The Mistress

Kabanata 40

"Are you alright?" tanong ni TJ habang pauwi na kami.

The previous event bothers me. What was he doing? Ang kapal ng mukha niyang lapitan at kausapin ako. Higit pa roon, gusto niya pa akong ihatid?

Ang pakiramdam na iyon...

That feeling, his warmth, it's all familiar to me and it was scary.

"Lana..."

Gulat akong nagpakurap-kurap na bumaling kay TJ. Ginawaran ko siya ng isang bahagyang ngiti. Para ipaalam sa kanyang ayos lang ako.

"Do you still remember that restaurant? Noong hindi natuloy ang dinner natin?"

TJ was a bit stunned or confused. Baka akala niya nagugutom ako. Pero iba ang gagawin ko.

"Ihatid mo ako doon, TJ. May kailangan lang akong gawin..." pakiusap ko sa kanya.

Kumunot ang noo niya at sa kalsada lang ang tingin.

"You're drunk, Lana." he stated.

Sure, I'm not. Kung kanina nahihilo ako, ngayon hindi na. Parang nabalik ako sa huwisyo dahil sa nangyari. Hindi ko nga alam kung tulak ba iyon ng alak kaya nagawa kong sabuyan ng alak si Mike o hindi.

"Okay lang ako, TJ. Pwede mo na akong iwan roon pagkatapos. Pasensiya na kung nadadamay ka nanaman ulit sa gulo ng buhay ko..."

"Ihahatid kita...hindi kita iiwan. I'll be with you." aniya at nagtungo nga kami sa mismong restaurant na tinutukoy ko.

Nang makarating kami, kating-kati na ang mga paa kong makapasok sa loob. Hindi ko alam kung bakit ko ginagawa ito. Pero sa tingin ko, hindi ako makakatulog kong palalagpasin ko ang gabing ito na hindi siya nakakausap.

I told TJ to wait for me on the parking lot. Gusto niya sana akong samahan sa loob. Pero I assured him na magiging maayos lang ako sa loob.

I took a deep breath before getting inside the restaurant, looking for her. I looked around, luckily, someone came out from the kitchen with a tray full of foods on her hand.

Wearing a waitresses uniform. Now I'm more confused. Paano nagagawang pagtrabahuin ni Mike ang asawa niya sa sarili niyang restaraunt?

I brought myself to a vacant table. I waited for her to finished the table she's serving before I raised my hand. Gulat siya nang makita ako, hindi niya ako agad nilapitan. Akala ko hindi niya talaga ako lalapitan, pero sa huli dahan dahan siyang naglakad sa akin.

Kung sa ibang pagkakataon lang ito, tuwang-tuwa na akong makita siya. But now, it's different. I'm full of hatred and disgust towards her.

"May I have your order ma'am?" magalang niyang tanong sa akin.

"I'll pay your day, just sit down and let's talk..." I commanded.

She looks hesitant at first, pero naupo pa rin siya sa harapan ko. Ang ibang kasamahan niya ay napapatingin na sa kanya.

"How are you?" I half-heartedly asked.

She smiled without reaching her eyes. I'm not sure if that was fake or true.

"Una kang lilitaw sa baha niyan, Lana. We both know you're not here to ask how I've been..."

Ngumiti ako ulit at tinapunan siya ng tingin gamit ang mapanghusgang titig ko. I made sure that she saw me giving her that disgust look.

"A waitress...really?" panimula ko. "He married you...to become a waitress?"

Her jaw clenched. Kitang-kita ang galit sa mga mata niya pero nanatili siyang kalmado. Kung sa malayo titingnan, para kaming pormal na dalawang kaibigang nag-uusap.