How To Survive As a Villain [TŁUMACZENIE PL]

63. Szokująca, nagła zmiana

Niektórzy ludzie byli szczęśliwi, a inni smutni.

Pewne było, że to Li WuDing obejmie stanowisko Wielkiego Generała, ale nad Pałacem Księcia Wu Ning'a i tak niebo spowite było chmurami.

Młody Monarcha obiecał Księciu Wu Ning'owi, że przekaże pozycję Generała jego bliskiemu przyjacielowi, ale teraz, znikąd, zmienił zdanie i sprawił, że Wu Ning stąpał po cienkim lodzie.

W mroku nocy w Pałacu, Książę Wu Ning i jego doradca omawiali tę sprawę.

- Panie, Południowe Królestwo Yan po cichu wysłało wojska, aby cię wesprzeć. W przypadku tak ważnego wydarzenia, jakim jest rebelia, powinieneś podjąć błyskawiczną decyzję, żadne opóźnienia nie są dozwolone.

Książę Wu Ning jedną rękę przyłożył do czoła, po czym westchnął.

- Ale Cesarz nie opuszcza Imperialnego Pałacu. Dniem i nocą...

- Panie, za kilka dni Cesarz na pewno wyjdzie z Imperialnego Pałacu- szepnął jego doradca.

Książę Wu Ning spojrzał na niego dziwnie.

- Dlaczego?

Doradca zbliżył się do ucha Wu Ning'a, wyszeptał coś cicho, a następnie już głośno powiedział:

- To zależy od tego, co Książę chce zrobić.

- Nie sądzisz, że rozpoczęcie buntu w tej chwili byłoby zbyt nagłe?

- Panie, przygotowywałeś się przez długi czas. Jak może to być nagła decyzja? Poza tym, w ostatnim czasie temperament Cesarza bardzo się zmienił. Nie jest już obcinaczem rękawów i stanowisko Generała przekazał Li WuDing'owi. Czy to wszystko nie jest dla ciebie znakiem? Panie, w tej chwili wahanie jest zabronione.

Książę Wu Ning skinął głową, a w jego oczach widać było złowieszczy i zdesperowany błysk.

Trzeciego dnia po mianowaniu Li WuDing'a Generałem, zmarł stary Generał Sun.

W dniu śmierci Generała Sun w Północnym Królestwie przeszła ostatnia, wiosenna fala zimna i ostatnie opady śniegu. Wszystko było zasypane białym puchem.

Chociaż przed śmiercią Generał Sun powiedział, że chce zostać pochowany w prosty sposób, Xiao YuAn odmówił i zdecydował, że aby pochować go jako Generała, pogrzeb musi odbyć się z udziałem wojska.

Tego dnia Xiao YuAn zobaczył Li WuDing'a i Xie ChunGui. Byli ubrani w białe stroje żałobne. Nieśli trumnę i szli w kierunku cmentarza.

Generał Sun nie miał spadkobierców, a mimo to nie brakowało ludzi, którzy gotowi byli ponieść jego trumnę.

Kilka białych flag powiewało na wietrze, a na tle nieba odznaczały się rzucane przez niektórych miedziane monety [1]. Wszędzie było słychać łkanie i płacz. Xiao YuAn stanął przed nagrobkiem i nagle poczuł, że wiatr i chmury są dziwne. Jakby świat stał się zimniejszy i bardziej ponury.

Późnym wieczorem, gdy pogrzeb dobiegł końca, Xiao YuAn wracał do Pałacu w imperialnym palankinie. Był eskortowany przez swoich Imperialnych Strażników, którzy szli z przodu i z tyłu, przez co procesja wydawała się długą i ciężką podróżą.

Hong Xiu, która szła obok imperialnego palankinu, zobaczyła, że Xiao YuAn jest w złym nastroju, więc z niepokojem w głosie, zapytała:

- Wasza Wysokość, wszystko w porządku?

Xiao YuAn potrząsnął głową i powiedział:

- Nic mi nie jest. Po prostu nie spodziewałem się, że znowu będzie padał śnieg.

- Nie martw się, Wasza Wysokość. Jest już dwudziesty ósmy lutego. To musi być ostatni śnieg tej wiosny- Hong Xiu próbowała go pocieszyć.

Xiao YuAn wychwycił kilka ważnych słów, a jego głos nagle się zmienił.

- Dwudziesty ósmy lutego?

- Tak. Wasza Wysokość, co się stało? - odpowiedziała Hong Xiu.

Xiao YuAn przytrzymał się boku imperialnego palankinu, a jego serce stopniowo wypełnił niepokój.

W oryginalnej książce dwudziesty ósmy lutego był dniem, w którym Yang LiuAn poświęcił swoje życie za Młodego Cesarza.

W oryginalnej powieści nie było pogrzebu starego Generała Sun. Monarcha Północnego Królestwa po prostu wyszedł tego dnia, aby się zabawić. W drodze powrotnej do Imperialnego Pałacu, cywile, którzy nie chcieli w dalszym ciągu zmagać się z jego okrucieństwem, podjęli próbę zamachu. Yang LiuAn jako Imperialny Strażnik, aby ocalić życie Cesarza, ostatecznie oddał swoje.

Obecnie stanowisko Yang LiuAn'a zajmował Yan HeQing.

Xiao YuAn podniósł wzrok i zobaczył Yan HeQing'a, który siedział w imperialnym palankinie po jego lewej stronie. Xiao YuAn wziął głęboki wdech i stłumił niepokój w sercu.

Nie, Xiao YuAn powiedział sobie:

Zawsze byłem pokorny, nie trwoniłem skarbu państwa, nigdy nie pobierałem wysokich podatków, nie wspominając o tym, że nigdy nie karałem zwykłych ludzi.

Co więcej, nawet się nie bawiłem, a Imperialny Pałac, nie jest taki jak kiedyś, więc nie powinienem się martwić.

Xiao YuAn pocieszał się kilka razy, aż poczuł się trochę bardziej spokojny. Podniósł wzrok i zobaczył, że Yan HeQing wpatruje się w niego z pewnym niepokojem.

Xiao YuAn uśmiechnął się do niego. Wokół nich było niewytłumaczalnie cicho. Padał śnieg, a chmury się nie rozproszyły. Zamiast tego, te czarne chmury, które przysłaniały księżyc, wydawały się otaczać miasto. Przez chwilę wietrzna noc była bardzo ciemna, a Xiao YuAn nie był w stanie dokładnie dostrzec wyrazu twarzy Yan HeQing'a.

Obaj wpatrywali się w siebie w ciemności, a światło księżyca od czasu do czasu przebijało się przez gęste chmury. Nagle Xiao YuAn zmrużył oczy.

Ponieważ ostra strzała pojawiła się znikąd! I uderzyła w imperialny palankin tuż obok jego ucha!

------------------

[1] Miedziane monety- okrągłe monety z kwadratowym otworem pozostałe z dynastii Qin i Han. Praktyka chowania zmarłych razem z monetami sięga czasów dynastii Shang. Ludzie żyli w przekonaniu, że te pieniądze zostaną wykorzystane w życiu pozagrobowym jako łapówka dla Yan Wang'a/Yamy - Króla Piekieł, który ma osądzać zmarłych - aby zagwarantować zmarłemu bardziej sprzyjające duchowe przeznaczenie.

------------------