Raunchy Alpha // larry

sixty-seven

Merhabalar!

Evet, sanırım o zamanlara geldik ha?

Kaç yılından beri buradayım ve ilk defa bir kitabımın finalini planlıyorum.

Bu iyi bir şey mi kötü mü kararsız kaldım...

Yazım yanlışları olursa üzgünüm,

İyi okumalar!

×××

Aradan bir hafta kadar geçtiğinde yavaş yavaş düzenlerini kurmaya başlamışlardı. İlk üç gün aynı şekilde birlikte gitmiş, üçüzlerle vedalaştıktan sonra Louis, Alfayı Anne'e bırakmış ve onunla da vedalaştıktan sonra okuluna geçmişti.

Son iki gün ise Louis, üçüzlerin de evlerinde babalarıyla vedalaşmasını sağlayıp kreşe o bırakmıştı, Harry ve Valeria için çok zor olsa da buna da alışmaları gerekiyordu. İlk okul haftaları bitip haftasonuna girdiklerinde üçüzler okul hayatlarının bittiğini düşünüp sevinçten havalara uçsalar da Omega onları pazartesi günü hazırlamaya başladığında sanki ilk kez gidiyorlarmış gibi zorluk çıkarmışlardı.

Her şeye rağmen haftanın ilk günü onları bırakıp okuluna gittiğinde ve sonrasında pazartesi günü problemsiz geçmişti. Birbirlerine gün geçtikçe alıştıkları sınıfına otoritesini benimsetmişti. Sorunsuz bir sabahtan sonra öğle arası üçüzleri alan Harry'nin görüntülü aramasıyla yemeğini sınıfta yemiş, hatta o sırada sınıfta olan birkaç öğrencisiyle üçüzleri konuşturmuşlardı. Aynı şekilde de günün sonunu getirdiği için Louis huzurla evine dönebilmek adına arabasına bindiğinde annesinden zamansız bir telefon almayı beklemiyordu.

"Annem?"

"Louis, oğlum çıktın mı okuldan?"

Sesinin panikli gelmesinden hoşlanmamıştı.

"Evet anne, arabadayım, yola çıkmak üzereydim. Bir sorun mu var?"

"Louis... Biliyorum, gdip üçüzlerle ilgilenmen gerekiyor ama bize gelebilir misin? Lottie... Pek iyi değil ve elimden bir şey gelmiyor. Sabahtan beri kendisini odasına kapattı. Kızlar geldi eve ama onlar da bir şey yapamıyor."

"Tamam. Tamam sen sıkıntı yapma geliyorum şimdi. Çocuklar için endişelenme Harry halleder. Lottie bir şey söyledi mi?"

"Tek yaptığı şey ağlamak ve... aldığım kokuyu beğenmedim oğlum..."

"Tamam, korkma. Geliyorum şimdi. Siz ona kapıyı açtırmaya çalışın."

Çoktan arabasını otoparktan çıkarmışken ekrandan kolayca Harry'yi arayıp açmasını bekledi.

"Omegam? Eve istediğimiz bir şey yok, ben her şeyi aldım zaten."

"Harold, ben hemen gelemeyeceğim, üçüzleri biraz idare et. Annemlere geçmem gerekiyor."

"Bir sorun mu var? Herkes iyi mi?"

"Sorun Lottie, ne olduğunu bilmiyorum ama gidince öğreneceğim. Annemin sesini beğenmedim."

"İstersen ben de geleyim."

"Çocukları sürüklemeye gerek yok, siz durun. Ben duruma göre sana söylerim zaten."

"Öyle diyorsan... Dikkatli git ve beni merakta bırakma Omegam."

Telefon kapandığında dikkatini daha çok yola verip hızlandı. Kızların küçük büyük problemleri olabiliyordu. Mark ve Harry'den önceki durumlarında bile şımarık yetişmeyi başaran türden kardeşleri vardı. İstekleri ve sorunları bitmezdi, ama Jay her seferinde ona başvurmaz veya Louis farkettiğinde kendiliğinden müdahale ederdi. Özellikle Mark'tan sonra bu sebeple Louis'yi aramayı tamamen bırakmıştı. Biraz da onun kendi ailesine odaklanmasını istediğindendi. Ancak şuan o ses tonuyla Louis'yi arıyorsa bu Mark'la bile çözülebilecek bir olay olmamalıydı.