He's my professor (Professor Series #1)

Kabanata XXX

Kabanata XXX

Gift

I was so tired. Alak, pagod at sa ginawa namin, wala na akong lakas pa para gumalaw.

Namumungay ang mga mata na pinagmasdan ko si Ahiro. He cleaned me up before putting my clothes back. Ganun din siya. Pinalitan niya rin ang bed sheets.

Nagpaubaya ako sa kanya nang buhatin niya ako at ilapag ng maayos sa kama. Just before I closed my eyes, I felt him kissed my forehead and murmured something I didn't understand.

Pag gising ko ay masakit ang ulo ko. I tried to move but I can feel the soreness down there. Hindi na ako gumalaw pa dahil nakayakap din sa akin si Ahiro mula sa likuran.

His tight embrace and his right leg that is resting on top of my legs is also stopping me from getting out of the bed. Napahinga ako ng malalim. Akala ko ay panaginip lang ang nangyari kagabi. I'm so drunk and I lost all my control!

Nag-init ang mukha ko nang maalala ang nangyari kagabi. We did it! We fucking did it because I initiate it! Dumagsa ang alaala sa akin. What the fuck! He kissed me first. Pero ako ang pumatong! Ako!

What the fuck were you thinking last night, Aspen?!

Pero agad ding napalitan nang maalala rin ang sinabi niya kagabi. He still loves me. Ako pa rin ang mahal niya kahit lumipas ang maraming taon. Halos maginit ang puso ko at parang gustong umiyak sa kagalakan.

Hinaplos ko ang kamay niyang nakayakap sa akin. Kitang kita ko ang ugat sa kamay niya. I traced it. I missed this. I missed his warmth. I missed him so much.

Gumalaw siya at mas lalong humigpit ang yakap sa akin. Naramdaman ko ang pagsubsob ng ulo niya sa aking batok. What he did sent shiver down to my spine. My heart fluttered at his little movement.

"Hmm..." I heard him groaned when I traced again his veins.

Ang maninipis niyang balahibo sa sa braso ay hinaplos ko. Gusto ko man sisihin ang alak sa pinaggagagawa ko kagabi, I'm still a little bit thankful for it. Siguro kung hindi ako nakainom, hindi ako magkakaroon ng lakas ng loob na sabihin sa kanya ang totoo kong nararamdaman. I wouldn't have any courage to tell him the truth. To tell him what I really feel. And to do whatever we did if I was sober last night.

"What are you doing..." his husky voice enveloped my ears.

Napangiti ako. I continued what I'm doing.

"Love..." mahina niyang sinabi nang hinila ko ang isang balahibo niya.

I giggled. Mas lalong natuwa dahil sa narinig kong pagtawag niya sa akin. Ang kasiyahan na nararamdaman ko ngayon ay hindi ko maitago. I now can't feel any shallow feeling in my chest. Ngayon ay parang kumpleto na ako at wala nang gusto pang iba.

Muli kong hinila ang isang balahibo niya. Napakislot siya at mabilis akong hinatak para umikot paharap sa kanya.

Unti unting dumilat ang mata niya. Kung singkit ito, mas lalong singkit na ngayon dahil bagong gising. A smiled escaped from my lips. His eyebrow shot up and stared at me.

"Do you remember what you said last night?" tanong niya.

Napatitig ako sa kanya. Inayos niya ang ulo ko. He spread his arm under my head and pulled me closer to him. His rested at my back.

Tiningala ko siya habang siya ay nakayuko at naghihintay ng sagot mula sa akin.

"Huh? Anong sinabi ko?" nagtataka kong tanong.

Sa lahat ng sinabi ko kagabi ay hindi ko na matandaan kung alin doon ang tinutukoy niya. If it's about the part where I begged... nahiya ako sa naisip.