She's my Poser

Chapter 49

Third Person POV

Sumisilip si Athena sa dingding mg ospital malapit sa room na pinagdalhan kay Jecho. Matapos kasi niyang isakatuparan ang plano ay natatakot na siyang makaharap itong muli. Nakita niyang lumabas sa silid ang doktor na tumingin sa lalake. Maingat siyang naglakad papuntang kwarto niya pero wala siyang lakas ng loob na pumasok.

"Miss Athena?" gulat na napaangat ng tingin si Athena nang makita si Mr. Han na kalalabas lang mula sa silid. "Bakit di ka pumasok?" tanong pa ng lalake sakanya.

"K-kumusta na siya?" awkward na tanong ng dalaga sakanya.

"He... He still in coma. At di pa clear ang situasyon niya. Compared kasi sa nangyari sakanya nung nakaraan, mas malala ngayon," anang lalake na nakapagpaalala sa babae. Naisip niya na kasalanan niya kung bakit nangyari ito kay Jecho. Balak niyang silipin ito sa silid pero pinigil siya ni Mr. Han. "Magiging ok din siya. Wag ka na masyadong mag alala," anang lalake.

Nakita naman ni Angelo si Athena na mukhang sobrang nag aalala sa nangyari sa kaibigan. Kaya paglabas ng dalaga sinundan niya ito sa kung saan ito pumunta.

Nakita niya ang dalaga na nakaupo sa isang bench at umiiyak marahil sinisisi ang sarili sa nangyari. He offered her his handkerchief na malugod namang tinanggap ng dalaga.

"Thank you," aniya. Umupo siya sa tabi ng babae at pinagmasdan siyang punasan ang luha nito.

"Jecho might be really mad at us now, don't you think?" tanong niya sa dalaga.

Nginitian naman siya ng dalaga. "Salamat sa tulong mo Angelo. Nagulat siguro kita sa nalaman mong sakit ko," anang babae na nakapagpatango sakanya.

"Sino namang hindi diba? Matagal mong nilihim to sa amin. Di ko nga alam pano mo yun nagawang di maipakita na nahihirapan ka na pala," malungkot na turan ng lalake.

"Ayaw ko kayong mag alala sakin. Saka...gusto kong umalis na walang nasasaktan sa pagkawala ko."

Sa kabilang dako, unti-unti namang nagkakamalay si Jecho. Sa isip niya bumabalik na ang mga alaalang nawala sakanya. Mula nung pagkabata niya, kung anong nangyari bat siya nagkaroon ng amnesia. Yung buhay niya nung makilala niya si Athena. Ang pag apply niyang tutor niya. Ang pagpapakilala niya bilang si Ethon. Ang mga suntok at sipa sakanya ni Athena. Hanggang sa narealize niyang gusto niya ito. Ang pagtatapat niya sakanya. Ang pagbigay niya ng kwintas sakanya. The way he said he wants her to wait for her. Lahat yun naalala na niya. All their memories together imbis na mawala ay bumalik lahat. He realized that time that what Athena did to him was not to let him forget her, but to let him remember. His amnesia... she healed him from it.

"Athena!" sigaw niya ng magising siya. Lumapit naman sakanya ang ama at ina.

"Anak, pinag alala mo ako alam mo ba?" his mom held his hand.

"Mom," pinisil niya ng bahagya ang kamay ng ina at nginitian. It's his first smile at her after he forgotten her due to his amnesia.

"You're awake," usal naman ng ama niya na lumapit din sa kama niya.

"Mom, Dad, I remember it all. What happened when I was a kid. Bakit ako nagka amnesia. The way I jumped to save my dog. The way the car almost hit me. I remember it all now."

His mother hugs him after hearing that. "Thanks God you recovered son. You already coped up with your trauma," anang ina niya na lumuluha. She was so happy na after all these years nakaalala na siya.

"M-mom, A-Athena. S-something's wrong with her. I need to---"

"What do you want to do now?" usal naman ng ama niya na pinigilan siya sa balak na pagtanggal sa dextrose niya. "Ofcourse she's not right. Ginawa niya ang lahat para lapitan ka tapos binura lahat ng alaala mo!" galit na sigaw ng ama niya.