မျှော်လင့်ချက်လေးမပျက်ချင်ပါ / ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးမပ်က္ခ်င္ပါ [Completed]

Part 11(Zawgyi&Unicode)

[Zawgyi]

'ကိုျမတ္ ကိုယ္တို႔ ထန္းေတာ သြားရေအာင္ဗ်ာ'

Group chat ထဲမွာ စကားေျပာေနၾကတာ အေကာင္းႀကီးရွိေနရက္နဲ႔မွ မင္းျမတ္ရဲ႕ private cb ထိလာၿပီး ေသြးခန္႔တို႔ ထေဖာက္ေတာ့သည္။ ေျပာေနတဲ့ပံုက ကေလး မုန္႔ပူဆာသလို ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးနဲ႔ ...

'ငါတို႔ခ်ည္းပဲ သြားလို႔မေကာင္းဘူးေလ ကိုခန္႔ရာ ဟိုေလးေယာက္က အားမွမအားတာ သူတို႔အားမွ တူတူ သြားစားမယ္ေလကြာ'

'ကိုယ္က စားခ်င္ေနၿပီဗ် သူတို႔အားတဲ့အထိဆို ေစာင့္ရတာ ၾကာေနမွာ'

အမွန္ကေတာ့ gp chat ထဲမွာ ေသြးခန္႔က ရတနာပံုတကၠသိုလ္ အေနာက္ဘက္က ထန္းေတာမွာ ဆိတ္ေထာင္းထမင္းနဲ႔ ငါးခ်ဥ္စပ္ သြားစားၾကမယ္ဆိုတာကို အဆိုတင္သြင္းလာသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မင္းျမတ္ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ ေလးေယာက္က ခရီးခဏထြက္ေနတဲ့ သူနဲ႔ အိမ္မွာ ဝိုင္းကူေပးေနရတဲ့ သူေတြမလို႔ မအားၾက...

'ငါလဲ လိုက္ေပးခ်င္ပါတယ္ကြာ ခုက ေမၿမိဳ႕မွာဆိုေတာ့ တကူးတကႀကီး မႏၲေလး လာေနရမွာေလကြာ ကိုခန္႔ကလဲ ငါတစ္ေယာက္တည္း မႏၲေလး ဆင္းလာမယ္ဆိုလဲ အိမ္က မလႊတ္ေလာက္ဘူးကြ'

'ကိုယ္ လာေခၚမယ္ေလ ကိုျမတ္ရာေနာ္ သြားစားရေအာင္ဗ်ာ '

'ကေလးလား ကိုခန္႔ရာ ဇြတ္ကိုပဲ မင္းငါ့ကို လာေခၚမယ္ဆို တကူးတကႀကီး လာေနရမွာကြ'

'...'

စာေမးပြဲ ၿပီးသြားေတာ့ ေသြးခန္႔က သူ႔အဖြားရွိတဲ့ မႏၲေလးမွာေနခဲ့ေတာ့ ကိစၥမရွိေပမယ့္ ေမၿမိဳ႕ကို ျပန္လာတဲ့ မင္းျမတ္အဖို႔ကေတာ့ တကူးတကႀကီး တစ္ေယာက္တည္း သြားရလာရမွာ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အကုန္အားတဲ့ အခါက်မွသာ စုသြားၾကဖို႔ ေျပာေနျခင္း ... ေသြးခန္႔က လာေခၚမယ္ဆိုေတာ့လဲ တကူးတကလာေခၚ ျပန္သြားေနရတာမ်ိဳးနဲ႔ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ႀကီး အဆင္မေျပ ... ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ေသြးခန္႔ဘက္က ၿငိမ္သြားျပန္ေတာ့လဲ မင္းျမတ္ မေနတတ္ ... အရင္ဆို ခပ္ေအးေအးေနတတ္တဲ့ သူက ခုလို ဇြတ္တ႐ြတ္ ေျပာဆိုေနေတာ့ တကယ္ စားခ်င္ေနတာ သိသာသည္။

'ကိုခန္႔ အဲ့တာဆို ငါေမၿမိဳ႕ကေန ကားဌားၿပီးေတာ့ မင္းဆီလာခဲ့မယ္ကြာ ... ထန္းေတာ သြားမယ္ဆိုရင္ အျပန္ေတာ့ ေနာက္မက်ေလာက္ဘူးမလား'