Raunchy Alpha // larry

twenty-three

Merhabalar,

Ve iyi okumalar~

×××

Louis hayatında ilklerin yaşandığı günün sonunda oldukça huzurlu ve eşinin kürkünün arasında oldukça rahattı. Eve gidip kardeşlerinin söylenmelerini çekmektense bütün gününü Alfanın yanında uyuyarak geçirebilirmiş gibi hissediyordu.

Tabii bunu Alfasına söylememişti, çünkü geçtiği gün yeterince itiraf yapmıştı ve bunu düşünmek istemiyordu.

Ertesi günün sabahına uyandıklarında evde ve yataklarında değil de, en son hatırladığı gibi bahçede Alfayla sarmaş dolaş olarak uyandı Omega. Yattığı yerden kafasını kaldırıp eşinin kahverengi kürküne baktı. Ayağa kalkmadan karın üstü doğrulup ön patilerini altına doğru kıvırdı.

Uyuyan Alfasını izlerken hareketlenmeye başlayan kuyruğuna engel olamamıştı.

Sessiz bir şekilde izlerken oturmak için geri çekilen Omegasını çok geçmeden farkeden Alfa uykusunda kıpırdanmış, ardından içgüdüsel olarak Louis'ye doğru yuvarlanmıştı.

Louis dönüp de kendisine çarpan Harry'ye ve onun ayakları havada burnu da onun göğsüne yaslanmış yatışına baktı. Derin ve sıcak nefesleri onun beyaz kürküne çarpıp karışırken Alfanın bilinçsizce çektiği Omegasının kokusuna karşı farketmeden açılan ağzından sarktı dili.

Omega önündeki görüntüye uzun süre tepkisiz kalamayıp derin bir nefes verdi ve önce burnunu Alfanın tüyleri arasında gezdirip ardından göğsünü, boynunu ve, çenesinin altına doğru, kürkünü yalamaya başladı.

Acelesiz yalamaları uyumasına rağmen Harry'yi daha da mayıştırırken Louis sakince devam etti. Kısa bir süre sonra aralanan yeşil gözler mavi gökyüzüyle karşılaştı. Daha ayılmasına fırsat kalmadan gökyüzü omegasının mavileriyle yer değiştirdiğinde Alfa uyanmasının nedenini yeni kavrayabilmişti.

Omegası onu yalıyordu.

Kurt ağrızyla yapabildiği kadar şapşal bir gülüş verdi ve uyandığını belli edercesine ön patilerini Omeganın üstüne attı. Louis durarak kafasını geri çekince yeşillerle karşı karşıya gelip onu süzdü.

"Günaydın Alfa."

"Günaydın Omegam... Ehehe~."

Louis ona içinden gülüp bir patisi yardımıyla öbür tarafa yuvarlamıştı ki Alfanın keskin refleksleri harekete geçip kaşla göz arasında dönmüş, Omegayı sırt üstü devirmiş ve üzerindeki yerini almıştı.

"Omegam..." Eşinin beyaz kulaklarının çimenlere serilmiş haline bakarken iç çekti. "..her gün böyle uyanabilmem için yapmam gerekenleri bana söyler misin lütfen?"

"Hmm," Louis ön ayaklarını Alfasının gür kürklü göğsüne yaslarken gözlerini birleşitirdi. "..bilemedim. Sence ne yapmalısın?"

"Benim aklıma tek bir şey geliyor." Burnunu burnuna değdirdi. "Burada benimle yaşaman."

Louis gülmekle yetinince Harry heyecanla devam etti.

"Eh, bunun için de evlenmemiz gerekiyor. Şu resmi işleri biraz daha erkene mi çeksek Omegam? Nasıl olsa Jay annem de yalnız değil! Artık-!"

"Dur, ne?" Koyu mavilerini Harry'ye dikerek devam etti. "En son ne dedin sen?"

Eyvah... Diye düşündü Harry bir patisini ağzına kapatmamaya çalışarak. Öyle söylemeyecektim, ağzımdan kaçtı!

"Seni çok seviyorum, dedim Omegam."

"Konuyu saptırma!"

"Doğruyu söylüyorum! Bunu nefes aldığım her saniye söylüyorum, ama içimden..."