color of the scream [adrienette]✅

agape

"and in the middle of my chaos,

there was you."

...

"Adrien! Birlikte yemek hazırlayalım mı?"

"Üzgünüm, Mari. Hiç aç değilim."

...

"Dışarıda çoook güzel bir hava var! Hadi birlikte market alışverişine gidelim!"

"Yarın gidelim, olur mu?"

"Ama... dün de öyle söylemiştin."

"Şu an dışarı çıkmak istemiyorum, özür dilerim Marinette."

"Önemli değil! Yarın... Yarın gideriz, değil mi?"

...

"Adrien, neden kapını açmıyorsun? Noir içeri girmek istiyor, tırnaklarıyla kapını çizmiş!"

"Yorgunum, Marinette. Rica etsem Noir ile ilgilenebilir misin?"

"Yorgun musun? Ama yorulacak bir şey yapmadık ki, doğru düzgün odandan bile çıkmıyorsun. Hasta mısın yoksa?"

"Ben iyiyim."

"O zaman neden kahvaltıya gelmiyorsun?"

"Birazdan gelirim."

"Evet, dün akşam yemeğinde de aynı cümleyi kurmuştun. Ama gece yarısına kadar beklememe rağmen gelmedin. Bir sorun mu var, Adrien? Eğer benimle alakalıysa-"

"Seninle bir sorunum yok, sadece yorgunum. Biraz daha uyuduktan sonra gelirim."

...

Marinette, Noir'in patilerinden kurtulan topa baktı ve iç çekti.

Ortada bir sorun vardı, hem de büyük bir tane, ama genç kız bunun ne olduğunu anlamakta zorluk çekiyordu.

         İlk başta iyi hissetmediğini söyleyip piyano odasına kaçmıştı Adrien. Sonraki gün başının ağrıdığını söyleyerek koltukta uzanmış, Noir ile oynamış ve kimseyle konuşmamıştı. Şimdi ise yemeklerini aksatıyor ve odadan çıkmıyordu. Evden dışarıya adım atması ise imkansız gibiydi: en ufak bir yürüyüş teklifini bile hızla reddetmişti.

       Marinette'in şu an bu duruma odaklanacak vakti yoktu. Sarışın genç kendini iyi hissetmediği için, ona Le Chien diye birini tanıyıp tanımadığını soramamıştı. Dolayısıyla Zhou Sheng ile birlikte polis merkezine gidecek ve suçluyu bizzat kendisi görecekti.

Ama tabii ki, Adrien'ı bu hâldeyken evde bırakıp gitmek istemiyordu.