မျှော်လင့်ချက်လေးမပျက်ချင်ပါ / ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးမပ်က္ခ်င္ပါ [Completed]

Part 5 (Zawgyi&Unicode)

[Zawgyi]

အတန္းခ်ိန္ေတြလဲ ဖင္လွည့္ေခါင္းလွည့္နွင့္ တနလၤာေန႔ေက်ာင္းတက္ရက္ တစ္ရက္ ကုန္ျပန္သည္။ သူသူနွင့္ ကိုစိုင္းက အေဆာင္ခ်င္းနီးသည္မို႔ အတူူျပန္ၾကသည္။ မင္းျမတ္က နည္းနည္းလွမ္းသည္မို႔ သတ္သတ္ ျပန္သည္။ ေက်ာင္းကေန အေဆာင္ကို ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မင္းျမတ္ ထံုးစံအတိုင္း ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲ အခန္းသန္႔ရွင္းေရး လုပ္ၿပီးကာမွ ဖုန္းေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ လိုင္းဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း chat box က ဘာစာမွ ဝင္ေနသည္ကို မေတြ႕ရ ... မင္းျမတ္ထင္ေနသည့္ အတိုင္းပင္ ေျပာစရာ လူမရွိလို႔ တစ္ရက္နွစ္ရက္ေလာက္ သူ႔ကို စကားလာေျပာ ... ၿပီးရင္ သူစိမ္းေတြလို ျဖစ္သြားၾကသည္ခ်ည္းကို မင္းျမတ္ သိေနရက္နွင့္ ခင္လို႔ စကားလာေျပာတယ္ ထင္ေနေသးသည္။ မင္းျမတ္လဲ ဆက္မေတြးမေနေတာ့ပဲ facebook ဖြင့္ကာ new feed သာ ပြတ္ေနလိုက္သည္။

ေတာင္ ....

'Hey'

'ကိုယ္ မနက္က မင္းကို canteen မွာ ေတြ႕လိုက္တယ္'

မင္းျမတ္ေတြးေနတုန္းရွိေသး ... chat box က စာဝင္လာျပန္ေတာ့လဲ စိတ္ထဲ နည္းနည္း ၾကည္သြားသလို ... အင္း နည္းနည္း ...

'အင္း ... ကြၽန္ေတာ္လဲ ေတြ႕တယ္'

ဘာမွလဲ ျငင္းခုန္ေနစရာ မရွိသည္မို႔ မင္းျမတ္လဲ ခ်က္ခ်င္း စာျပန္လိုက္သည္။

'ကိုယ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း လုပ္လို႔ ရမလား ... ေက်ာင္းလဲတူေနတာပဲေလ ... Major ေတြ မတူၾကေပမယ့္ ??'

သူ႔ဘက္က အဲ့လိုေမးလာေတာ့ မင္းျမတ္ အံ့ၾသရျပန္သည္။ေသြးခန္႔လို King က သူနဲ႔ ခင္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ထူးေတာ့ ထူးဆန္းေနတယ္ မလား အေၾကာင္းအရင္းမ်ားရွိေနသလား ... ေတြးေနရင္း မင္းျမတ္သတိရလိုက္မိတာက ... သူသူ ... သူငယ္ခ်င္းမေလး သူသူကို ေသြးခန္႔ စိတ္ဝင္စားေနလို႔ သူနဲ႔ ခင္ေအာင္ေပါင္းၿပီး သူသူ႔ နား ကပ္မလို႔လားမသိ ... ခင္ခ်င္တယ္ဆိုလဲ ခင္ခ်င္တယ္ေပါ့ ... သူသူ က က်န္တာ ဂရုစိုက္မွာ မဟုတ္ ... အဆင္ေလးနဲ႔ ခင္ရေတာ့မယ္ဆိုၿပီးေတာ့သာ စိတ္ထဲရွိေနမည့္ လူမ်ိဳး... မင္းျမတ္လဲ ဆက္ေတြးမေနေတာ့ပဲ သူငယ္ခ်င္းလုပ္ၾကလဲ နစ္နာစရာမရွိသည္မို႔ ..