Passionate Night And Day

Chapter 14

Chapter 14

NAPAPAPIKIT si Sarine sa tuwing tumatama sa balat niya ang malamig na simoy ng hangin. Narito siya ngayon sa labas at naglalakad-lakad sa dalampasigan. Kasama niyang naglalakad si Nash sa dalampasigan.

Napagpasiyahan kasi nilang maglakad-lakad dahil wala naman silang gagawin sa bahay. And she still feel awkward being with Nash. Pero hindi niya iyon masyadong pinapansin dahil nag-eenjoy sa malamig na hangin.

"How's your head?" Kapag kuwan ay tanong nito sa kanya. Binalingan niya ito ay nahuli niya itong nakakatingin sa kanya kaya nag-iwas siya ng tingin. "Masakit pa ba?"

"Ayos naman na." Sagot niya at tinitignan ang mga taong masasayang naglalakad. "Hindi ko pa nakikita si Honey ah."

"Baka andon pa yung dalawang yon sa cabin nila." Wika nito. Napatango-tango na lang siya dahil wala naman siyang masabi. "Gusto mo puntahan natin sila sa cabin nila?"

Napatingin siya rito. "Why not. Gusto ko rin kamustahin si Honey e."

"Si Honey ba talaga o si Kien?" Bulong nito pero narinig pa rin niya.

"Si Honey ang gusto kong makita hindi si Kien." Aniya at mabilis na napatingin sa kanya si Nash. "Nagtanong ka kung si Honey ba talaga o si Kien. Well, that's my answer."

"You know what, mamaya na lang natin puntahan sila Honey." Suhestiyon nitk na ikinatigil niya sa paglalakad at ganoon rin ito. "I want to know you."

Well, she feel the same. Gusto rin niyang makilala ang binata. She want to be friend with Nash.

Yeah right. May nangyari sa kanila pero gusto niya itong maging kaibigan. Wala naman yatang 'magkaibigan' na nagtalik.

"Sure, why not." Aniya saka tinuro ang cafe na hindi gaanong malayo sa kanila. "Doon tayo. Gusto ko magkape e."

"Kaka-kape mo lang kanina, diba?" Hindi makapaniwalang tanong nito sa kanya.

"Kanina yom, 'no. Two hours ago na yata." Aniya saka hinawakan ito sa pulsuhan at hinila patungong cafe. "Bagal mo maglakad."

Nang makarating sila sa cafe agad silang pumasok at naupo sa pinakamalapit na upuan. Nang makaupo sila agad naman dumating ang isang mag-aasikaso ng order nila.

"Can I get your order, ma'am, sir?" Nakangiting tanong nito.

"Isang mocha latte and a slice of mocha cake." Nakangiting aniya habang sinusulat nito ang order niya. Tumingin siya sa binata na nakatingin sa kanya. "Anong order mo?"

"Caramel latte will do." Wika nito sa nag-aasikaso ng order nila. Nagpaalam ito para asikasuhin ang inorder nilang dalawa. "Lets start with your name. What's your full name?"

"Bakit gusto mong malaman ang full name ko?" Taas kilay niyang tanong rito. "Its none of your business."

"Be nice. I just want to be friend with you." Wika nito at palihim siyang umirap. 'Friend my foot.' "Tell me your name."

"Sarine Matsumoto." Sagot niya upang manahimik na ito. "Okay na?"

"Matsumoto?" Ulit nito sa apelyido niya. Kumunot ang nuo nitong tumingin sa kanya. "Matsumoto Family. One of the most wealthy family in japan, if I wasn't mistaken. Pero bakit napunta rito ang pamilya niyo? No offense, all right? I'm just curious."

"Dito kasi lumaki ang mommy ko, simula nung nagpakasal sila ni daddy, dito na sila nanirahan dahil nagustuhan ni daddy ang ugali ng mga pilino. Dito na rin ako pinanganak at lumaki kaya mahirap para sakin na umalis sa basang kinalakihan ko." Pagkukwento niya rito. "Pero umalis ako sa puder ng mga magulang ko noong makapagtapos ako ng pag-aaral para maghanap ng trabaho."

