Raunchy Alpha // larry

five

Merhaba~

İyi okumalar!

×××

Bir okul sonrasında daha sakin bir şekilde otobüs bekliyordu Louis. Ancak bu sakinliği kısa sürmek zorunda kaldı.

"Merhaba."

Louis üstüne alınmadan durağın yanında dikilmeye devam etse de diğer kurt oldukça ırarcıydı. Bir beta kokusu etrafa yaymasına rağmen.

"Hey Omega, doğru tahmin ettim değil mi? Böyle bir koku başkasında olamaz çünkü..."

Ulu orta bir kurta sulanmayı önemsiz bulan beta yavaşça Louis'nin yanına yanaşsa da Omega ağzını açmadığı gibi dönüp bakmamıştı bile. Betanın asla üzerine alınamayacağı şekilde kolunu kaldırıp saatine baktığında otobüsün gelmesi gerektiğini farketti.

"Küçük bir 'merhaba'yı bana fazla mı görüyorsun Omega? Senin gibi düzgün birini, ancak benim gibi rahat bir insan tamamlar, ha?"

"Senin gibi bir yavşağı ancak iyi bir yumruk tamamlar, ha!"

Louis hemen diğer tarafındaki Alfayı hissedince saatine tekrar baktı.

Acaba bela çekme saati mi gelmişti?

Beta bir kez daha ağzını açmadan ona tepeden bakan öfkeli Alfanın, Omegayı sahiplenen duruşunu farkedip geri çekilmişti. Ancak uzaktan izleyen Harry onun bakışlarını hatırlayarak hırsını alamamış bir şekilde peşinden gidecek olunca Louis kafasını bile çevirmeden Alfayı yakasından tutup çekti.

"Nereye?"

"Sadece bir şey söyleyecektim Omegam?"

"Senin gitmiş olman gerekmiyor mu?"

Harry anında arkasına dönüp ona sevimli bir gülümsemeyle bakıp önünden bakışlarını ayırmayan Louis'nin koluna sarıldı. "Şöyle oldu aslında Louis! Dedim ki bugün Lou ile geleyim o kızını alırken ben de sana bir bakayım, sonra gelirken bir baktım biri seninle konuşuyor. Sonra da dedim bari sadece bakmayayım bir 'merhaba' diyeyim. Meğer benden önce davranmışlar, o yüzden gideyim de dedim ona bir hesap sorayım. Sonra-"

"Sen bu kadar konuşmak için küçükken ders mi aldın!?" Sonunda göz göze geldikleri Alfaya tek kaşını kaldırdı Louis. "Sus artık!"

Harry ise onunla göz göze gelmiş olmanın etkisiyle gülümsedi ve istemsizce yüzüne doğru eğildi. Fakat hızla başını geriye çeviren Omega ile sadece burnunu saçlarına yaslayabilmişti.

Ve şimdi cennetin kokusu burnunun hemen ucundaydı...

Büyük istekle derin bir nefes çekince Louis olduğu yerde titredi, üzerinden soğuk bir rüzgar esintisi geçmiş gibi.

"Sapık gibi koklayıp durma beni sokağın ortasında!"

"Sadece bu herkesi çeken kokun hakkında düşünüyordum Louis, haklılar biliyor musun? Fakat haklı olmaları onlara bunu yapma hakkını vermiyor..."

"Abartma ve şu koca burnunu çek!"

"Abartmak? Ah, hayır hayır Omegam... Senin kokun, her kokladığımda sevdiğim her şeyin aromasını saçıyor. Bazen bir çiçek, bazen bir parfüm..."

Harry bir şair edasıyla kısık gözlerini Louis'ye çevirip son derece ciddi bir şekilde konuştu.

"Bazense en sevdiğim yemek gibi kokuyorsun." Bununla birlikte Louis de bakışlarını ona çevirince ifadesini bozmadan mavilere bakarak devam etti. "Güzel soslu bir salata."

Omega dudaklarından püsküren gülüşüne engel olamadan elinin tersiyle Alfanın göğsüne vurup önüne döndü. "En azından etli bir yemek beklerdim Alfa."