My Secretary and I (Complete)

Chapter 38

Type's POV:

Can't we talk? He said.

Hindi parin ako makapaniwala na muli kong makikita si Sir Tharn sa unit ko, nagkasagutan kami nang biglang pumutok Ang panubigan ko. Sign na manganganak na ko. Ang sakit na Hindi ko inaakala habang iniluluwal ko Ang kambal ko at salamat sa Diyos na ligtas sila. At nalaman Niya na Ang kinatatakutan ko. Hindi sa pinagkakait ko Ang mga anak namin sakanya, pero iniisip ko na ano nalang magiging reaksyon ni Art sa oras na malaman niyang Fiance niya Ang ama Ng mga anak ko. Malamang sa malamang mapapatay Niya ako Ng di Oras. Hindi pa kami gaanong nakakapag usap Ng mga kaibigan ko. Ramdam ko at Kita ko sa mga mata Nila na andami nilang gustong sabihin sakin. Pero Hindi na Nila sinabi. Siguro we need to talk privately. Bumalik ako realidad Ng tawagin ulit ako ni Sir Tharn.

"Hey Type?! Are you okay? Hey!" He said while he wave his hands to grab my attention. "you spacing out." he said.

I just looked at him.

"can we talk?" he asked again.

I was nervous and at the same time scared. what if he takes my children from me. I can't stand it. magkamatayan na. I looked again and I give Him a weakly smiled.

"Pwede po ba sir mamaya Nalang. Gusto ko ulit matulog. Medyo nanghihina pa ko? Baka Naman." Pakiusap ko sakanya. Agad siyang tumayo at inalalayan akong Humiga sa kama.

"Matutulog lang Ng saglit huh? Hindi matagal.hindi ka pwedeng mawala. Lalo na't mukhang Mama's Boy Ang Isa nating anak. Hindi mo kami pwedeng iwan." Sagot niya.

I was confused what he said. May nangyari bang Hindi maganda Ng tulog ako? I just nodded for responds.

Nang makahiga na ako ay tumingin muna ako sakanya. At nakatingin na din Siya sakin at binigyan Niya ako Ng napakatamis na ngiti.

"Don't worry. Hindi Kita iiwan dito. Dito lang ako sa couch. Kung Yan Ang inaalala mo." He said.

Wala Naman akong sinabi. Iwan Niya man ako dito Who cares? Haysss! Naiinis ako. Ayaw ko Makita Ang pagmumukha Niya. Naglilihi parin ba ko? I just closed my eyes at nakatulog na ako.

I just woke up when my baby boy cried again loudly. I saw Sir Tharn immediately going to the crib and carried my crying baby boy, and guess what? Himbis na tumigil, mas lalong umiyak.

"Give it to me." I said. Nagulat Siyang lumingon sakin at agad Niyang ibinigay Ng dahan dahan Ang our baby boy. Agad Namang  siyang tumigil sa pag iyak at he give me a sweet smile. Such a Mama's Boy I guess.

I fed him again because he's hungry. as I looked at Gulf smiling while he fed in his milk bottle. I could see out of the corner of my eye that Sir Tharn was looking at me. I felt estranged from him. I ignored that and focused my gaze on Gulf who quickly ran out of milk.

Agad na nakatulog si Gulf at nailapag na Siya Ng maayos ng daddy niya sa Crib. Pagkatapos ay lumapit sakin siya sakin at umupo sa tabi ko.

"Can we talk now?" He said. I nodded to him nervously.

"Kamusta ang pakiramdam mo? May masakit ba sayo?"

"M-medyo o-okay Naman na Ang p-pakiramdam ko. M-masakit lang Yung tahi ko" shutaaaa! Nauutal ako sa kaba.

"you don't have to be afraid of me. and especially nervousness. if you think I will take our children, you are mistaken, even if you almost take them away from me." I could see the anger and concern in his eyes as well. I felt guilty for what he said. I just nodded in response.