Hediye almayı sever misiniz?
Peki ya aldığınız hediye kutularının içinden eski sevgililerinize ait kalpler çıkmaya başlarsa? Hâlâ hediye almayı sevdiğinizden emin misiniz?
Öldürdüğü adamların kalplerini hediye kutusuyla gönderen psikopat bir katil...
Selam canlar, Bölüm şarkımız Şebnem Ferah-Yağmur İyi okumalar 💐
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pınar; Yağmur insanı sakinleştirir derler. Damlalar, birer birer gökyüzünden yere damlarken; dertlerimin de yağmur damlaları gibi, bir bir toprağa karışmasını öyle çok istiyordum ki...
Çevremdeki insanlar, yağmur damlalarından kaçınmaya çalışıp, yüzlerini aşağı indirmiş, hızlı adımlarla yanımdan geçerken, onların aksine ben durup başımı göğe kaldırdım. Yağmura meydan okuyordum, o damlacıklara karışıp toprakta kaybolmaktı tek ihtiyacım.
Yüzüme çarpan damlalar yavaşça çenemden süzülürken kulağımdaki rahatlatıcı sese odaklandım. Müziğin sakinleştirici etkisiyle adımlarımı hızlandırmış, Burak'ın kliniğinin olduğu binaya varmıştım.
Yürümemin sebebi ise taksicinin yağmurdan dolayı oluşan trafiği bahane edip, beni sokağın başında indirmesiydi. Gerçi iki adımlık bir yürüme sonucu bu kadar ıslanmayı beklemiyordum. Keşke taksiciye karşı çıksaydım da binanın kapısında inseydim diye geçirdim içimden. Deri ceketimin şapkasını indirip damlayan suları umursamadan ağır, siyaha boyalı süslü demir kapıyı iterek içeri girdim.
İki katlı binanın girişindeki basamakları hızlıca tırmanıp sonunda, üzerinde Burak Akcan yazılı camekanlı kapıya ulaştım. Derin bir nefes alıp kapıyı iterek içeri girdiğimde odada bekleyen hastaların olmaması biraz olsun içimi rahatlamıştı.
Hemen karşıdaki esmer kadın gülümseyerek nasıl yardımcı olacağını sorduğunda; "Burak Bey ile görüşecektim." diyerek gülümsedim. Sanırım Burak, yardımcısı Esra doğum iznine çıktığı için yerine, yeni birini başlatmıştı. Daha önce geldiğimde bu kadın yoktu çünkü, Esra olsa direkt sohbete başlar, hamileliğini anlatırdı bana. Oysa bu kadın sadece yapmacık bir şekilde gülümsüyordu.
"Randevunuz var mıydı?"
"Hayır, ben yakın bir arkadaşıyım. Geldiğimi söylerseniz beni içeri alacaktır."
"Üzgünüm, Burak Bey, şu an bir iş görüşmesi yapıyor. O bitince sizi alırız içeri." dedi saygıyla.
"Önemi yok, ikisini de tanıyorum." diyerek ofisin kapısını tıklatıp içeri daldım. Danışmadaki kadın beni durdurmak için yerinden bile kalkmaya fırsat bulamamıştı. İş görüşmesi yaptığı kişinin Pelin dışında biri olduğunu düşünmemiştim bile. İyi de yapmıştım. Haklıydım, görüşmesi Pelin'leydi.
Burak, içeri bodoslama dalmamla bakışlarını Pelin'den çekip bana yöneltti. Hayal kırıklığı vardı o mavi harelerinde. Geç kalmıştım, Pelin çoktan anlatmıştı olanları.
Sarı cadaloz, başını yavaşça bana çevirip tekrar Burak'a döndü. "İnanmıyorsan ona sorabilirsin Burak." İşaret parmağını bana doğrulttuğunda o uzun tırnaklı parmağı gözlerine sokup, lensleriyle beraber gözlerini oyasım gelmişti. Sinirden titreyen ellerimi cebime sokup, o sıska parmaktan çektiğim bakışları Burak'a çevirdim tekrar.
