How To Survive As a Villain [TŁUMACZENIE PL]

60. Oczywiście, że chcę zatuszować swoje błędy

Li WuDing wrócił do namiotu wojskowego, a Xiao YuAn, który siedział ze skrzyżowanymi nogami na filcu, spojrzał na niego.

- Co się stało?

- Niektórzy żołnierze zaczęli walczyć. Już sobie z tym poradziłem- odpowiedział Li WuDing.

Xiao YuAn skinął głową.

- Dobrze. A tak przy okazji, gdzie jest Generał Fan Tong?

- Wasza Wysokość, czy pytasz o Fan Tong'a?

- Tak, tak. Fan Tong [1].

Zaufany pomocnik Księcia Wu Ning'a był drugim kandydatem na stanowisko Generała.

- Generał Fan nie przychodzi zbyt często do koszar w dni powszednie- powiedział Li WuDing.

Xiao YuAn od niechcenia podpierał głowę jedną ręką. To był właśnie powód, dla którego jego myśli były tak poplątane: jeśli, zgodnie z oryginalną książką, dałby stanowisko Generała Fan Tong'owi, żołnierze Północnego Królestwa byliby coraz bardziej przygnębieni i nie mieli ducha walki.

Gdyby jednak zostało podarowane Li WuDing'owi, temu, który najprawdopodobniej zdradziłby kraj w odpowiednim czasie, Północne Królestwo byłoby jak ptak uwięziony w klatce, która zostałaby zdeptana przez żelazną kawalerię Południowego Yan.

Widząc, że Xiao YuAn milczy, Li WuDing usiadł wyprostowany z dłońmi na kolanach i cierpliwie czekał.

Nagle z zewnątrz dobiegł odgłos krzyków i wiwatów w wyniku czego bieg myśli Xiao YuAn'a został zaburzony. Podniósł więc głowę i zapytał:

- Co się dzieje?

- Ktoś musiał wygrać zawody.

- Już się zaczęło? - Xiao YuAn wstał.- Przyjrzyjmy się im przez chwilę.

Obaj wyszli na zewnątrz i ruszyli w stronę areny, gdzie odbywały się zawody. Yan HeQing, który przez cały ten czas pilnował wejścia, nie spuszczał z nich wzroku przez całą drogę.

Cała trójka zmierzała w kierunku miejsca odbywających się zawodów, a po kilkuminutowym marszu Xiao YuAn nagle się zatrzymał, odwrócił się i spojrzał na Yan HeQing'a. Wyciągnął rękę w jego stronę i otrzepał jego czoło z pisaku, po czym zapytał:

- Kto cię sprowokował?

- Nikt- powiedział Yan HeQing.

- Nie Er- powiedział Li WuDing.

Obaj odpowiedzieli w tym samym czasie, ale ich odpowiedzi różniły się od siebie.

Xiao YuAn spojrzał najpierw na Yan HeQing'a, a potem na Li WuDing'a i zwracając się do tego drugiego powiedział:

- Wyjaśnij.

- Chwilę temu, mój nieposłuszny uczeń zaczął walkę i nie byłem w stanie go powstrzymać. Błagam Waszą Wysokość, aby ukarał mn-...

- Wspomniałeś wcześniej jakieś imię, możesz je powtórzyć? - przerwał mu Xiao YuAn.

- Nie Er- odpowiedział Li WuDing pomimo swojego zdziwienia.

Nie Er?

Xiao YuAn położył palec na brodzie i zaczął się zastanawiać.

To imię brzmiało bardzo znajomo, ale Xiao YuAn nie mógł przypomnieć go sobie z oryginalnej książki.

Z areny dobiegły kolejne okrzyki i oklaski, więc Xiao YuAn podniósł wzrok i zdecydował się odsunąć tę błąkającą się myśl na bok.

