Raunchy Alpha // larry

sixty

Merhaba!

Öncelikle böyle bir ara vermeyi planlamamıştım ama hayat...

Ayrıca yeni yüzler görüyor gibiyim*-* gözden kaçırdığım çok yorum var... İş edinip ilk bölümden beri taramalıyım!

Bu arada bölümğn başları haftalar önce yazılmıştı- dur aylar mı oldu..?- Bu yüzden direk bağlantılı, hatırlamak için önceki bölümü okumak istemeyenlere; üçüzler en son dönüşmüşlerdi,

Hoşgeldiniz ve iyi okumalar ~

×××

"Sen ciddi misin?!"

Yarı şaşkınlık yarı hayranlıkla güldüler. "Nasıl kaçırırız ya o anları!"

Niall yanındaki mama sandalyesinde oturan Valeria'ya baktı. "Kim bilir ne güzel görünüyordun..."

Küçük omega diğer tarafındaki babasının yedirmesi için önüne koyulan tabağına doğru elini savurunca içindeki kaşığın ucuna vurmuş ve kaşıkta toplanan mamasının Niall'ın suratına çarpmasını sağlamıştı.

Kısa bir sessizliğin ardından haline hunharca gülen arkadaşlarını duymazdan gelerek onlara katılan Valeria'ya baktı Niall.

"Aşkımızı damgalamak için... Ne kadar lezzetli bir yol omegam..."

"Bana bir reddediş gibi geldi Niall."

Niall, Zayn'e kötü kötü bakarken Louis'nin uzattığı peçeteyi aldı. "Bunu ilerde sana hatırlatacağım Z."

"Zayn'i dikkate alsan iyi olur Niall." Harry ona kısık gözlerle baktı. "Kızıma fazla göz dikmeye başladın gibi geldi."

"Benden iyi damat mı bulacaksın be!?"

Harry ona hırlamakla yetinirken Axel Louis’nin verdiği mamayı yutup Niall'a bakarak babasını aynen taklit etmeye çalıştı. Ancak tehditkâr bir hırlamanın yerine sevimli bir horultu çıkarabilmişti.

Neyse ki diğerleri onun niyetini anlamıştı.

"Yapma böyle Ax..."

Louis, Niall'a aldırmadan oğluna doğru eğildi. "O da neydi?" Diye mırıldandı diğerlerinin gülüşleriyle birlikte. "Hırlamak mı istiyorsun sen? Hm? Çok mu kızdın?"

Küçük alfa sinirli konuşmalarla kollarını sallayarak derdini anlatmaya çalışırken babasına baktı. Tabii bu tüm konuşmalarının yüz ifadesiyle birlikte yumuşamasına neden olmuştu.

Bu dışarıdan da açıkça anlaşıldığı için onun Omegaya olan bağına hayran kalmışlardı.

"Bu küçük, annesine aşık bir adam..."

"Nasıllardı peki? Ne renkti kürkleri?"

Yemeklerini üçüzlere duydukları hayranlığı dile getirerek bitirmişlerdi. Bahsi geçen üçüzler tabaklarını zorla da olsa bitirdiklerinde sızlanmaya başlamışlardı. Louis ve Harry de ağız-burunlarını temizleyip, kirli önlüklerini aldıkları gibi onları serbest bırakmışlardı. Onların arkasından çok fazla oturmayan üçlü ise onlarla oynamak için ikinci kere düşünmeden peşlerine takılmışlardı. Tok karınlı üçüzlerin uyumalarından korkuyorlardı.

Louis dışarıdan yemiş olmanın en sevdiği yönü olan geriye kalan atıkları bir çöp poşetine doldururken Harry de ona yardım etmişti. Tabii Louis bunu sadece onun iyiliği için değil, kendi iyiliği için de yaptığını mutfak temizlendikten sonra anlamıştı.

"Bekle..." Dedi yavaşça Harry. Mutfak ışığını kapatıp, açık kapılar yardımıyla salonun holü aşıp mutfağa sızan ışığı eşliğinde eşini yakaladı ve kapının arkasına, duvara yasladı.