Hediye almayı sever misiniz?
Peki ya aldığınız hediye kutularının içinden eski sevgililerinize ait kalpler çıkmaya başlarsa? Hâlâ hediye almayı sevdiğinizden emin misiniz?
Öldürdüğü adamların kalplerini hediye kutusuyla gönderen psikopat bir katil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Savaş;
Bu tempoya alışmak hiç kolay olmamıştı. Önceki dosyada daha az yorulduğumu fark ettim. Belki de evde bir bekleyenim olmadığındandı bu durum, emin değilim. Tek bir bildiğim var o da bir an önce sevdiğim kadının yanına dönmek istiyor oluşum. Yine de bu cinayetler oldukça benim bu hayalim tuzla buz oluyordu işte.
Olay yerinden ayrılıp merkeze geçtim. Birkaç saat içinde de otopsiye eşlik edecek ve bir şeyler çıkmasını umacaktım. Ne harika bir hayat(!)
Binadan içeri girer girmez bir kaos karşıladı beni. İç çekip üst kata yöneldim. O sırada bizim ekipten Alper selam verip, Polat Amir'in odasına uğramam gerektiğini söyledi. Oflayarak güzergahımı değiştirdim. Yaramazlık yapıp okul müdürünün odasına giden çocuklar gibi hissediyordum. Bir şeyler olmuştu ve ben azar işitecektim muhtemelen.
Kapıyı iki kez tıklatıp gür bir sesin beni çağırmasıyla içeri girdim. Ter kokulu odada gözleri kan çanağına dönmüş yaşlı adamla göz göze geldim.
"Nihayet Savaş, olanı biteni duymadın mı? Tüm kanallarda bizim dövmeci katil var! Son cinayeti nasıl öğrenmiş bunlar? O görüntüler neyin nesi? Siz neredeydiniz ve niye engel olmadınız basına?!"
"Ne görüntüsü amirim? Biz oradayken basından kimse yoktu olay yerinde."
Gözlerini devirerek televizyondan rastgele bir kanalı açtı. Ekranda olay yeri inceleme ekibinin binadan çıkış görüntüsü oynamaya başlayınca ofladım. Ben oradan ayrılır ayrılmaz gelmiş olmalıydılar.
"Umalım ki komşulardan biri basına haber vermiş olsun Savaş. Bu iki oluyor. Her aldığın dava hemen basına düşüyor. Ekibinin sağlam olduğuna emin misin? Onlardan biri haberi satıyor diye düşünmeye başladım artık."
"Hayır amirim asla! Doktor vakaasında basına sızdıran kişi Oktay'dı. Bunda hem fikir olduğumuzu sanıyorum."
"E şimdi kim o zaman? Tüm komşular tembihlenmedi mi? Kim haber verdi bunlara?"
"Araştırıp öğreneceğim Amirim."
"Bunun için bir adamını boşa çıkar. Sadece basınla ilgilensin. Bir olay yerini daha televizyonda görmek istemiyorum artık."
"Başüstüne." diyerek odadan ayrıldım. Bazen yöneticilerimiz mantıksız davranır, bize zor kararlar aldırırdı. Bu günde onlardan biri olmuştu işte. Zaten yetersiz olan ekibimden birini sadece basın işleriyle uğraşsın diye boşa çıkarırsam geri kalan soruşturmaya kim yardımcı olacaktı acaba?!
Öfkeyle odama girdim. Kapıyı öyle sert kapatmıştım ki odanın içinde bekleyen genç kız yerinden sıçradı.
"Açelya?"
"Merhaba abi." dedi genç kız yüzünde mahcup bir gülümsemeyle.
"Senin burada ne işin var?"
"Üzgünüm, haber vermek isterdim ama telefon numaranı kaybettim. Sadece bana yardımcı olabileceğini ummuştum." dedi gözlerini benden kaçırarak. Ayakucuna bakan bakışları yerden kalkmıyor, koltukta neredeyse kıvranıyordu.
