Raunchy Alpha // larry

sixty-nine

Merhaba~ah!

Yazım yanlışı olursa kusura bakmayın,

İyi okumalar,

×××

"Kapı çaldı!"

"ARCHİ GELDİ!"

"Ben açacağım!"

Kardeşleriyle birlikte kapıya koşmayı umursamayan Adrius hızla kapı koluna asıldı. O kolu bırakmadan kapıyı çekerken Axel ve Valeria da onu ve kapıyı tutup açmasına yardım etmişlerdi.

Arkalarından yetişen Louis onları geri çekerek kapıyı tam açtığında karşılarına çıkan yabancı heyecanlarını söndürmüştü.

"Archi?"

"Hoşgeldiniz."

Hazel en önde olmaktan dolayı karşılaştığı üçüzlerle ağzı kocaman açıldı ve dudakları titreyerek çömdü yere.

"Aman Tanrım... Louis'nin kopyaları..."

"Ve Harry'nin, lütfen." Diyen Elish'e göz devirdi Arthur.

"Archi değil," Parlayan gözlerle onlara bakarken ellerini yanaklarına koydu. "Haz deyin bana..."

"Haz?"

"Anne, Haz kim?"

Louis onlara gülümseyerek geri çekilmelerini sağladı kendileriyle birlikte. "Önce içeri girmelerine izin verelim bebeklerim."

"Bebeklerim, dedi..." Hazel doğrulup başını geri attı. "Bugünleri gördüğüme inanamıyorum!"

"Çekil artık şuradan. Tepkilere bak... Onca yıl yanında olan ben değil de oymuş gibi. Sen yokken ben vardım!"

Uzaklardan gelen, artık duymaktan bıktığı o cümleyle Harry salonun kapısından beri baktı ona. Anlaşılan Arthur bu tarifeyi önüne gelen herkese uyguluyordu.

"Hoşgeldin." Derken hırlamaktan alamadı kendini.

Ve Hazel'ın gözleri bir kez daha irileşmişti.

"Harry Styles'ı kızdırdığına inanamıyorum. Aptal seni."

İçeri geçip Harry'nin dibine girdi. "Merhaba Harry!"

"Hoşgeldiniz." Derken çılgın hayranlarıyla yakın zamanda temasa geçmediğini farketti.

"Aman Tanrım!" Elini kaldırdı. "Koluna dokunabilir miyim?"

"Ne?"

Hazel parmağını kaslı kola değdirdiği gibi geri çekilip çığlık attı. "İnanamıyorum!"

"Ciddiyim," dedi Arthur kapıyı arkalarından kapatmadan önce Louis'ye. "..onu alıp gidebiliriz. Bunu çekmek zorunda değilsiniz."

Güldü. "Sorun değil, Harry'yi önden uyarmıştım."

Aynı zamanda babasının maruz kaldığı bu çığlıklardan rahatsız olan diğer kişi Valeria'ydı.

Hızla Harry'nin önüne geçip elini kaldırdı ve Hazel'ı uzaklaştırdı. "O benim babişkom!"

Gözleri hiç ufalmayacak gibi duran Hazel ona baktı. "Babişkon mu? Tanrım... Gömün beni bu eve!"

Hızla onun boyuna inip gülümsedi. "Benim de babişkom olabilir mi? Lütfen!"

"HAYIR!"

"Hazel!"

Arthur onu tuttuğu gibi içeriye resmen fırlattığı da Louis bu akşamın yorucu olacağını zaten bildiğini düşündü. Alfa kızını sakinleştirirken içeri girmeden önce ona kısaca baktı Arthur.