How To Survive As a Villain [TŁUMACZENIE PL]

74. Poprowadź miecz Yulong na śmierć za Monarchę

Wojna trwała od listopada do stycznia.

W styczniu drogi były całkowicie zablokowane przez ciężki śnieg, a pogoda była lodowata.

Xiao YuAn początkowo myślał, że żołnierze Południowego Królestwa Yan nie będą w stanie wytrzymać zimna. Kto by pomyślał, że podczas walki będą stawać się coraz odważniejsi. W przeciwieństwie do nich, Północne Królestwo stało się skrajnie przygnębione, ponieważ spichlerz nie był pełny i stopniowo opróżniał się z powodu ciągłej wojny. Xiao YuAn wciąż trwał w paśmie niekończących się porażek. Jednak upadek miał dopiero nadejść.

Oddział, który miał dostarczyć wojskowe racje żywnościowe, ucierpiał w wyniku lawiny i został zniszczony.

Xiao YuAn, który przebywał daleko w Imperialnym Mieście, był bardzo zaniepokojony, gdy otrzymał tę wiadomość. Skończyło się na tym, że uderzył pięścią w tron, a jego kłykcie zrobiły się krwistoczerwone od siły jakiej użył.

Urzędnik przekazujący tę wiadomość uklęknął i krzyknął:

- Nie martw się, Wasza Wysokość! Generał Xie ChunGui został już wysłany, by przetransportować drugą partię racji wojskowych na linię frontu!

Xiao YuAn nie odpowiedział. Zacisnął mocno dłonie, przyciskając je do ust i przygryzając kostki. Kiedy poczuł ból, zdał sobie sprawę, że jego dłonie już krwawiły.

W oryginalnej książce, ponieważ zdradzieccy urzędnicy odcięli racje wojskowe na pierwszej linii frontu, Li WuDing był zmuszony zdradzić kraj. Tym razem Xiao YuAn zarządzał wszystkim samodzielnie, od czasu do czasu nadzorując, czy racje żywnościowe są wystarczające i mogą zostać dostarczone bez opóźnień.

Ale w końcu został pokonany przez Niebiosa.

Xiao YuAn raz jeszcze przygryzł swoje kostki, a jego usta wypełniła krew.

- Druga partia wojskowych racji żywnościowych musi zostać dostarczona i musimy nadrobić straty.

W tym momencie Li WuDing, ubrany w wojskowy płaszcz wojenny, siedział samotnie w namiocie i patrzył na mapę, a jego twarz była skupiona i zamyślona. Do namiotu weszło kilku zastępców, a silny wiatr dostał się do środka, przynosząc ze sobą płatki śniegu. Nie Er, który był naprawdę niecierpliwy, wystąpił naprzód i zapytał z niepokojem:

- Generale, racje żywnościowe są skąpe, a wieści o posiłkach są opóźnione. Jak możemy walczyć, jeśli jesteśmy głodni?

Li WuDing odłożył mapę i spojrzał na grupę żołnierzy, marszcząc brwi.

- Na jak długo wystarczą nam obecne racje żywnościowe?

- Dzień lub dwa- odpowiedział Nie Er.

- Czy drogi są przejezdne? - Li WuDing ponownie zmarszczył brwi.

- Jest zbyt dużo śniegu, aby odziały transportujące żywność mogły się szybko przedostać...

Li WuDing już się nie odezwał. Patrzył na mapę, spoczywającą w jego dłoniach, jakby chciał ją przebić wzrokiem.

- Generale, widziałem ostatnio, że Południowe Królestwo Yan reorganizowało swoje wojska z wielkim zaangażowaniem. Wygląda na to, że przygotowują się do ataku na Imperialne Miasto wszystkimi możliwymi siłami- powiedział jeden z zastępców.

- Ten pieprzony śnieg nie przestaje padać, blokując drogi, a dzieje się tak, gdy ojczyzna wysyła pomoc- Nie Er nagle zaczął przeklinać w wybuchu złości.