Niedaleko od nich, Xie ChunGui uderzył konia i ruszył naprzód. Wziął łuk, nałożył strzałę na cięciwę, skupił się na naciągnięciu łuku do granic możliwości i po chwili wypuścił strzałę, która wbiła się w czerwony punkt na tarczy. Grupa młodych ludzi zaczęła klaskać i wykrzykiwać głośne pochwały. Xie ChunGui nie ujawnił ani odrobiny dumy. Zeskoczył z grzbietu konia i z gracją wykonał ukłon w kierunku tych, którzy mu klaskali.

Ktoś przyszedł i zgłosił:

- Generale Li, są już wyniki zawodów jeździeckich. Pierwsze miejsce zajmuje najmłodszy syn rodziny Xie, Xie ChunGui.

- Tak, zgodnie z oczekiwaniami- Li WuDing uśmiechnął się bez najmniejszej nuty zdziwienia.

Po zawodach jeździeckich, zbyt wiele osób wyraziło chęć wzięcia udziału w zawodach sztuk walki, więc podzielono platformę na dwie areny. Szczęśliwy Xiao YuAn stanął pod jedną z aren, aby z wielkim zainteresowaniem oglądać pojedynek. Nagle usłyszał, że zwyciężył żołnierz o ostrej twarzy i wąskich oczach, a ktoś krzyknął:

- Tak! To jest Nie Er!

Xiao YuAn szybko skierował wzrok na żołnierza, ale jedynym, co zobaczył, był mężczyzna, który wykonał niezwykle prowokacyjny gest w kierunku widowni.

Ten gest był skierowany do Yan HeQing'a.

Kiedy Nie Er zobaczył, że Yan HeQing odwrócił wzrok, natychmiast się roześmiał.

Xiao YuAn nagle zdał sobie sprawę, kim był Nie Er.

W oryginalnej książce, kiedy najechano Południowe Królestwo Yan, a Yan HeQing został zabrany do Północnego Królestwa, ten żołnierz był tym, który dowodził grupą eskortującą go.

Ponieważ jego brat zginął na polu bitwy, żołnierz ten odczuwał ogromną odrazę do mieszkańców Południowego Królestwa Yan, więc używał wszelkich dostępnych środków, aby przez całą drogę upokarzać Yan HeQing'a. Czasami nie dawał żadnego posiłku, a innym razem rzucał spleśniałe jedzenie, ale najgorsze było to, że prawie zrujnował lewe ramię Yan HeQing'a!

Xiao YuAn był pod wielkim wrażeniem oryginalnej książki. Ten żołnierz odważył się nawet wepchnąć głowę Yan HeQing'a do brudnej wody, mówiąc złośliwie:

- Czy nie jesteś psem? Dlaczego nie szczekasz? Chodź, posłuchajmy twojego szczekania. Dam ci coś do jedzenia, jeśli będziesz szczekać.

W porządku, Xiao YuAn rozumiał, że wszystkie te rzeczy wydarzyły się, aby utorować drogę do zaostrzenia charakteru Yan HeQing'a.

Nadal jednak ubolewał, że nie ma żadnego wpływu na fabułę, jednocześnie pisząc w sekcji komentarzy do autora notkę długości trzystu słów, która w skrócie brzmiała tak:

"Ty zła macocho, przyjmij moje ostrze jako prezent w podziękowaniu".

Z głębi serca Prezesa Xiao unosił się ślad nieszczęścia. Poprawił mankiety swojej królewskiej szaty, a potem odwrócił głowę, by spojrzeć na Yan HeQing'a.

- Czuję się, jakbym miał na sobie garnitur, a w dłoni cygaro, więc zacznę nowy rozdział na mojej drodze do zostania Okrutnym Prezesem- powiedział.

- Co? - Yan HeQing nie do końca go zrozumiał.

Xiao YuAn zaśmiał się, po czym wskoczył na arenę i wskazał Nie Er'a.

- Chodź, zmierzmy się w walce.

------------------

[1] Xiao YuAn celowo nazywa go Fan Tong - 饭桶 (fàn tǒng), co tłumaczy się jako "do niczego", ale jego prawdziwe imię Fan Tong zapisuje się 范统 (fàn tǒng). Brzmią tak samo, ale pierwsze to zniewaga, a drugie to imię.

------------------