Hediye almayı sever misiniz?
Peki ya aldığınız hediye kutularının içinden eski sevgililerinize ait kalpler çıkmaya başlarsa? Hâlâ hediye almayı sevdiğinizden emin misiniz?
Öldürdüğü adamların kalplerini hediye kutusuyla gönderen psikopat bir katil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Savaş;
Nefes... Farkında bile olmadan hayatımızı sürdürmek için dakikada 15-20 kez tekrarladığımız işlemi dakikada bir kez bile yapamaz olmuştum. Biri boğazımı sıkmış gibi, soluksuz bir şekilde ayaklandım. Ciğerlerim isyandaydı ve elim ayağım titrerken farkında olmadan derin bir nefes aldım.
"Ne hediyesi? Nereden buldunuz?"
Sorgu odasından çıkıp kapısını kapatarak cevabı öyle bekledim. Alper canı sıkkın bir şekilde "Merkezin önünde kapısı açık halde bir arabanın sürücü koltuğunda duruyordu. Aracın kime ait olduğuna bakılıyor, kutu incelendi. Polat amir acil sizi bekliyor."
Hızla Alper'in peşinden merdivenlere yöneldim. Üçer beşer çıktığım basamaklar zaten zorlukla aldığım nefeslerimi daha da daraltmıştı. Nihayet toplantı odasına vardığımızda inceleme ekiplerini yarıp kutuya yaklaştım. İçinden çıkanları büyük bir titizlikle masaya yerleştirmiş, kutu üzerinde parmak izi araması yapıyorlardı. Masada duran tanıdık lacivert kumaş parçası bana göz kırparken not kağıdının konulduğu şeffaf poşede yöneldim. Polat Amir durdurdu.
"Savaş, önce bir konuşalım istersen."
"Bana geldiği söylendi, ne yolladığını öğrenmek istiyorum."
Burhan odaya daldığında anlık herkesin bakışı ona çevrildi. Burhan aceleyle konuya girdi.
"Araç Cengiz Bey'in üzerine kayıtlı çıktı. Pınar'ın öz babası."
Kaşlarımı çattığımı gören Polat Amir elini omzuma koyup beni pencere önüne doğru yöneltti.
"Savaş seni bu olaydan uzak tutmak taraftarıyım. Zaten zorlu bir dosya var elinde, ona odaklanman herkes için daha doğru olacaktır. Burada göreceğin şeylerin seni sarsmasına izin verme ve kendine hakim ol lütfen."
Daha da gerildiğimi fark edince beni bıraktı ve direkt nota yöneldim. Yine geçmişi yaşıyormuş gibi hissetmiştim. Not kağıdını dikkatlice okurken nefesimi tuttuğumu titreyen ellerim sayesinde fark ettim. Gözlerimin etrafında benekler uçuşurken nottaki harfler birbirine giriyordu. Korktuğum başıma gelmişti!
"Komiser, umarım bu atkıyı görür görmez tanımışsındır şahsen ben onu nerede olsa tanırdım. Şartlar değişti. Pınar'ımın kokusunun sindiği bir şeyle idare etmek zorunda olan artık sensin, Pınar bende kalacak. Sen o küçük beyninle katil peşinde koşmaya devam et, ben Pınar'ı güvende tutarım. -Doktor. "
Şiddetli bir öfke dalgası tüm kontrolümü ele geçirmişti. Düşünceler beynimde uçuşuyor, gözlerim her şeyi, herkesi görmeyi reddediyordu. Sanki siyah bir perde inmişti ve ben sadece nefes alabiliyordum. Hiçlikteydim. Boşlukta...
Elimdekini fırlatıp attığımda arkamda beni tutmak için hazırda bekleyen memurlar kıpırdandı. Kapıya yöneldiğimde Polat Amir'in sesini duydum.
