The Mistress

Kabanata 7

Napabalikwas ako sa kama dahil sa gulat, nang tumunog ang cellphone ko. A smile stretched in my lips when I saw who was it.

Mike:

'Malapit na kaming matapos sa klase namin. Kumain ka na?'

I immediately typed a reply for him.

Ako:

'Oo tapos na. How 'bout you?'

Wala pang ilang minuto ay tumunog ulit ang cellphone ko. Sumama ang mukha ko nang makitang hindi galing kay Mike ang text.

Unknown Number:

Hi ma'am. Musta? Dinner tayo mamaya. Okay lang ba?

I deleted his message without a reply. Naaalibadbaran ako sa kanya. Isn't it obvious, na I don't like him? Napangisi naman ako sa tuwa dahil si Mike na ang nag text.

Mike:

'Pagkatapos ng klase namin. Anong ginagawa mo?' :D

How is this even possible? I'm giggling over a simple text from him. He's not even my type. Pero bakit ganito ang epekto niya sa akin? And one more thing... he looks way more older than me. Hindi naman ako sigurado sa naiisip, kaya tatanungin ko siya kapag nagkaroon ako ng pagkakataon.

Araw-araw na akong maagang nagigising kung kaya't nagtataka na si Tito Marky. But I can't just tell him that it's because of Mike. I don't even know why I'm doing this to a guy... I just met.

"Lana," Tito Marky called me while watching me intently in my eyes. Like he's reading me through it.

My brows furrowed. Ano na naman kayang agenda meron sa isip ang isang 'to?

"Yes, Tito?" I confidently answered him. Giving him a proud face.

Humalukipkip siya at napahawak sa labi niya habang nakatitig sa akin.

"You've changed...a bit. Like, you're not like that. Never kang nagigising ng maaga. You can't stay in a place for long, especially in this place and in this kind of house. What's happening to you, really?" may pag-aalala sa mukha at boses niya. Imbis na mainis ako sa pang-uusisa niya ay parang may humawak sa puso ko. He really cared for me.

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya. Nanigas siya sa gulat niya sa ginawa kong pagyakap sa kanya.

"I'm fine, Tito. Huwag kang mag-alala, at kung may masamang nangyayari sa akin ay ikaw ang unang-una kong pagsasabihan," I assured him. Niyakap niya ako pabalik at hinalikan sa noo ko.

"Just remember that I'm always here for you, and for your Mom... always," aniya. Binigyan ko siya ng isang malaking ngiti.

"I know. So, stop jumping to conclusions. I know what you're thinking, Tito," sabi ko sa kanya at kumalas siya sa pagkakayakap sa akin.

Nakataas ang kilay niya at tumitig sa akin.

"I'm not jumping to conclusions, just... worried," aniya at sumimangot ako sa kanya.

"Tito, malaki na ako. I'm no longer the baby butt Lana. You see?" sabay ikot-ikot ko para ipakita ang sarili sa kanya. Humalakhak siya at ginulo niya ang buhok ko. Sobrang swerte ko talaga dahil may Tito akong kagaya niya.

Malapit ng magtakip-silim at nagtataka ako kong bakit wala pa akong natatanggap na text galing kay Mike. Busy kaya siya? Siguro nga gano'n, kailan pa ba hindi busy ang mga taong katulad nila?

Ipinagkibit balikat ko na lang iyon at nakarinig ako ng mga tonog ng motorsiklo. Parang marami iyon, kaya napalabas ako sa terrace para tingnan kung anong meron.