Wattys 2022 Paranormal/Fantastik Kazananı 🏆
•Vampirler, cadılar ve avcılar •
Herkesin söylediğinin aksine kalbinde hiç sevgi taşıyor musun, Teo?
Donuk bakışların ve sert tavırların etrafındaki herkesi uzaklaştırırken bundan öyle memnun görünüyorsun...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Taç
"Ruhumun yarısını kaybetmek diğer yarısına sıkıca sarılma gücü veriyor bana."
Bir yıl önceki kendimi düşünüyordum. Görünümü düşüncelerimin arasında buzdan bir iskelet gibiydi. Ne düşünürdü acaba benim için. Ya da yıllar önceki ben, tam burada benimle olsa ne yapardı? Tam da burada, soğuk parmaklar tenimi tutarken ruhumu da emiyordu. Söküp alıyordu benden nefesimi ama bunu karşımdaki dikkatli gözlere göstermiyordum. Hep yaptığım gibi yalnızca dayanıyordum, ölüyordum ama bedenim ayakta duruyordu. Çünkü onun kazanmasını istemiyordum.
Storza'nın ince parmakları çenemi daha sıkı tutunca kırılma sesi gibi hafif bir çıtırdama hissettim. Onu oyalamak kolay değildi, bir bedeli vardı işte onu ödüyordum. Pencerenin kenarlarında yavaşça biriken kelebekleri kimse görmedi, hava zaten öyle puslu ve karanlıktı ki! Zaten görseler de hiçbir şey bilemezlerdi. Bu siyah kelebeklerin Teoman'ı işaret ettiğini bilen tek kişi bendim, diğerleri muhtemelen akıllarından bile geçirmezdi.
''Kraliçe Storza!'' dedi Bora Abi, adımlarının yavaş yavaş bize yaklaştığını hissedebiliyordum ama onu göremiyordum, arkada kalmıştı. ''Bunu yapmak istemezsiniz...'' Storza'nın gri gözleri Bora Abi'ye yönelince pencereye baktım. En azından umudum vardı.
''Neden, yapmamam için tek bir sebep var mı?'' diye sordu Storza. Bora Abi yanımıza yaklaşmaya devam ederken, ''Sakın bir adım daha geleyim deme, büyücü!'' dedi hakaret eder gibi.
''Şatonun çevresi sarıldı, diğer bölgelerdeki avcı birlikleriniz de kötü durumda; Yankı'nın ya da Arin'in ölmesi hiçbir şeyi değiştirmeyecek. Aksine, üstünüze daha fazla gelmelerine sebep olacak.''
''Benim karşımda durabileceğinizi mi sanıyorsunuz?'' diye sordu Storza. Histerik, gergin bir kahkaha attı. Görüntüsü, yaptıklarına öyle tezattı ki, onun kötü biri olduğuna bin şahit istenirdi. ''Bütün kurallara küstahça karşı çıkıp Tanrı'nın düzenini bozmaya cüret ettiniz, gerçek gücün kimde olduğunu hatırlama vaktiniz geldi!''
Beni iterek bıraktığında zemine sertçe düştüm. Çenem öyle ağrıyordu ki bir daha konuşabilir miydim bilmiyordum. Yankı beş metre ileride ölü gibi uzanıyordu. Beyaz teni ve neredeyse morarmış dudakları, onu ruhsuz bir beden gibi gösteriyordu. Son kez de olsa dokunmak ve yanında olmak istiyordum. Fakat Storza, anlamını bilmediğim garip kelimeler söyleyerek içeriye kör edici bir sis bulutu yaydı. Bunun bir sis bulutu olmadığını, bizi zehirleyen buz gibi bir hava katmanı olduğunu saniyeler sonra, boğazım yanarken anlayacaktım.
Nefes almakta zorlanınca, elimle boğazımı tuttum. Herkes bundan etkilenmeye başlamıştı. Kıyamet ortamı gibiydi her yer, Storza yalnızca bizi değil, kendi adamlarını da öldürüyordu. Böylesine vahşi ve kötüydü işte. Havayı soludukça ciğerlerim yandı, ciğerlerim yandıkça kelebekler arttı. Storza bir şeylerin ters gittiğini fark edince havaya hükmeden kollarını indirdi ve sonunda pencereye baktı ama beyaz sis bulutu bedenimizin üzerinde dolaşmaya devam etti.
