Koparılmış Kalpler (+18)

Koparılmış Kalpler 33

Selam dedektifler, kitabımızın Instagram hesabını takibe aldınız mı? @koparilmiskalpler hepinizi bekliyorum
İyi okumalar💐

Pınar;

Pek çok kişinin mutlulukla, heyecanla karşılayacağı haber beni mahvetmişti. Gözlerimi kırpıştırıp test çubuğunda belirginleşen çift çizgiye bakakalmıştım. Buse bir şeyler diyordu, kolumdan tutup sarsıyordu ama tüm bunlar başka bir zamanda, başka bir evrende oluyordu sanki. Dünyadan kopmuş gibiydim. Tek düşüncem bu bebekle ne yapacağım hakkındaydı.

Suratıma çarpılan buz gibi suyla, kara bir kabustan uyanmış gibi sıçradım. Buse elinde boş bir bardakla endişeli gözlerini hızlıca üzerimde gezdirirken bir yandan da "İyisin değil mi? Kendine gel, bu testlerin yanılma payı var biliyorsun. Hemen öyle en kötüsünü düşünme tamam mı?" diyerek kolları arasına çekti beni.

Bir süre daha sonucun kesinliği hakkında bilgiler verse de, ikna olmuş değildim. İnsan hisseder derler ya, o minik bebeğin varlığını hissediyordum bir şekilde işte.

"Ya yarın sabah olsun da bir kan testi yaptıralım. Hem iki aylık hamile olsan şu kaçırılma olayından sonra yapılan testte çıkmaz mıydı hiç? Kuruntu yapma şimdi güzellik abidem benim."

Gülümsediğinde kısılan gözlerine bakıp karşılık vermek istedim ama dudaklarım kıvrılmadı bir türlü. Haklıydı belki de ama hislerime, korkularıma söz geçiremiyordum ki.

Yatak odasında gerilmeyi bırakıp mekan değiştirdik ve salona geçtik. Sanki orada farklı duygular hissedecekmişiz gibi...

Yarım saat boyunca gebelik çubuklarının yanlış sonuç vermesini araştırdık telefonlarımızdan ve internet kullanıcılarının yorumları sayesinde içimizi rahatlatmaya çalıştık.
Kapı çalındığında Buse koşup kapıyı açtı ve Savaş'ı karşıladı.

Dev gibi adam, çökmüş gibi görünmüştü ilk görüşümde. Düşük omuzlarını gizlemeden derbeder bir şekilde yürüyüp yanıma, salondaki koltuğa oturdu. Artık gözlerinden anlamıştım kötü bir haber vereceğini. O kadar alışmıştım ki belki de kötü haber duymaya, herhangi bir kuş, pencereme gelip bana cıvıldasa, beni lanetliyor sanacaktım.

"Pınar, kalbin babana ait olduğu kan testiyle kesinleşti, çok üzgünüm."

"Niye üzülüyorsun ki, ölen benim babam. Sorumlusu da sen değilsin, benim. Üzülmen için sebebin bile yok."
Elini diz kapağıma koyup hafifçe sıktı.

"Seni düşündüğüm için üzülüyorum Pınar, kendini suçlamaktan vazgeçip, etrafında seni gerçekten önemseyen insanların varlığına güvenebilir misin artık?"

"Ben ne zaman birinin beni sevdiğine, değer verdiğine inansam terk edildim Savaş. Söyle bana nasıl güvenebilirim artık?"

Eliyle önüme düşen bir saç tutamını kulağımın arkasına alarak; "Güvenmeni sağlamak için elimden gelen her şeyi yapacağım." dedi.

"Zorunda değilsin. Güven problemi olmayan bir kadına harcadığın zaman senin için daha verimli olacaktır. Benle boşa vakit harcamanı istemem. Senin de bir hayatın var ve bunu sırf geçmişinde yaptığın yanlış kararlar yüzünden, güven problemi olan birine harcamak istememeni olgunlukla karşılarım."