... လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းေလာက္က ခါးသက္သက္ စကားေတြကို ဆိုခဲ့ၿပီး ခုက်မွ သူမဟုတ္ သလို ဂရုစိုက္ေနျပန္လုိက္တာ ...

'အဟြန္းးး စိတ္ေထာင္းလို႔ ကိုယ္ေၾကတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ၾကားဖူးလား ကိုျမတ္'

'ငါေလ ငါ ...'

မင္းျမတ္က ေမးလာေတာ့ ေျပာခ်င္ေနတဲ့ စကားကို မင္းျမတ္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေသြးခန္႔ ေျဖမိသည္။ ေသြးခန္႔ရဲ႕ အေျဖအဆံုး နာက်င္သြားတာလား ... ဘာလဲ အဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက ... ရက္ရက္စက္စက္ေျပာထားခံရတာက ေသြးခန္႔ေလ ... နာက်င္ရမွာက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေနရင္နဲ႔ ေသြးခန္႔ရဲ႕ က်ဆံုးရာ အဲ့မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္ေလးေတြေၾကာင့္ သူနာက်င္မွာ ပိုေတာင္ ေၾကာက္မိသည္။ ေစာက္မွတ္မရွိျပန္ပါေရာ ေသြးခန္႔ေရ ...

'ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုခန္႔ အဲ့ ... အဲ့ေန႔ကေလ ငါအဲ့ေလာက္ မေျပာခဲ့သင့္ဘူး ေအးေအးေဆးေဆးေျပာလဲ ဒီစကားေတြပဲကို ငါလြန္သြားတယ္ ငါ တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္'

'ေအးေဆးေျပာလဲ ဒီစကားပဲဆိုေပမယ့္ ကိုျမတ္ ကိုယ့္ကို ျငင္းခဲ့တာကေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားလို႔လား'

ေသြးခန္႔ရဲ႕ တံုျပန္ စကားတို႔ ေအာက္မွာ မင္းျမတ္ အေျဖမဲ့ခဲ့ရျပန္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္လဲ ဘာမွ ျပန္မေျဖျဖစ္ေသး ... တကယ္ မွားခဲ့တာကလဲ ကိုယ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ... ကိုယ့္ရဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္ စကားေတြေၾကာင့္ ေသြးခန္႔က စ္ိတ္ထိခိုက္ၿပီး ေနမေကာင္းမက်န္းမာ ျဖစ္ရေလာက္တဲ့ အထိလား ...