Raunchy Alpha // larry

thirty-two

AYYY,

SONUNDA GELDİ O GÜN!

Merhabalar bu arada,

Benim ağzımdan da duymamış olmayın, Düğünümüze hoşgeldiniz miniklerim!

Yazım hatası olursa üzgünüm baya bir kontrol ettim ama,

İyi okumalar,

×××

Beklenen gün yaklaştıkça sadece onların değil, sosyal medyadan takipte kalan tüm kurtların da heyecanı zirvelerdeydi. Kimisi bu günü dört gözle bekliyor, kimi sadık hayranlar yas tutuyordu.

Arthur ise yas tutan bir Louis hayranıydı.

"Bugünün geldiğine inanamıyorum... Bugünleri yaşadığıma inanamıyorum... Hani sadece benim Omegam olarak kalacaktın...?"

Louis iç çekerek salonlarındaki en büyük koltuklarını kaplayacak şekilde yatmış, kollarını iki yana açarak yaşadığı baygınlığı bedeniyle göstermeye çalışırken kolonyaya bulanmayı bekliyordu.

"Sana öyle bir şey söylediğimi hatırlamıyorum."

"Şimdi böyle mi olduk ha!? Tabii! Buldun zengin kocayı, hemen sat arkadaşını!"

"Bana dram tiyatrosu yapma Arthur ve eğer yardımın dokunmayacaksa git Elish'in peşinde dolan!"

"O da şuan Harry'yi kaybetme sendromu yaşıyor, kader ortağıyız."

"Of..."

Kızlar abilerinin sinirlendiğini hissederek kenardan gülmeyi bırakıp Arthur'un etrafını sardılar. Onu biraz ilgiyle evden gönderebilmeyi umuyorlardı.

Omega yarım saattir onunla uğraşmaktan sinirleri bozulmuş bir halde salondan çıkarken Lottie ile çarpıştı. Kafasını telefona gömdüğünden onu farketmemiş olan kız hâlâ bir şeyler yazmaya çalışıyordu.

"Sen ne yapıyorsun!?"

"Tam üç sosyal medyadan seni savunuyorum abi! Utanmadan gelip sana saydıran hayranların ağızlarının paylarını veriyorum şuanda!"

Louis olduğu yerde dikilip birkaç saniye nefeslenmek için gözlerini kapattı.

Hayır, sakinleşemiyordu.

"Senin başka işin yok mu!?"

"Abim gelin oluyor! ABİM GELİN OLUYOR!"

"Sizi küçük yumurcaklar..."

"GELİNSİN!"

"Anne! Al şunları başımdan!"

Yetmiyor gibi bunu her fırsatta dile getiren Ernest ve Doris ile sabrı sınırlarına ulaşınca sızlana sızlana odasına çıkıp kendisini yatağa atmak istedi. Ancak odada bıraktığı telefonunun çoktan çalmaya başlamış olmasından dolayı önce onu almıştı.

Harry'nin aradığını görünce telefonu hoparlöre alıp yanına koymuş ve yüzüstü uzanmıştı yatağına.

"Omegam!"

"Alfam..."

"Sesin neden böyle geliyor?"

"Beni artık bir an önce yanına alamaz mısın?"

Bir süre karşıdan ses gelmeyince kafasını ve tek kaşını kaldırdı. "Harry?"

"Bir saniye Omegam... Cevap vermeden önce kalbimi ağzımdan çıkmaması için ikna etmem gerekiyor..."