color of the scream [adrienette]✅

don't let nobody tell you that it's over

"you got it - vedo"

...

        tekrardan, ve belki de son kez, hoşgeldiniz! color of the scream'in kapanış perdesini indirmek için son kez sahneye çıkmaya karar verdim. evet, çocuklarıma veda etmeye hâlâ hazır değilim, ve ileride kitabın bölümlerinde güncellemeler yapabilirim.

ama, artık bu kitabı tamamlamanın vakti geldiğine inanıyorum.

       bir etkinlik bölümünün bizleri beklediğini önceden duyurmuştum. hatta, öneri almak için sizlere duyuru da yapmıştım. hatırlıyor musunuz? sizler de duyurumun altına bir mesaj bırakmış mıydınız?~

       öncelikle, fikirlerini benimle paylaşan tüm mavi yıldızlarıma teşekkür ederim. sayenizde taslaklarımda bekleyen onlarca etkinlik bölümüm var, ve hepsini farklı kitaplarımın sonunda sizlerle buluşturmak için sabırsızlanıyorum!

      doğrusu, son bir haftaya kadar etkinlik bölümünde "10 yıl sonraki hâlimize bir mektup" yazmayı planlıyordum. ancak, bu fikri başka bir kurgunun finaline daha uygun gördüm. şimdi ise kısa bir hikaye anlatarak bölüme başlayacağım.

       bu hesabı 2015 yılında açtım. o zamanlar ortaokulda okuyordum, hayran kurgunun ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu ve asla kendim kitap yazmayı düşünmemiştim. zaten wattpad hesabımı açtığımda, uygulamanın işlevi ya da tam olarak ne tarz özelliklere sahip olduğu hakkında fazla bir fikrim de yoktu.

(daha iyi anlamanız için söyleyeyim: ben hesabımı açtığımda miraculous yoktu.)

       okuduğum ilk hayran kurgu kitapları "sailor moon" adlı animeye aitti. ve, hiç abartmıyorum, okuduğum her şeye hayran kalmıştım! aynı şeye ilgi duyan insanların nasıl yorumlarda bir araya geldiğini, birlikte heyecanlanıp eğlendiğini görmek beni mutlu etmişti.

       o zamanlar wattpad'de kitap yazmak bu kadar popüler değildi. evet, ünlü bazı yazarlar vardı ve basılan kitaplar olduğunu da hatırlıyorum, ama hayran kurgu alanındaki yazı sayısı sınırlıydı. türkçe sailor moon kurgularının tamamı 20'yi geçmiyordu.

       ilk kitabımı yayınlamam 1 yıldan daha uzun süre aldı. üzerinde çok düşündüğüm ya da kurgusunu planladığım için değil- kendime asla güvenmediğim için! bir şeyler yazabileceğime ve devam ettirebileceğime inanmıyordum. kısa sürede bırakacağımı düşünüp hiç başlamamaya bile karar vermiştim.

       her şeye rağmen, plansız ve duygularım tarafından kontrol edilen bir kitap yazdım. keşke birkaç yıl önce onu silmeseymişim: ne kadar kötü olduğunu sizlerle paylaşabilirdim! birlikte gülüp eğlenirdik, çünkü gerçekten korkunçtu.