"Why? Mayaman naman kayo pero umalis ka pa rin sa puder nila para magtrabaho. Why is that?" Tanong na naman nito. Well, she like answering questions basta hindi lang mabuksan ang topic ng kapatid niya. "Mayaman ka na maghahanap ka pa ng trabaho. Bakit hindi mo na lang i-take over ang kompanya ng magulang mo."

"Bakit ako umalis sa puder nila para maghanap ng trabaho? Kasi ayokong umasa sa yaman ng pamilya ko. Ayoko rin mangyari na baka sa susunod na mga araw ay may maisusumbat sila sakin. Gusto kong ginagamit ang perang pinaghirapan ko hindi ang perang pinaghirapan ng magulang ko. Yes, we're wealthy but I don't go around and telling everyone that I'm the daughter of wealthy japanese family." Sagot niya sa unang tanong nito. "At bakit hindi ko na lang i-take over ang kompanya ng magulang ko? Because I don't like the taste of business industry. Mas gusto ko maging empleyado sa isang kompanya kesa ihandle ang kompanya ng magulang ko. Ayoko rin namang mangyari na baka kapag malugi ang kompanya ay ako ang sisihin. I just want to be their daughter and not a heiress."

"You're amazing." Komento nito sa kanya dahilan paran mapatingin siya sa mga mata nito. Its full of amusement and admiration. It make her heart fluttered. "I'm sure they're so proud of you."

"Yeah, I wish." Bulong niya. Dumating na ang order nila at nagpasalamat siya sa nag-asikaso sa kanila. Nang makaalis ito sa harapan nila saka siya nagtanong. "E ikaw, anong full name mo?"

"Nash Valozar." Anito. Kumunot naman bigla ang nuo niya. "Why is forehead turn into pucker?"

"Valozar?" Ulit niya sa apelyido nito. Kapag kuwan ay nagtanong. "How are you related to Mr.  Valozar, the owner of Val Corporation?"

"He's my father." Kunot din ang nuong sagot nito sa kanya. "Why'd you ask? At pano mo nakilala ang daddy ko?"

"I worked there." Mabilis niyang sagot para wala itong masabing ibang. "I'm the team leader at Designing Department. Are you his only son?"

"Yeah." He answered with a shrugged.

"Ibig sabihin ikaw ang magte-take over sa kompanya ng ama mo?" Hindi niya mapigilang tanong. Napatingin naman ito sa kanya at hindi sumagot. But still, she knew it! "Oh my gosh, its my pleasure to meet our new boss."

"Don't say that. I don't want to be a CEO." Anito na mababakas sa mukha ang pagkairita. "Its not my thing."

"Bakit naman?"

"Just like you, I don't have any interest in business industry."

"I could teach you."

Mabilis itong napatingin sa kanya. "How? E wala ka rin dibang hilig sa negosyo."

"Oo, pero may alam din naman ako, 'no." Aniya na nasa boses ang pagmamalaki. "Tinuturuan din kasi ako ng daddy ko noon kung paano at ano ang dapat gawin sa pagha-handle ng kompanya."

"I don't want to." Wika nito. 'Arte naman.'

"Huwag ka ngang umarte. Hindi bagay sayo, 'no." Natatawang wika niya. "Pagbalik natin sa manila at kapag natake over mo na ang kompanya niya, tuturuan kita."

"Parang ang dali lang matuto at magturo ah." Wika nito. Disbelief is visible to his eyes. "Taking over to your family's company is not easy."

"Just let me teach you, dumbass." Aniya. Nanlaki naman ang mga mata nito. "Saka hindi lang naman ako ang magtuturo sayo, 'no. Alam ko na may mga tao rin na tutulong sayo para magkaalam ka sa negosyo."

Nakangiting inumpisahan niyang kainin ang inorder niya at ganoon rin ang binata. Well, being friends with Nash is not a bad thing... I guess.

Kaibigan lang ba talaga o iba pa...

A/N: I'm not sure kung makaka-update ba ako bukas o hindi. Pero susubukan ko pa rin.