color of the scream [adrienette]✅

merry christmas mr. lawrence

"... marinette."

...

Chloe, duygularını belirli sınırlar arasında yaşamayı ve onları kontrol altında tutmayı severdi.

Bu yüzden, Adrien'ın ölüm yıl dönümünde, genç müzisyenin anısına yapılan sergide bir rehber olarak çalışmayı kabul etmişti.

        Sergi açılmadan önce, müzenin müdürü farklı ressamların eserlerini gözden geçirmişti. Ellerinde hali hazırda 30 tablo vardı, ancak bu rakam oldukça yetersiz gibi görünüyordu. Ziyaretçilerin memnuniyeti için en az 40 tabloya ulaşmak gibi bir amacı vardı yaşlı adamın.

Ancak, kendisi bile bir süre sonra bu görevden vazgeçip tüm ressamları reddetmişti.

       Marinette'e ait tablolar diğerlerinin arasında adeta parıldıyordu. Genç kız monoton bir bakış açısının aksine, herkesin onun gözlerinden Adrien'ı görmesini sağlamıştı. Bu yüzden resimler, gören herkesi tekrar yanına çağırıyor gibiydi.

Böylesine yüksek duygular ile hazırlanan tabloların yanında, basit portrelere yer yoktu.

"Afedersiniz!"

        Duyduğu ses üzerine gülümsemesini yüzüne yerleştirdi ve arkasına döndü. Yaşlı bir çift girişte durmuştu, etrafa şaşkınlıkla bakıyorlardı. "Bu sergide'Çığlığın Rengi' adında bir tablo olduğunu duyduk, nerede acaba?"

      Elini kaldırdı ve tüm tablolardan uzakta, perdelerin arasında duran eseri işaret etti. Rengarenk çizimlerin ve parlak gülüşlerin aksine o tablo kırmızının tonları ile boyanmıştı. "Orada, hanımefendi."

"Çok teşekkür ederim."

"Rica ederim."

       "Sonne Und Mond" adlı sergi, sosyal medyada kısa sürede trendlere girmişti. Yalnızca birkaç günlüğüne Paris'e gelen turistler bile ünlü müzisyenin portrelerini görmek için sıraya girmeye başlamıştı. Hem eserlerin kalitesi, hem de her birinin Marinette tarafından hazırlanmış olması ziyaretçilerin ilgisini çekiyordu. Özellikle 'Çığlığın Rengi' adlı tablo kendisine haberlerde bile yer edinmiş gibiydi.

       "Marinette'in Çin'den geri döndüğünü bilmiyordum." dedi duvara yaslanan Felix. Ardından, derin bir nefes aldı ve gelip giden turistleri izlemeye başladı. 

      Diğerlerinin aksine hiçbir şiddet eylemine karışmamış, hatta Marinette'in kaçmasını sağlamıştı. Adrien için endişelenen ve havalimanındaki Marinette'i arayan da oydu. Bu yüzden mahkeme yalnızca altı ay içeride yatmasında karar kılmış, ardından genç adamı dışarı çıkarmıştı.

       "Son kez geri dönmek istediğini söyledi. Sanırım, Adrien'ı geride bırakmak için bu sergiye ihtiyacı vardı." Chloe de Felix'in yanına yürüdü ve onun gibi duvara yaslandı. Diğer arkadaşlarının aksine, kimseden nefret etmiyordu. Yaşananların geri çevrilemeyeceğini kabullenmişti, bu yüzden Felix ile konuşmak onun için problem değildi.

"Belki de," dedi sarışın genç bakışlarını tablolardan birine odaklayıp. "Hepimizin bu sergiye ihtiyacı vardır."

Chloe de omuzlarını silkelemekle yetindi. "Kim bilir?" dedi mırıldanarak.

         Birkaç saniye sakince ziyaretçileri izlediler ve tabloların oluşturduğu sıcak havanın tadını çıkardılar. Asla bitmeyecek bir anın içindeymiş gibi, Adrien ile olan anılarını geçirdiler içlerinden.

Ardından, birkaç polis memuru salona giriş yaptı.

"Lütfen herkes dışarıya çıksın!" diye anons yaptı en öndeki kişi.

       Serginin içerisinde oluşan karışıklığın etkisiyle duvardan ayrıldı ve tanıdığı tek kişiye, memur Laurent'e doğru yürüdü Chloe. Ardından, adamın tam karşısına gelmesiyle durdu ve elini beline koydu. "Ne demek oluyor bu?!" dedi öfkeli bir ses tonuyla.

Laurent ise kan ile kaplanan ellerini havaya kaldırmakla yetindi.

"Marinette Dupain-Cheng," dedi çatlayan sesiyle.

        "Evinde, bir kan birikintisinin ortasında ölü bulundu. Kollarında farklı zamanlardan kalma bir sürü çiziğe... ve boya paletlerinde kurumuş kanlara rastlandı." Kısa bir nefes aldıktan sonra tam karşısında duran tabloyu gösterdi. "Çığlığın rengini," dedi nefes nefes. 

"...kendi kanıyla boyamış."

...

the end.

bu sonu yazmak aylardır aklımdaydı, ve kitabı yazmaya ilk başladığımda da kötü son yapacağımı biliyordum. kararımı hiçbir şey etkilemedi yani. (sadece, biraz geciktirmiş oldum.)

açıklama bölümü için beklemede kalın^^