Raunchy Alpha // larry

fourty-eight

Merhaba~

Olabilecek yazım yanlışları için üzgünüm.

İyi okumalar,

×××

"Şimdi daha iyi misin?"

Louis, Anne'in önüne getirtip, onun içtiği tüm boş bardaklara baksa da onun istediği cevabı veremeyecekti.

"Pek sayılmaz..." Rahatsız bir ifadeyle karnında gezdirdi ellerini. "Onların istediği şey ne süt, ne portakal suyu anne."

Sıkıntılı bir nefes verip doğruldu. Anne gözlerini kalkmaya hazırlanan Louis'nin üzerinde gezdirdi. "Babalarını istiyorlar?"

"Evet..." Dedi derin bir nefes verip kalkınca.

Anne onun bahçeye ilerlemesini izlerken Robert onu durdurdu. Omega kendisine dönünce ise onu çok ayakta bekletmemek için hızla konuştu.

"Girolle işinden olmayacak, ancak iyi bir uyarı alacak. Bununla ilgili de bir sorunun var mı?"

Derin bir nefes alıp verdi. "Beni yanlış anlamanızı istemiyorum baba. Hangi kurdun ne yaptığı beni ilgilendirmiyor. Ona da ne uygun görürseniz onu yapabilirsiniz. Ben yalnızca Harry'nin fevri bir şekilde yanlış bir şey yapmasını istemedim."

Kendinden emin bir bakış attı Robert'a. "Benim tek derdim Harry."

Yeterince kendini anlattığını düşünüp bahçeye çıktı. Hava artık kararmışken yalnızca belli aralıklarla koyulan bahçe ışıkları aydınlatıyordu ormanı. Ormanın başına kadar yürüyüp durdu. Bir şekilde onu yanına çağırması gerekiyordu.

Yanıma gel Alfa. Seni bekliyorum.

Yüksek sesle ismini söylemekten daha etkili olacağına inandığı bağlarını kullanarak ellerini, önü kapanmayan, hırkasının cebine ve cebindeki ellerini de karnının iki yanına koyup bekledi.

Bir ya da iki dakikanın ardından duyulan hışırtılı yaprak sesleriyle kafasını kaldırdı. Alfa karanlıkta ilk önce göze çarpan koyu yeşilleriyle ona yaklaşıp hemen önünde durdu.

Louis neredeyse burnuna değecek olan burnuna ve yüzüne soluduğu sıcak nefeslerine rağmen gözlerini gözlerinden ayırmadı. Daha sonra bakışları üzerinde gezinince farketti kabarık kürkünü. Başta sinirden olduğunu düşünse de dikkatli bakınca yeni kurudukları çok belli oluyordu.

"Nerede ıslandın?"

Alfa onun normal bir konuşma başlatmasına ayak uydurdu. "Göldeydim."

Onu incelemeye devam ederken bir elini cebinden çıkarıp gür kürkünün içine soktu. "Koşmak ve kazmak sinirimi dindirmedi. Ben de gidip suyun içinde nefesimi tuttum."

Louis onun, zihninde yankılanan, sert ve boğuk sesiyle yeterince sakinleşemediğini anlamıştı. İç çekerek elini indirdi. "Pek işe yaramamış ama. Belki de ben de denemeliyim. Bakarsın bende işe yarar."

Ondan bir cevap beklemeden elini cebine geri soktu. "Eğer hamile olmasaydım beni burada tutamazdın. Yani, sinirimi çıkarmak için bu küçük orman bana yetmezdi. Muhtemelen şuan şehri talan ediyor olurdum."

Alfa kafasını sağa ve sola çevirirken genzinden gelen bir hırlamayla homurdandı ve olduğu yere oturdu. "Ben de peşinden gelirdim."

Alayla gülerek kollarının göğsünde bağladı. "Sonra da baş alfa bizi reddederek sürüden atardı."

Gözleri koyu yeşillere huysuz bakışlar attı. "Bir dahakine hatırlat, ikimiz aynı anda sinirlenmeyelim."

"Böyle bir durumda kendimi tutamazdım. Sen de tutamamıştın."