In the depths of her brokeness she finds love through Christ. She sees the light that changed her life from being broken into a life full of Peace and Joy. As her faith grows she also met the love of her life and her faith is being tested when she's...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Rain isn't everyone's favorite weather, but it's the best day of my life for me. It's so comforting and relaxing to feel as if the rain is sympathizing with my feelings all the time. I'm not sure why I enjoy rain so much; all I know is that it soothes me. If the sun provides light, rain provides hope. I always imagine myself as a flower that requires rain to bloom beautifully. We will not be able to bloom without the pains and struggles of life, so we must be drained by the rain of life in order to grow.
Above all, it is God's love that keeps us breathing every day, and everything we have comes from God, including the rain. Rain represents God's love to me, a love that comforts us in all of our sorrows.
Nagpalakpakan ang aking mga kaklase sa sagot kong iyon. Kakaibang oral recitation kasi ang pakulo ng aming proffesor kung saan may ipapakita siyang larawan at magbibigay ka ng opinion o speech tungkol doon at ulan ang saakin. Dahil sa oral recitation ay late na naman ako at tiyak na mapapagalitan na naman ako pagdating ko sa bahay.
" Esther bat gabi ka na naman umuwi! Diba sabi ko sa iyo ay dapat maagang uuwi bat ngayon ka lang! Tapos na lahat ng gawain pagdating mo ay natapos ko na napakatamad mo talaga!" Galit na galit na naman si Tita kakapasok ko palang sa bahay ay ito ang bungad niya.
" Tita naman diba sinabi ko na kanina bago ako umalis na malalate ako dahil may oral recitation kami at graded yon." Mahinahon Kong paliwanag sa kanya.
" At talagang sasagot ka pa talagang p*tang ina ka! Wala akong paki-alam kong graded pa yan basta pag sinabi kong maaga kang umuwi dapat wala pa alas 5 nandito! " Malutong na sampal ang dumapi sa mukha ko.Galit na galit si Tita dahil late na naman akong naka uwi.
Tanging pag-iyak na lamang ang aking nagawa dahil kapag sasagot pa ko ulit ay baka bugbog sarado pa ko. Ito ang eksina parati pag umuwi akong late sa bahay ng Tita ko.Kahit anong paliwanag ko ay never niya Kong pinakinggan at sa mga mata niya ay laging kamalian ko ang nakikita. Hindi na ko nagsalita pa at agad na pumasok sa aking kwarto para iiyak lahat ng sakit na aking nadarama ngayon. Mahirap talaga kapag nakikitira kalang at malayo sa magulang kaya kahit anong hirap titiisin ko para makapagtapos ako ng pag-aaral. Mahirap lamang ang buhay namin kaya't kailangang mangibang bansa ng aking ina para mapa-aral ako. Ang aking ama naman ay nangaliwang bahay at masaya na sa bagong pamilya. Ako naman ay naiwan sa kapatid ng aking ama dahil akala namin ni mama ay mabuti siyang tao, pero lingid sa kaalaman ng mama ko na ganito pala ang trato saakin ng Tita ko.Gusto ko man magsumbong ngunit di ko magawa dahil hindi ko din makausap ang mama ko, kinuha kasi ni Tita ang cellphone ko. Minsan naiisip ko nakikita ba ng diyos ang paghihirap ko? Nandiyan pa ba siya? Kasi parang wala hindi ko maramdaman. Hindi na ko kumain pa ng hapunan at nagkulong na lamang sa aking kwarto.Nawalan na din akong ganang kumain at kung sakaling gutomin man ako ay may naitabi naman akong biscuit sa bag. I'm about to fall asleep when the rain starts to pour down.Its raining again I feel so comforted by the rain, I don't know but I have the feeling that rain represents God to make me feel that He's always there to comfort me. Pero bakit niya hinayaan maging ganito ang buhay ko? Why God why? When will my life change?
Anyways sorry for the intense and dramatic start of my story by the way I'm Esther Zane Gonzalez, 19 years old and I'm incoming first year college student taking up BS Agriculture come and join me as I share my life story with you all readers.