Li WuDing odetchnął głęboko. Wyglądał na bezradnego, zdesperowanego, lamentującego i zdeterminowanego. Jego powieki były przymknięte jak u milczącej, dostojnej rzeźby, a jego słowa były również zimne i surowe.

- Chcę przeprowadzić atak.

- Jak ich zaatakujemy? - zapytał jeden z żołnierzy.

Li WuDing podniósł głowę i spojrzał na zastępców.

- Rabując ich racje żywnościowe.

- Okradać Południowe Królestwa Yan z racji żywnościowych? - zastępcy byli zaskoczeni.- Ale spichlerz jest silnie strzeżony. Jeśli nie będziemy uważać, zostaniemy zabici.

- Najpierw wyślemy małą grupę na tyły ich dużej armii i udamy, że zamierzamy ich zaatakować, co wywoła zamieszanie i przyciągnie ich uwagę. Następnie wyślemy trzy tysiące elitarnych żołnierzy do spichlerza. Nawet jeśli nie możemy ukraść ich racji żywnościowych, to nadal możemy je spalić- Li WuDing podniósł głowę i zapytał: - Co o tym myślicie?

- Myślę, że to zadziała! - Nie Er zgodził się.- Lepiej jest przejąć inicjatywę, niż tylko czekać na nadejście śmierci. Jeśli uda nam się spalić ich spichlerz, kupimy też czas dla naszych oddziałów.

Nikt nie zadawał żadnych pytań, więc Li WuDing sporządził szczegółowy plan bitwy i zaczął wahać się nad wyborem kandydatów.

Ta bitwa była niezwykle niebezpieczna, niezależnie od tego, czy był to podstępny atak, czy rabunek racji żywnościowych. Było ich niewielu i nadawali się tylko do szybkich bitew. Jeśli wystąpiłyby jakiekolwiek komplikacje i opóźnienia lub jeśli ich działania zostałyby odkryte przez Południowe Królestwo Yan, straciliby wszystko.

Li WuDing długo się zastanawiał, aż w końcu zdecydował, że to on poprowadzi wojska, aby zrabować spichlerz wroga.

- W takim razie będę udawać, że przeprowadzam podstępny atak- Nie Er zgłosił się na ochotnika.

Na twarzy Li WuDing'a pojawiły się wątpliwości.

Chociaż Nie Er miał doświadczenie na polu bitwy, nadal był impulsywny i lekkomyślny. Jego cień był tym, należącym do pochopnego i młodego mężczyzny. Tym razem udając atak z ukrycia, nie wolno mu było mieszać się z wojskiem wroga, bo inaczej trudno byłoby mu się bronić.

- Generale Li, wiem, dlaczego się wahasz, ale nie musisz się martwić. Nie dopuszczę do konfrontacji wojsk, a ponadto rozkażę żołnierzom, aby przywiązali wiązkę słomy za końmi. Dźwięk słomy ciągniętej po ziemi i wzniecony przy tym kurz stworzą iluzję wielkiej armii! - Nie Er zasugerował pilnie, obawiając się, że Li WuDing nie dostrzeże jego umiejętności.

- Dobrze! - Li WuDing skinął głową.- Musisz być bardzo uważny i ostrożny! Reszta zostanie tutaj!

------------------

[Do tytułu] Jest to zdanie z wiersza "Wizyta w Yanmen", napisanego przez Li He, poetę z dynastii Tang. Całe zdanie brzmi:
"Tocząc się po Złotej Platformie zgodnie z wolą Monarchy, prowadząc miecz Yulong do śmierci za Monarchę".
„Złota Platforma" według legendy została zbudowana przez Monarchę Walczących Królestw [475-221 pne], który był uczonym. Była to wysoka platforma z umieszczonym na niej złotem i służyła do rekrutacji talentów z całego świata. Została użyta jako metafora "zaufania do..." lub "postawienia kogoś na ważnej pozycji". "Yulong" lub "Smoczy Jadeit" to alternatywna nazwa miecza obosiecznego. W połączeniu z całym wierszem oznacza odwdzięczenie się "Złotej Platformie" i dzierżenie miecza, aby zjednoczyć ojczyznę.

------------------