Raunchy Alpha // larry

Special Chapter "Axel"

Merhabalar millet,

Yazmanın bu kadar keyifli olacağını bilmiyordum fkfkkdk,

E o zaman bir bakalım neler olacakmış,

Yazım, anlam veya cinsiyet hataları olursa kusura bakmayın,,

İyi okumalar ~,

×××

17 Yıl Sonra...

Arabayı toprak yolda sürerken yavaşlamaya başladı. Ormanın ortasındaki, bahçe duvarlarıyla çevrili eve yaklaştığında durdu. Derin bir iç çekerken gözlerini sanki çok uzun bir zaman geçmiş ve büyük bir özlem çekiyormuş gibi gezdirdi evin üzerinde.

Rastgele bir ev değildi bu. İki katında da birçok anı barından bu duvarların ardında koşturup durduğunu sanki dün gibi-

"Neyi bekliyoruz söyler misin? İki saat uçak yolculuğu yapan benim!"

"Benim de çişim var!"

Derin bir nefes verdi Axel. "İki dakika duygusal an yaşatmıyorsunuz..."

Kardeşlerine bakma ihtiyacı bile duymadan torpidodan bahçe kapısının kumandasını alıp açtı ve gelişigüzel geri fırlattı.

"Ne duygusallığından bahsediyorsun? Babamdan uzak kalamadığından aynı şehirde okuyorsun ve kilometrelerce ötedeki benim yaşamadığım duygusal anı mı yaşıyorsun?"

Valeria'ya göz devirmek bağımlılık yapmıştı ona. "Bu senin kalpsizliğin. Ayrıca ne alakası var? Bölümümün en iyi okulu ve öğretim üyeleri bizim sürü bölgemizdeyse ben ne yapabilirim? Hem ben de bir apartta kalıyorum."

"'Anne' kuzusu olduğunu ve babamı babişkomdan kıskandığın için yanlarında kalamadığını kabullen."

Dönüp baktığında kız kardeşinin saçını savurduğunu gördü ve burun kırıştırdı. "Nasıl annemin kızı olabiliyorsun aklım almıyor..."

"Hah! Ben babamın kopyasıyım bir kere!"

"Sadece fiziksel olarak!"

"Sen de sadece babişkomun fiziksel olarak aynısısın. Keşke kişiliğini de ondan alsaydın!"

"Dostum ciddiyim, çok çişim var."

"Adrius!"

İkisi de dönüp ona baktığında, "Ben de karmayım! Bir gözüm mavi, bir gözüm yeşil!" diyerek konuya dahil oldu.

"Of Addy!" Diyerek omzundan ittirdi Valeria. "Çıkar şu lensi, ahmak!"

"Hehehehe!"

Axel aracı bahçeye sokarken Valeria betanın sarıya çalan saçları ve yeşil ile mavi arasında kararsız bir tonda kalan gözleriyle dalga geçmeyi ihmal etmedi. Arabayı sustururken eskisine kıyasla azalan, artık üç tane olan korumalar bahçe kapısını kapattı. Üçüzler de arabadan indikleri gibi evin açılan kapısına bakmışlardı.

"Ebeveynlerim!"

Adrius kız kardeşine çarpıp onun Axel'e doğru yalpalamasına neden olarak kapıya koştuğunda Valeria arkasından homurdanmıştı.

"Mankafa!"

Adrius onu umursamadan önce Harry'ye, sonra Louis'ye aceleyle sarıldı ve ellerini kasıklarına koyup, "Baba!" dedi.

"Çiş!"

Louis koşan betanın arkasından gülerek, "Aptal çocuk." deyince Adrius babasıyla birlikte senkronize bir gülüş vermişti.