İYİ, KÖTÜ VE AŞK(Kitap Olacak. Haziranda bölümler kalkıyor.)

7.BÖLÜM

Pencereye bakıyoruz. Uzaktan, çığlık atan bir kız sesi duyuluyor. İçimi sızlatıyor sesindeki birşey. Gözlerim yaşarıyor. Derya, kan... hayır aynı şey yine olamaz. Başımı iki yana sallıyorum. Biri daha öldürülmüş olamaz.

Ömer'e baktım, yüzündeki öfke kaybolmuş. Düşünceli gözlerle pencereye bakıyor. Ne düşünüyor bu? Yüzünden hiçbirşey anlaşılmıyor:

"Arka bahçeden geldi ses." Dedim. Bana baktı. Cevap vermedi:

"Arka bahçeye gidelim. Yine kötü birşey oldu." Dedim. Bakışlarındaki şüpheyi görebiliyorum. Benden şüphe ediyor. Ama neden? Ona nasıl bir kötülük etmek isteyebilirim ki? Kız neden çığlık attı acaba? Daha fazla sınıfta duramam:

"Ben gidiyorum." Dedim. Cevabını beklemeden sınıftan çıktım. Koridorda hızlı adımlarla yürüyorum. Merdivenlerde Akif ile Selim karşıma çıktı. Soluk soluğa kalmışlardı:

"Oh burdasın." Dedi Selim.

"Sana birşey oldu diye çok korktuk Yağmur." Dedi Akif.

"İyiyim ben çocuklar. O çığlık."

"Arka bahçeden geldi yine." Dedi Akif.

"Akif haklı Yağmur herkes arka bahçeye gidiyor."

"Biri daha öldürülmüş olamaz herhalde." Dedim.

"Öküzün biri şaka yapmışta olabilir."

"Akif haklı. Kızın birine şaka yapmış olabilirler." Dedi Selim.

"Of umarım öyledir. Hadi gidelim çocuklar."

Merdivenleri hızla iniyoruz. Arka bahçeye vardık. Geniş kalabalığın merkezinde yine kanlar içinde bir kız yatıyor. Beyaz gömleği kanlar içinde kalmıştı:

"Nefes almıyor." Dedim titreyen sesimle.

"Ölmüş abi." Dedi Selim.

"Galiba kusacağım." Dedi Akif.

Müdürümüz az ileride telefonla konuşuyor:

"Gidelim çocuklar." Dedim. Arkama döndüm ve yürüyemedim. Kalabalığın arkasında duran Ömer bana bakıyordu. Gelmiş. Neden benimle birlikte gelmedi? Ne düşünüyorsun, aklından neler geçiyor Ömer? Arkasına döndü. Okula doğru yürüyor şimdi:

"İyi misin Yağmur?" Dedi Selim:

"İyiyim Selim. Gidelim buradan."

"Sen Ömer Efendi dur bakalım! Bir yere gitmiyorsun!"

Bu öfke dolu ses müdürümüze aitti. Ömer durdu ve arkasına döndü. Müdürümüze bakıyor:

"Şu kenarda bekle!" Dedi Müdür. Ömer yanındaki ağaca yaslandı ve ellerini cebine soktu. Gözleri yere bakıyor. Kalabalığın içinde Ömer'in ismi geçiyor. Küfür ediyorlar ona, katilin o olduğunu söylüyorlar:

"Arka bahçede kimseyi görmeyeceğim! Hemen boşaltın burayı!" Diye bağırdı Müdürümüz.

Kalabalıkla birlikte bizde yürüyoruz. Herkes gibi bu yerden uzaklaşmak istiyoruz. O bekliyor. Sakin görünüyor. Yine o suçlanıyor ama az önce benimle birlikte sınıftaydı. Of kimse bilmiyor. Söylemeliyim.

Hayrettin Hocaya sokulup sessizce söyleyebilirim... of o zaman da sadece Hayrettin Hoca gerçeği bilir. Okuldakiler yine onu dışlayacaklar. Diğer türlü de yine bu işe bulaşmış olacağım. Hala okulda benden çekinen birçok kişi var. Şüpheleri kuvvetlendireceğim. Ama çok bencilce olur. Eğer söylemezsem belki de tutuklanacak. Kameralarda yetersiz. Arka bahçede kamera hiç yok. Müdür ve İdari büroların olduğu koridor ile ön bahçeyi gören kameralar var sadece.